Fractal

Δημήτρης Μπογδάνος: «Δυστυχώς πολλές φορές ο θύτης έχει προϋπάρξει θύμα!»

Συνέντευξη στην Έλενα Νταβλαμάνου //

 

 

«Ο μάγκας Δράκος» που κυκλοφόρησε από το Μεταίχμιο υπήρξε η αφορμή της κουβέντας μας. Ο Δημήτρης Μπογδάνος έγινε χωρίς να το καλοκαταλάβει παραμυθάς. Σε επιλέγει το παραμύθι, όπως σε επιλέγουν και τα παιδιά.

 

Tι σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων;

Η συγγραφή ξεκίνησε από ένα τυχαίο γεγονός που συνέβη ένα μεσημέρι καλοκαιριού. Αν και ανέκαθεν έπλαθα ιστορίες με το μυαλό μου  με αφορμή καθημερινά γεγονότα και καταστάσεις, (κάτι βέβαια που ακόμα κάνω), δεν είχα ποτέ σκεφτεί να τις γράψω και ακόμη περισσότερο ότι θα μπορούσαν να εκδοθούν. Κάτι που έκανα απλά και αβίαστα θεωρούσα ότι ήταν κάτι που όλοι κάνουν. Ένα μεσημέρι καλοκαιριού όμως, προσπαθώντας να κρατήσω για λίγη ώρα ήσυχα τα ανίψια μου (8 και 5 χρονών τότε) υποσχέθηκα να τους πω μια ιστορία. Μαζί μας έκατσε και η τότε σύντροφος (και τώρα σύζυγός μου) και ξεκίνησα να τους λέω μια ιστορία, και για την ακρίβεια την ιστορία του μάγκα δράκου! Όταν τελείωσα η σύντροφός μου που της είχε αρέσει πολύ το παραμύθι με ρώτησε αν το είχα διαβάσει κάπου κι όταν της είπα ότι το έβγαλα από το μυαλό μου εκείνη την ώρα δεν με πίστευε! Τότε μεταξύ αστείου και σοβαρού μου είπε να κάτσω να γράψω τις ιστορίες μου και να τις στείλω σε εκδότες. Κι έτσι μεταξύ αστείου και σοβαρού ξεκίνησαν όλα.

 

-Τι σημαίνει «γράφω» για σας;

Κατ’ αρχήν «γράφω» για να διασκεδάζω εγώ ο ίδιος και έπειτα γράφω για να διασκεδάσουν και άλλοι με τις ιστοριούλες μου.

 

-Το αναγνωστικό κοινό σας είναι τα παιδιά. Τι ιδιαιτερότητες έχουν ως αναγνώστες;

Τα παιδιά είναι ένα ιδιαίτερο κοινό αφού λειτουργούν περισσότερο με το συναίσθημα και λιγότερο με τη λογική. Σήμερα μάλιστα με τόσα ερεθίσματα και τόσες εικόνες που τους βομβαρδίζουν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να κερδίσει το ενδιαφέρον τους ένα βιβλίο. Είναι αυστηροί κριτές και θα εκφράσουν την άποψή τους αφιλτράριστα και με την ίδια ευκολία μπορεί να ενθουσιαστούν ή να απορρίψουν ένα βιβλίο, απλά λέγοντας «βλακεία ήταν!».

 

-Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο σας βιβλίο με τον τίτλο «Ο μάγκας δράκος» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας. Για ποιο λόγο επιλέξατε το συγκεκριμένο θέμα;

Είναι η ιστορία ενός δράκου που εκμεταλλεύεται την δύναμή του και καλοπερνάει τρομοκρατώντας τους πιο αδύναμους. Έρχεται όμως η στιγμή που θα φοβηθεί κι αυτός, και φαίνεται ότι τελικά δεν ήταν και τόσο «φοβερός» και «τρομερός». Στο τέλος του βιβλίου όμως έχει αλλάξει συμπεριφορά και με τη δύναμή του πλέον, όχι μόνο κερδίζει τα ίδια όπως στην αρχή αλλά έχει κερδίσει πια κι ένα σωρό φίλους. Η επιλογή του θέματος είναι αλήθεια ότι δεν έγινε συνειδητά. Όπως είπα και παραπάνω, είναι μια ιστορία που διηγήθηκα πριν πολύ καιρό και απλά τώρα εκδόθηκε.

 

-«Θύτης» – «Θύμα»: Πόσο εύκολο είναι να αντιστραφούν αυτοί οι δύο ρόλοι; Ποιο είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει στους μικρούς αναγνώστες σας η νέα σας ιστορία;

Δυστυχώς πολλές φορές ο θύτης έχει προϋπάρξει  θύμα. Κι αυτό είναι κάτι που καθορίζει τη συμπεριφορά του αργότερα και συνεχίζεται ο κύκλος της βίας. Πολύ εύκολα ο θύτης, γίνεται και πάλι θύμα και μάλιστα τις περισσότερες φορές, αυτό συμβαίνει δίχως να το περιμένει. Και ίσως τότε συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να πάθει τα ίδια με αυτά που κάνει στους άλλους. Είναι η απλή φράση «ό,τι δίνεις παίρνεις».

 

 

-Το θέμα του βιβλίου σας καθώς και οι δραστηριότητες που περιλαμβάνονται σ’ αυτό μπορούν να αποτελέσουν ένα ιδιαίτερα αξιόλογο εκπαιδευτικό υλικό για το θέμα του εκφοβισμού. Ποια είναι ή ποια πρέπει να είναι, κατά τη γνώμη σας, η θέση της λογοτεχνίας στην εκπαίδευση και κατά πόσο θεωρείτε ότι μπορεί να συμβάλλει στην αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων, όπως ο εκφοβισμός;

Σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που εστιάζει αποκλειστικά στην παροχή γνώσεων και όχι στην παιδεία η λογοτεχνία θα έπρεπε σίγουρα να έχει πιο ενεργό ρόλο. Δίχως να θέλω να μειώσω την αξία των γνώσεων, υπάρχουν πολλές ακόμα αξίες που πρέπει να δώσουμε στα παιδιά και μπορεί η λογοτεχνία να προσφέρει.

 

-Τι χρειάζεται να διαθέτει ένα βιβλίο που απευθύνεται στα παιδιά έτσι ώστε να ψυχαγωγεί, να ακονίζει τη σκέψη και τη φαντασία, αλλά και να θέτει προβληματισμούς;

Ένα παιδικό βιβλίο θα πρέπει να είναι γραμμένο απλά για να είναι εύκολα κατανοητό, να έχει χιούμορ για να προκαλεί τα παιδιά να προχωρήσουν στην επόμενη σελίδα και στοιχεία που θα γίνουν το φυτίλι που θα πυροδοτήσει την φαντασία τους. Τα στοιχεία φαντασίας όμως δεν θα πρέπει να γίνονται αυτοσκοπός. Το βιβλίο θα πρέπει να «ταξιδεύει», να ψυχαγωγεί αλλά ταυτόχρονα να περνάει μηνύματα, να διδάσκει και να ανοίγει τους ορίζοντες των μικρών αναγνωστών.

 

-Ποια είναι τα προσεχή σας συγγραφικά σχέδια;

Συνεχίζω και γράφω ακατάπαυστα δίχως κανέναν απολύτως σχεδιασμό, (οτιδήποτε μου έρχεται στο μυαλό) και είναι στην ευχέρεια του εκδότη, τι από αυτά που στέλνω θα βγει στην κυκλοφορία.

 

-Μια ευχή για τους μικρούς αναγνώστες;

Τους εύχομαι να γίνουν κάποτε «μεγάλοι» αναγνώστες.

Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία.

 

-Σας ευχαριστώ θερμά και εύχομαι πάντα επιτυχίες!

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top