Fractal

Ο συνθέτης Δημήτρης Μαραγκόπουλος παρουσιάζει «Το αστέρι της Λιλιπούπολης»

Από την Κατερίνα Πουλοπούλου //

 

Lilipoupoli_cover

 

Δημιουργεί τη «Λιλιπούπολη» του 2015 και εκπαιδεύει το αντίστοιχο κοινό

 

dm5Αυτό το cd ‘χαλάει λίγο τη μαγιά’ της εποχής, για το κοινό 5 ετών πάνω, 5 ετών κάτω και τους οδηγεί σε αυτό που λέμε, …στον καλό τον δρόμο. Λάτιν, ραπ, ηλεκτρονικές και κλασικές μουσικές ‘κόντρα στο ρεύμα’ των τεράτων και της φασαρίας που κάνουν τα παιδικά θεάματα τού σήμερα.

Όσον αφορά στον χώρο του πολιτισμού, η φράση ‘έργο διαχρονικό’ είναι πλέον κλισέ, όμως η «Λιλιπούπολη», όπως και να το κάνεις, είναι ένα τέτοιο έργο.

Ποιο είναι το πιο ισχυρό της κομμάτι; «Το ισχυρό χαρτί της είναι ο συνδυασμός της φαντασίας, του αυθόρμητου και του ανάλαφρου από την μία πλευρά, με το «περίτεχνο», το έντεχνο, την αφοσίωση και προσήλωση ενός τεχνίτη σε μία εικόνα, σε ένα μικρό κόσμημα από την άλλη» λέει στο Fractal ο συνθέτης της Λιλιπούπολης του 2015 Δημήτρης Μαραγκόπουλος και αυτός είναι και ο λόγος που ξανά καταπιάστηκε μαζι της.

Χάρη στη φετινή παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με τη μουσική παράσταση «Το αστέρι της Λιλιπούπολης» των Ρεγγίνας Καπετανάκη και Βασίλη Ρίσβα, ο συνθέτης Δημήτρης Μαραγκόπουλος συνεχίζει μία ιστορία 30 χρόνων και πλέον παρουσιάζει ένα cd από τη ΜΙΝΟΣ EMI …ακατάλληλο για ενηλίκους.

«Όλοι οι δημιουργοί λειτουργήσαμε «ελεύθερα» αφήνοντας τη φαντασία συχνά να οργιάζει αλλά στο τελικό αποτέλεσμα που καταλήγει σε ένα τραγούδι, μία μελωδία, σε έναν στίχο, ένα κείμενο, ο επαγγελματισμός, η γνώση και η λεπτομέρεια είχαν το πάνω χέρι» μας λέει. «Διαχρονικό αποδείχθηκε το γεγονός ότι κείμενα και μουσικές «μπήκαν» σε κανάλια που άγγιζαν αισθήματα, σκέψεις, καταστάσεις των παιδιών και των ενηλίκων, πιο σφαιρικές, πιο δια-ηλικιακές, πιο διαχρονικές πέρα από την εποχή τους».

 

«Το Αστέρι της Λιλιπούπολης»

Μιλώντας, με αφορμή τη δουλειά αυτή με έναν εκ τους δημιουργούς της, αναρωτιέμαι μήπως τελικά χρειάζεται εκπαίδευση ένα παιδί την εποχή των υπολογιστών και των Tablet, να μάθει να ακούει κ να δημιουργεί εκείνο τις εικόνες με τη φαντασία του. «Είναι μία εξαιρετική επισήμανση και ερώτηση. Το παιδί αξίζει να δημιουργεί εικόνες ακούγοντας ήχους και να ακούει ήχους βλέποντας εικόνες. Απλώς η διαδικασία αυτή δεν πρέπει να είναι «διδακτική» και μηχανική ή στείρα. Χρειάζεται παιδαγωγούς με φαντασία, γνώση και ένστικτο» τονίζει. Ο Δημήτρης Μαραγκόπουλος θυμάται ότι μία από τις πιο ωραίες εμπειρίες που είχε σαν παιδαγωγός πριν πολλά χρόνια, αλλά και πρόσφατα, ήταν όταν «οδήγησε» νέους ανθρώπους και παιδιά να γυρίσουν ένα φιλμ, να γράψουν τη μουσική, να την ηχογραφήσουν και να τα δέσουν όλα αυτά σε μία ενότητα. «Η εμπειρία μου έχει δείξει ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό» υποστηρίζει «και η αποκορύφωση είναι όταν το παιδί μπορέσει να καταφέρει να δημιουργήσει και να απολαύσει καλλιτεχνικά έργα που συνυπάρχουν τόσο η ηχητική, όσο και οπτική δράση».

Τελικά τι ήταν αυτό που ‘απογείωσε’ μία προσπάθεια ανθρώπων της δεκαετίας του ’70, υπό τον ευφάνταστο τίτλο «Λιλιπούπολη» και συνάμα έμεινε ανέγγιχτο από τον χρόνο. «Ήταν ένας πολύ οργανωμένος συγκερασμός τεχνών. Μουσική, κείμενα, βίντεο, σκηνικά, κοστούμια, μία πάλλουσα μουσική παράσταση, τόλμησαν για πρώτη φορά να φέρουν την εικόνα σε έναν χώρο που ήταν μόνο ηχητικός. Αυτό ήταν ραδιόφωνο και αισθάνομαι τον εαυτό μου τυχερό που έζησα την εμπειρία ενός Τρίτου Προγράμματος υπό τον Μάνο Χατζιδάκι».

Αν φοβάται τη σύγκριση τού τότε με το σήμερα; «Όχι, αυτή η «Λιλιπούπολη» είναι για το παιδί τού σήμερα, το πιο ‘ψηφιακό’ και παράλληλα μοναχικό.

 

Info

Cd «Το αστέρι της Λιλιπούπολης» μουσική και τραγούδια από την παράσταση του Εθνικού θεάτρου. Συνθεση: Δημήτρης Μαραγκόπουλος. Στίχοι: Ρεγγίνα Καπετανάκη, Βασίλης Ρίσβας. Κυκλοφορεί από MINOS EMI

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top