Fractal

Οι κούκλες του Δημήτρη Δημητριάδη

Συνέντευξη στον Δημήτρη Νάκη // *

 

clip_image001

Ο Δημήτρης Δημητριάδης κάνει διδακτορικό στην Πάντειο με θέμα το θεατρικό παιχνίδι ως μέσο διαπολιτισμικότητας στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, και έχει παρακολουθήσει μαθήματα για δύο χρόνια στην κουκλοθεατρική ομάδα «Αντάμαπανταχού». Συμμετείχε στην παράσταση «Τhe Scars» που δημιουργήθηκε από την ομάδα «άπλετοι κήποι» και έχει τελειώσει το τριετές εργαστήρι  θεατρικού παιχνιδιού στο θέατρο ημέρας του κύριου Λάκη Kουρεντζή και της Ανδρομάχης Μαντζολή. Συμμετέχει από το 2000 σε διάφορα μουσικά σχήματα και έχει παίξει τόσο σε μουσικές σκηνές, όσο και σε ανοιχτούς χώρους και φεστιβάλ. Από το 2011 συμμετέχει σε κουκλοθεατρική ομάδα κάνοντας παιδικές παραστάσεις, κουκλοθέατρο και θεατρικό παιχνίδι  σε καλλιτεχνικά εργαστήρια, παιδότοπους αλλά και στο θέατρο. Με το performance για ενηλίκους «Επόμενη Στάση», πήρε την δεύτερη θέση σε ένα διαγωνισμό για perfomers και θεατρικές ομάδες που έλαβε μέρος στο θέατρο Αργώ. Η συγκεκριμένη παράσταση παρουσιάστηκε στο θέατρο κάτω από την γέφυρα, στον πολυχώρο vault στα πλαίσια του «Οpen September 2», στο φεστιβάλ για τις γέφυρες στα βαλκάνια στο house στο Μεταξουργείο καθώς και στο «θέατρο του πεύκου». Συμμετείχε σε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο «χτίζοντας γέφυρα στα Βαλκάνια». Τέλος έχει δημιουργήσει και την παράσταση για παιδιά «Ταξίδι στο Πο», η οποία έχει παρουσιαστεί στο Στρατουδάκειο πολιτιστικό κέντρο Μεγάρων, σε καλλιτεχνικά εργαστήρια, καθώς και στα πλαίσια του δεύτερου φεστιβάλ θεάτρου δρόμου Λάρισας στο οποίο κέρδισε  το 1ο βραβείο του διαγωνισμού θεάτρου «Δρόμος 48 ώρες».

Προχωρώντας τώρα στη συνέντευξη…

 

pix-Δημήτρη, τί σε τράβηξε στην κατασκευή μαριονέτας;

Μου αρέσει να πειραματίζομαι με διάφορες εκφάνσεις της τέχνης. Η μαριονέτα είναι απ’ τους παλαιότερους τρόπους να πεις μια ιστορία. Αυτό ήταν που κέντρισε το ενδιαφέρον μου αρχικά.

 

-Τί σημαίνει να κατασκευάζεις μόνος σου μια μαριονέτα;

Αν σκεφτείς ότι τα υλικά που χρησιμοποιείς για να τη δημιουργήσεις είναι κατ’ εξοχήν απλά, και ουσιαστικά προσεγγίζεις με διάθεση παιχνιδιού και φαντασία μια κατασκευή, αυτό από μόνο του με κάνει και αισθάνομαι όμορφα.

 

-Από τις μαριονέτες σου ξεχωρίζεις κάποια συγκεκριμένη;

Ναι, και ήταν η πρώτη που έφτιαξα. Μπορεί να θεωρήσεις αστείο τον τρόπο, άλλα το αποτέλεσμα με δικαίωσε. Έπαιζα με ένα όγκο που δημιούργησα από ξυλάκια καλαμάκια, από αυτά που χρησιμοποιούνται ευρέως για το φαγητό, και παρατήρησα τον εαυτό μου να επεξεργάζεται τον όγκο αυτό και να του δίνει σχήμα, να τον ντύνει, μέχρι, που πήρε υπόσταση. Τελικά, αυτή η μαριονέτα φωτογραφήθηκε και έγινε εξώφυλλο ενός δίσκου που συμμετείχα.

 

w3-Η φαντασία στα υλικά είναι σημαντική για εσένα;

Την φαντασία μου προσπαθώ να τη χρησιμοποιώ για να εμψυχώσω κάτι άψυχο που, με δανεισμένη φωνή και κίνηση, αποκτά ζωή.
Μερικές φορές παρασύρομαι και προσπαθώ να δημιουργήσω μαριονέτες με καινούρια υλικά που δεν έχω δοκιμάσει ούτε νομίζω ότι έχουν ξαναχρησιμοποιηθεί.

 

-Συνήθως ο συνειρμός που κάνουμε οι περισσότεροι άνθρωποι όταν ακούμε τη λέξη μαριονέτα είναι ο Πινόκιο…

Με πρόλαβες! Αυτό ήταν το επόμενο που ήθελα να σου πω. Ο μύθος και το ήθος. Η μαριονέτα έχει πει πολλές ιστορίες μέσα στο χρόνο, δημιουργημένη σε κάθε εποχή από διάφορα υλικά, ξύλο, μέταλλο, γυαλί, ύφασμα κ.ά. Για να δεις με μια ματιά μια εποχή, δες τις ιστορίες που λέει μια μαριονέτα. Τα υλικά και το ηθικοπλαστικό περιεχόμενο της εκάστοτε εποχής αποτυπώνονται σε αυτή. Ρώτα την και αυτή θα σου απαντήσει.

 

w5-Θεωρείς τον εαυτό σου έναν σύγχρονο Τσεπέτο;

Νομίζω ότι ακούμπησες μια ευαίσθητη χορδή μου, σαν αυτές που κινώ, όλοι έτσι δεν βλέπουμε τον εαυτό μας; Απ’ την δουλειά μας, την προσωπική μας ζωή, μέχρι την ανατροφή των παιδιών μας, όλοι έχουμε ή αποκτούμε ρόλους. Ο αγαπημένος ρόλος που συνήθως ταυτιζόμαστε είναι ένας σοφός Τσεπέτο που νιώθει μοναξιά και προσπαθεί να ανακαλύψει νόημα και ζωή στην συντροφικότητα.

 

-Οι άλλες καλλιτεχνικές δραστηριότητες που έχεις, πώς συνδέονται μεταξύ τους;

Πιστεύω ότι σαν περφόρμερ είμαι κι εγώ μια μαριονέτα που διασκεδάζει, μαθαίνει, διδάσκει και ταυτόχρονα ομορφαίνει την ζωή. Ασχολούμαι με την παντομίμα και η συνάφεια με το κουκλοθέατρο για μένα είναι άμεση. Το ένα είναι ο μακρόκοσμος και το άλλο ο μικρόκοσμος. Το θεατρικό παιχνίδι, το κουκλοθέατρο και αυτού του είδους η έκφραση είναι μια ανάσα σε μια εποχή που διψά για παιχνίδι και ξεγνοιασιά.

 

w6-Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι;

Διάβαζα πρόσφατα ότι ο εκπρόσωπος μιας φιλοσοφίας όπως ο βουδισμός που αριθμεί εκατομμύρια πιστούς είπε ότι, αυτό που χρειαζόμαστε στο σήμερα, δεν είναι περισσότερους τεχνοκράτες αλλά παραμυθάδες. Το υιοθέτησα αμέσως σαν άποψή μου γιατί με συγκίνησε. Μια ιστορία, ένα παραμύθι, μια νουθεσία στη ζωή μας είναι αυτό που χρειαζόμαστε. Ας κυλά η ζωή μας σαν ένα παραμύθι. Αυτό εύχομαι και ελπίζω. Σ’ ευχαριστώ.

 

-Και εγώ για τη συνέντευξη και αυτή σου την ευχή.

 

 

 

* Ο Δημήτρης Νάκης έχει σπουδάσει σχέδιο κοσμήματος, γεμoλογία και είναι κάτοχος πτυχίου Αργυροχρυσοχοΐας. Έχει πάρει μέρος σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, έχοντας αποσπάσει πολύ καλές κριτικές. Κοσμήματα του έχουν ομορφύνει ελληνικές τηλεοπτικές σειρές, όπως: «Αναστασία», «Παράθυρο στον ήλιο», «Μάγισσες της Σμύρνης» κ.ά.. Το 2004 η Gallery «NAKIS AMBER TALISMAN», που επί εικοσαετίας διατηρούσε ο ίδιος στον παραδοσιακό οικισμό της Οίας συνεργατικά με τον καλλιτέχνη πατέρα του Θανάση Νάκη, επιλέχθηκε από το διεθνές τηλεοπτικό δίκτυο Travel Channel για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο ντοκιμαντέρ «The ultimate Guide of Greece». Το ντοκιμαντέρ αυτό δημιουργήθηκε με αφορμή τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρας μας, θέλοντας να αναδείξει τα σπουδαιότερα μέρη για να επισκεφτεί κανείς. Κάποιες ιδιαίτερες δημιουργίες του υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές, όπως αυτές των οικογενειών Bush και Χατζηπατέρα. Έχει, επίσης, μαθητεύσει σαν ζωγράφος κοντά στην εξαίρετη ζωγράφο Linda Jacombson, καθηγήτρια Καλών Τεχνών στο U.C.L.A. της Καλιφόρνια, ΗΠΑ.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top