Fractal

✔ Ο Δημήτρης Καρύδας στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

 

Για οποιονδήποτε καταπιάνεται με τη μοναχική διαδικασία της γραφής το πρωταρχικό ερώτημα είναι «Γιατί;». Γιατί γράφεις; Η απάντηση απλή και αβίαστη. Γιατί αυτό έμαθα να κάνω σε όλη μου τη ζωή. Και κάποια στιγμή η απόφαση να δοκιμαστείς από τη βιαστική και συνήθως δεύτερης διαλογής λογοτεχνία που αντιπροσωπεύει η δημοσιογραφία στη δημιουργική γραφή βγαίνει στην επιφάνεια.

Κάπου εκεί έρχεται το «πως». Εδώ δεν υπάρχει εύκολη απάντηση. Γιατί η έμπνευση δεν είναι κλέφτης να τον συλλάβεις. Έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις ή περιμένεις μάταια κάτι που δεν έρχεται ποτέ.

Μερικές φορές, η σπίθα είναι κάτι ασήμαντο. Πίσω στο 2005, όταν εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο, γεννήθηκε σε μια βραδινή βάρδια η πρώτη γραμμή της «Φιλικής Εταιρείας Πνεύματος», ενός βιβλίου που έμελλε να τυπωθεί 12 χρόνια αργότερα. Τότε, που ένας καλός συνάδελφος μου είπε μια φράση και δύο λέξεις-κλειδιά: «Μα, καλά τι σε έπιασε να ανακατευτείς αλεξιπτωτιστής και ουρανοκατέβατος με τη λογοτεχνία;». Αλεξιπτωτιστής και ουρανοκατέβατος λοιπόν.

Η προσωπική μου ρουτίνα γραφής ήταν δεδομένη ήδη: Μικρά άσπρα χαρτάκια που ρίχνω στην τσέπη μου, στην τσάντα μου, διάσπαρτα πάνω στο γραφείο με σκόρπιες λέξεις, φράσεις, προτάσεις που άκουσα, σκέφτηκα, μου άρεσαν και αναζητούσαν το δρόμο τους για να γίνουν κομμάτια ενός μελλοντικού βιβλίου. Εκεί έμεινε για καιρό αναζητώντας παρέα το χαρτάκι που έγραφε «αλεξιπτωτιστής» και ουρανοκατέβατος.

 

 

Η αρχική ιδέα ήταν η Φιλική Εταιρεία Πνεύματος να αποτελέσει μια μορφή σάτιρας, κριτικής ματιάς με αλληγορική διάθεση για το λογοτεχνικό σύμπαν. Η ματιά ενός αλεξιπτωτιστή και ουρανοκατέβατου. Η προσπάθεια ενός παρείσακτου να βρει λίγο χώρο μέσα σε αυτό τον διαφορετικό, παράξενο αλλά και μαγικό χώρο. Κάπως έτσι ξεκίνησε. Στη διαδρομή όμως άλλαξε ρότα. Γιατί μερικές φορές τα βιβλία και οι ήρωες τους αποφασίζουν αυτόνομα, δρουν ανεξάρτητα και υποβάλλουν τη….μοίρα τους στον επίδοξο συγγραφέα. Και στην πορεία κατέληξε να γίνει ένα σκοτεινό, νοσηρό νουάρ-θρίλερ με άξονα τα βιβλία, τη λογοκλοπή, τη φιλοδοξία και το αιώνιο ερώτημα που δεν αφορά μόνος τους λογοτέχνες: Να είσαι ο εαυτός σου ή να ξεπουλήσεις (φτηνά, ακριβά δεν έχει σημασία η τιμή) τα κομμάτια σου στο όνομα της επιτυχίας.

Και ενώ όλα έδειχναν να τελειώνουν η διαδικασία πήρε ξανά μπροστά για να προστεθούν μερικά κεφάλαια που αποτελούν το καθένα και από ένα ξεχωριστό αυτόνομο φινάλε μέχρι την τελική κάθαρση(;). Στην ουσία η Φιλική Εταιρεία Πνεύματος είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε γρήγορα αλλά μετά μπήκε σε μια διαρκή διαδικασία αναθεώρησης. Τα μικρά άσπρα χαρτάκια μεγάλωσαν σε αριθμό και η διαδικασία γραφής ολοκληρώθηκε σε πιθανά και απίθανα μέρη: Σε αίθουσες αναμονής αεροδρομίων, σε δωμάτια ξενοδοχείων, άλλες φορές με θέα το….τίποτα και άλλες με θάλασσες και ουρανούς, σε πάρκα, καφέ, πέρασε από πολλές χώρες του πλανήτη και ταξίδεψε μέχρι να μπει σε πέντε διαφορετικά σημεία του η λέξη Τέλος. Διότι, το τέλος, η αυλαία πέφτει σε πέντε δόσεις που η κάθε μια λειτουργεί αυτόνομα ή ως προπομπός της επόμενης.

Κάπως έτσι, η «Φιλική Εταιρεία Πνεύματος» κατέληξε να είναι ένα βιβλίο που μιλάει για πολλά πράγματα αλλά στην ουσία καταπιάνεται με ένα: Πέρα από την δράση που καταλήγει αστυνομική, τις φαουστικές συμφωνίες και τις ανθρώπινες-σαρκικές αδυναμίες είναι ένα βιβλίο για τη σημασία των αποφάσεων. Ακριβώς όπως στο πρώτο μου βιβλίο (Lucky Strike) οι τυχαίες αποφάσεις παίζουν καθοριστικό ρόλο και στο δεύτερο (Η πτήση) καθορίζουν την πορεία μιας ζωής έτσι και στη Φιλική Εταιρεία Πνεύματος μια καίρια απόφαση είναι αυτή που θα παίξει τον βασικό και κυρίαρχο ρόλο: Πόσο αποτιμάται η επιτυχία και τι είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε για χάρη της.

 

 

ΥΓ

Ούτως ή άλλως οι ευχαριστίες μου σε κάποιους ανθρώπους που βοήθησαν στη διαδικασία της συγγραφής του βιβλίου ο καθένας με τον τρόπο του υπάρχουν και στην έκδοση. Αλλά ένα βιβλίο δεν είναι μόνο οι ήρωες του, δεν είναι μόνο η προσπάθεια του συγγραφέα να ταιριάξει λέξεις, ιδέες και προτάσεις είναι και αυτοί που του δίνουν από μακριά τη βοήθεια τους. Με τον δικό τους διακριτικό τρόπο. Ευχαριστώ Ελένη και για τα τωρινά και για τα προηγούμενα. Αλλά κυρίως για την ανεκτίμητη φιλία σου.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top