Fractal

Μουσική συνάντηση με τους Disconnected

Γράφει ο Γιώργος Σπυράκης // *

 

 

Αναζητώντας διάφορα μουσικά δρώμενα και νέα ακούσματα στην ευρύτερη μουσική σκηνή, σταμάτησα στους ήχους των  Disconnected. Αγγλόφωνος στίχος, ιδιαίτερα rifs, άποψη στον ήχο και στιχάκια που ξυπνούσαν μέσα μου διάφορα. Κάπου ανάμεσα στο χαοτικό youtube, βρήκα live εκτελέσεις τους, διασκευές, αλλά και όλη τη μουσική τους δράση. Εκείνο το Κυριακάτικο απόγευμα είχε κάτι διαφορετικό και ο στόχος ήταν πλέον ξεκάθαρος: μια κουβέντα με τα μέλη της μπάντας.

 

Στη συνάντησή μου με τους Disconnected είπαμε αρκετά. Μέσα απ’ τη συζήτησή μας με σύστησαν σ’ έναν κόσμο διαφορετικό, γεμάτο ιδιαίτερες νότες, στίχους από τη ζωή και μια παρέα που χαμογελά.

Οι Disconnected είναι μια αγγλόφωνη alternative rock μπάντα, που γεννήθηκε στην Αθήνα, λέει ο Στέφανος Κατής, τραγουδιστής της μπάντας και με συστήνει στα υπόλοιπα μέλη: τον Γιώργο Λαμπάδη (κιθάρα, φωνητικά), τον Χάρη Κατή (πλήκτρα, κιθάρα, φωνητικά), τον Γιώργο Γαζή (μπάσο, φωνητικά) και τον Μάκη Κολαϊτη (τύμπανα).

Χρησιμοποιούμε αγγλικό στίχο για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί πιστεύουμε ότι αισθητικά ταιριάζει περισσότερο στο είδος της μουσικής που παίζουμε και δεύτερον γιατί θεωρούμε ότι μπορεί να απευθυνθεί σ’ ένα ευρύτερο κοινό.

Παρακολουθούν ευλαβικά όσα συμβαίνουν στην ευρύτερη μουσική σκηνή, κυρίως όμως του εξωτερικού. Δίνουν έμφαση στις παραγωγές που έχουν γίνει σε Ευρώπη και Αμερική, κυρίως στο alternative rock, post-rock, metal, stoner, αλλά και σε jazz, funk, soul, ακόμα και στην pop. Όλα έχουν κάτι να σου προσφέρουν, επιμένει ο Στέφανος και συνεχίζει: Από το πώς στήνουν τα τύμπανα τους και σε τι γωνίες τα μικρόφωνά τους, τις ρυθμίσεις που βάζουν στα πετάλια τους για να βγει συγκεκριμένος ήχος στις κιθάρες μέχρι την αρμονία που χρησιμοποιούν στην σύνθεση στις δεύτερες φωνές. Μου εξηγούν ότι στο πλαίσιο αυτό ιδεών και επιρροών δίνουν μεγάλη σημασία και στον τρόπο με τον οποίο έχει διαμορφώσει το live της μια stadium μπάντα, αλλά και στο πώς παράγει άρτιο αποτέλεσμα ένας κιθαρίστας μόνος του με μια πλαστική κιθάρα.

 

 

 

Στη ερώτησή μου «τι επιδιώκετε να εκφράσετε με τη μουσική σας;» κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Ήταν σαν μια μύχια απάντηση που κάλυπτε όλα τα μέλη, κάτι σαν αυτονόητο. Όταν συνθέτουμε μουσική, την αφήνουμε να μας πάει από μόνη της στο τελικό αποτέλεσμα. Συνήθως ξεκινάμε από κάποια μελωδία και ανάλογα με το τι βγάζει στον καθένα μπαίνουν σιγά σιγά όλα τα μέλη. Με τα κομμάτια μας εκφράζουμε τα συναισθήματα που υπάρχουν την περίοδο που τα συνθέσαμε.

Οι στίχοι τους βασίζονται σε θεματικές και κυρίως σε βιώματα ή προβληματισμούς που απασχολούν τα μέλη, τα επηρεάζουν, τελικά όμως διαμορφώνουν τον καθέναν τους.

Πίσω απ’ το πνεύμα αυτό βρίσκεται η έμπνευση και οι στιγμές που γίνονται τραγούδια και σύνθεση.

Στη συζήτηση για τη γενικότερη μουσική σκηνή, τα μέλη μου αναφέρουν ότι θα επιθυμούσαν να συνεργαστούν με αρκετούς καλλιτέχνες, αλλά όλοι συμφωνούν ότι ο Steven Wilson είναι ο άνθρωπος που θαυμάζουν περισσότερο για τον τρόπο που λειτουργεί ως συνθέτης και ως καλλιτέχνης.

 

 

 

Η ελληνική αυτή μπάντα έχει στόχους, όραμα και με την πρώτη ευκαιρία αυτό αναζητούν. Θέλουμε να δημιουργήσουμε όσο περισσότερα και ποιοτικά κομμάτια μπορούμε και να ακουστούν σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό. Όραμά μας είναι αυτά τα κομμάτια να αντέξουν στον χρόνο και να ακούγονται στις επόμενες γενιές. Πιστεύουμε ότι αυτός είναι ένας καλός τρόπος ν’ αφήσεις το στίγμα σου σε αυτόν τον κόσμο.

Ανάμεσα στα ευρύτερα μουσικά τους δρώμενα θυμούνται μια απ’ τις πιο καλές τους μουσικές στιγμές, όταν είχαν ολοκληρώσει την ηχογράφηση και επεξεργασία των πρώτων κομματιών τους και είχαν στα χέρια τους το τελικό αποτέλεσμα. Ήμασταν έτοιμη σαν μπάντα να το περάσουμε στο κοινό, λέει ο Στέφανος και ο ήρεμος ενθουσιασμός ακούγεται στο ύφος του.

Η καλύτερη, όμως, συναυλιακή μας στιγμή ήταν όταν συμμετείχαμε στο Α21 Festival στη Θεσσαλονίκη, όπου μοιραστήκαμε τη σκηνή με τους Locomondo. Ήταν μια εξαιρετική διοργάνωση και η πρώτη μας εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη. Το κοινό ήταν μεγάλο, δεν μας γνώριζαν τότε, αλλά μας απογείωσε ο τρόπος που μας υποδέχτηκε κι ας μας άκουγαν για πρώτη φορά.

 

 

 

Τα μέλη της μπάντας θεωρούν ότι το διαδίκτυο είναι ο πιο άμεσος και διαδεδομένος τρόπος επικοινωνίας και επαφής με τη μουσική πλέον. Παρ’ όλα αυτά κυκλοφορούν το υλικό τους και σε cd (και διαδικτυακά) αφού και η επιλογή αυτή αποτελεί σημαντικό κριτήριο για το κοινό που θέλει να στηρίξει την προσπάθεια. Στους στόχους τους βέβαια είναι και το βινύλιο, μιας και η παράδοση στη μουσική έχει επιστρέψει ως τάση.

Θεωρούμε ότι υπάρχουν αξιόλογοι καλλιτέχνες και συγκροτήματα στην ελληνική σκηνή, κυρίως στην underground ροκ και μέταλ, αλλά και στην jazz. Η άποψή μας είναι ότι όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες είναι δύσκολο να αναδειχτούν και να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που μπορούν, πράγμα που οφείλεται στη δύσκολη, οικονομικά κυρίως, εποχή που ζούμε. Προσδοκία μας είναι ν’ ανοίξει ο χώρος της μουσικής και να μπορεί να αναδεικνύεται αυτό το κομμάτι του πολιτισμού που παράγεται αυτήν τη στιγμή.

Έχουμε συνεργαστεί με αρκετές ελληνικές μπάντες όπως οι Locomondo, Idra Kayne, Soul Mates, Mother of Millions, 3Fold Pain, Furor, Blame The Trees, 7 Odds κ.ά. Από καλλιτέχνες του εξωτερικού έχουμε συνεργαστεί με τους Αυστραλούς Alitheia και σε ως support act του αμερικανού Morgan Delt.

 

 

Ολοκληρώνοντας τη συζήτησή μας, τα μέλη των Disconnected αναφέρθηκαν στην ελπίδα που τρέφουν για την προσπάθεια αυτή και κυρίως στο να έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να συνθέτουν μουσικές, να περνούν ώρες για πρόβες στο στούντιο, ν’ αναζητούν νέες ιδέες και να φέρνουν στην επιφάνεια όλη την αλήθεια τους, όπως αυτή εκφράζεται απ’ τις μουσικές τους.

 

 

fb link:

https://www.facebook.com/Disconnected-band-446776508688848/

 

youtube links:

 

 

twitter link:

https://twitter.com/5Disconnected5

 

 

* Ο Γιώργος Σπυράκης είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Δημιουργικής Γραφής» του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και εργάζεται ως δικηγόρος στην Αθήνα. Γράφει διηγήματα και μυθιστορήματα, αρθρογραφεί σε sites και blogs, αναζητώντας κάτι απ’ τα παιχνίδια του νου μας. Η πρώτη του συλλογή διηγημάτων κυκλοφορεί με τίτλο: «Pequenas Fobias – Μικρές Φοβίες». Από την LIBRON Εκδοτική κυκλοφόρησε το βιβλίο του «ε.συ», καθώς επίσης και τα συλλογικά έργα «Η τελευταία μέρα» και #εξω_φυλλα σε δική του επιμέλεια.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top