Fractal

Η Δήμητρα Σωκράτους στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

sok1

 

Η Μαίρη και το Λευκό Μπιζέλι. Ένα κορίτσι μ’ ένα Λευκό Μπιζέλι μες στο κεφάλι του, σ’ ένα παραμυθένιο ταξίδι αναζήτησης της αλήθειας για τον καρκίνο.

Το ξέρω. Αναρωτιέστε. Γιατί να γράψω μια τέτοια ιστορία για ένα τόσο ιδιαίτερο θέμα;

Μα πρώτα πρώτα, για να δώσω απαντήσεις στα δικά μου ‘γιατί’ γύρω απ’ τα Λευκά Μπιζέλια, μ’ έναν τρόπο διαφορετικό, πιο θετικό και παιχνιδιάρικο. Δεύτερον, για να μπορέσω να δώσω απαντήσεις σε παιδιά του περιβάλλοντός μου που είχαν να κάνουν με τα Λευκά Μπιζέλια στο δικό τους σώμα ή στο σώμα αγαπημένων τους προσώπων. Ψάχνοντας να βρω ιστορίες για παιδιά που ν’ αναφέρονται στα Λευκά Μπιζέλια, εντόπισα πραγματικά ελάχιστα δείγματα γραφής στην ελληνική παιδική λογοτεχνία. Κι όπως αναφέρει ο αγαπητός Κύπριος συγγραφέας, ποιητής και εκδότης Τάσος Αριστοτέλους, όταν δε βρίσκει τα βιβλία που θέλει να διαβάσει, κάθεται και τα γράφει ο ίδιος. Έτσι κι εγώ, κάθισα κι έγραψα αυτό που αναζητούσα.

Σκοπός της μικρής Μαίρης να βρει το Λευκό της Μπιζέλι και να το γνωρίσει. Περιπλανώμενη ανάμεσα σε κόσμους πολύχρωμους κι ονειρομαγικούς συναντά πλάσματα που της προσφέρουν τις γνώσεις και το φως τους, βοηθώντας την να κατανοήσει καλύτερα τον ίδιο της τον εαυτό.

Το ξέρω. Και πάλι αναρωτιέστε. Θα έρθει άραγε η στιγμή ν’ ανταμώσει με το Μπιζέλι της; Και τότε, τι; Και γιατί ένα Λευκό Μπιζέλι και όχι ο,τιδήποτε άλλο;.

Μα πολύ απλά γιατί αυτό άκουσα από μια φίλη νοσοκόμα, μόλις ένα αγαπημένο μου πρόσωπο βγήκε απ’ τις καταπράσινες πόρτες του χειρουργείου. Ότι επρόκειτο απλά για ‘ένα μικρό λευκό μπιζέλι’. Κι ευθύς, η ασαφής, τρομακτική εικόνα που για χρόνια είχα στο μυαλό μου για τον καρκίνο, πήρε χρώμα και μορφή μέσα από το Λευκό Μπιζέλι, έτοιμη να πλάσει τη δικιά της παραμυθένια πορεία.

Η μικρή ηρωίδα, Μαίρη, αποδεχόμενη την πρόκληση του Λευκού Μπιζελιού -σύμβολο όχι μόνο για τον καρκίνο μα για κάθε τι άγνωστο, δύσκολο και διαφορετικό- καταφέρνει να μυηθεί στη δικιά της ‘παιδική’ σοφία, ομορφιά κι αρμονία. Σε όλη της την πορεία προσπαθεί απλά να δομήσει τη δικιά της παιδική αλήθεια ώστε να κατανοήσει αυτό που της συμβαίνει. Κι αυτό είναι κάτι που χρειάζεται να σεβαστούμε: την αλήθεια που δύνανται να πλάσουν τα ίδια τα παιδιά και όχι αυτήν που τους επιβάλλουμε οι μεγαλύτεροι. Να τ’ αφήσουμε να νοηματοδοτήσουν τον κόσμο γύρω τους όπως αυτά έχουν ανάγκη.

 

sok2

 

Σ’ όλη τη συγγραφική διαδικασία, είχα στο μυαλό μου τους στίχους του Γιώργου Σεφέρη στο ποίημά του ‘Ο Τελευταίος Σταθμός’:

 

‘Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές 
είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη
δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή
γιατί είναι αμίλητη και προχωράει·
στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο
μνησιπήμων πόνος’.

 

Συνειδητά, θέλησα να παρουσιάσω την όλη ιστορία μέσα από συμβολισμούς και μεταφορές, επιχειρώντας με προσοχή κι ευαισθησία να φέρω τους μικρούς αναγνώστες σ’ επαφή με τις ‘πραγματικότητες’ ενός παιδιού με καρκίνο και να τους ενδυναμώσω. Κάθε αναγνώστης μπορεί να πάρει τα μηνύματα που χρειάζεται συνοδοιπόρος με τους φανταστικούς χαρακτήρες, χωρίς κατ’ ανάγκη να πρέπει να μυηθεί στη δύσκολη και πολλές φορές φρικτή πραγματικότητα.

Εργαλεία μου λοιπόν, η φαντασία, η θετικότητα, οι συμβολισμοί, οι μεταφορές και το χιούμορ! Ακριβώς επειδή είχα ανάγκη να διυλίσω μέσα μου την ασχήμια της ασθένειας και τις οδυνηρές επιπτώσεις στο σώμα και στην ψυχή των ανθρώπων που πάλευαν με αυτή. Θέλησα απλά να μεταμορφώσω το άσχημο σε όμορφο, να κάνω ‘απόσβεση’ της αρνητικότητας γύρω απ’ τον καρκίνο, ο οποίος γνωρίζουμε πως δεν αποτελεί πια την επάρατη νόσο. Με τη σωστή αγωγή μπορεί να θεραπευτεί. Κι έχουμε κάθε δικαίωμα να χαμογελάμε και να είμαστε θετικοί ακόμη και στα δύσκολα.

Πολύτιμη σύμμαχός μου η εικαστικός δρ Στέλλα Καραγιώργη η οποία με τη ‘θεραπευτική’ συνοδεία των φωτεινών χρωμάτων της εικονογράφησής της, δημιουργεί μια ατμόσφαιρα πολύχρωμη, παιχνιδιάρικη και μαγική. Η κοινή συναινέσει αφαιρετική, ψυχεδελική εικονογράφηση διαποτίζεται με σύμβολα και φιγούρες από αρχαϊκά αγγεία, κεντρίζοντας τη φαντασία των αναγνωστών να πλάσουν τον κόσμο της Μαίρης και τους ήρωες με τη δικιά τους φαντασία. Το ίδιο το Λευκό Μπιζέλι, ο καρκινικός όγκος δηλαδή, αναπαρίσταται με έναν ρόδακα, δηλαδή ρόδο, τριαντάφυλλο, ο οποίος στους αρχαίους πολιτισμούς αποτελούσε ηλιακό σύμβολο. Αξιοποιήσαμε ομόκεντρους κύκλους και σπείρες ως σύμβολα του στόχου της Μαίρης να φθάσει στο Λευκό της Μπιζέλι και του ταξιδιού της, αντίστοιχα.

Μια ιστορία για τη δύναμη, το θαύμα και την αγάπη της καρδιάς. Ναι. Το ξέρω. Ακόμη αναρωτιέστε: «Γιατί;».

«Γιατί έτσι. Ή και… Γιατί όχι; Γιατί ‘κι αυτό θα περάσει’. Και τ’ οφείλουμε στον εαυτό μας να το περάσει όσο γίνεται πιο ανώδυνα μα ταυτόχρονα αντλώντας τις αντίστοιχες διδαχές. Να εξελιχθούμε και να εφοδιαστούμε με γνώσεις, αρετές, αξίες… Συνοδοιπόροι πολύτιμοι για μια ζωή.

Γιατί στο τέλος μένει μονάχα η γνώση κι η κατανόηση. Κι η σοφία.

Ναι, κι η Αγάπη».

 

sok3

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Δήμητρα Σωκράτους γεννήθηκε στην Πάφο. Είναι απόφοιτη του Τμήματος Επιστημών Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου με δευτερεύον πτυχίο στις Γαλλικές Σπουδές και Μεταπτυχιακό στο Θέατρο στην Εκπαίδευση (Πανεπιστήμιο Warwick). Είναι εκπαιδευτικός, εμψυχώτρια Θεατρικού Παιχνιδιού κι εκπαιδεύτρια ειρήνης κι ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γράφει παραμύθια, διηγήματα και ποίηση. Διακρίθηκε στους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (2016). Της απονεμήθηκε το Βραβείο στον Διαγωνισμό Ποίησης στη μνήμη Ευγενίας Παλαιολόγου-Πετρώνδα για ανέκδοτη ποιητική συλλογή (Κυπριακός Σύνδεσμος Παιδικού Νεανικού Βιβλίου) κι έπαινος στον Ε΄ Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό Καισάριος Δαπόντες (2016). Έλαβε το Α΄ Βραβείο στον Διαγωνισμό Σύνθεσης Κυπριακού Τραγουδιού του Ρ.Ι.Κ. (Επλάνεψες με Μάνα μου, στιχουργός, 2008). Πέραν των αριστείων ακαδημαϊκής επίδοσης, έλαβε το Βραβείο Κοινωνικής Προσφοράς του Ροταριανού Ομίλου Λευκωσίας (Πανεπιστήμιο Κύπρου, 2005). Αποτελεί ενεργό μέλος κι εθελόντρια σε πολλούς κοινωνικοπολιτιστικούς οργανισμούς και ομάδες νεολαίας στην Κύπρο. Σύντομο βίντεο για την εθελοντική της δράση αναρτήθηκε στην επίσημη ευρωπαϊκή ιστοσελίδα για το Ευρωπαϊκό Έτος Εθελοντισμού 2011. Διετέλεσε Συντονίστρια του Εργαστηρίου Νεολαία και Πολιτισμός του ΠΑΦΟΣ 2017 Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης όπως και συν-συντονίστρια του Κυπριακού Δικτύου Νεολαίας του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κοινοβουλίου.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top