Fractal

Ποίηση της Δήμητρας Γερογιάννη

Της Δήμητρας Γερογιάννη // *

 

 

f1

 

 

1.

κυνηγώντας την ευτυχία

ανακάλυψα

ότι βρίσκεται στον ψυχρό αέρα

και στο μαύρο ουρανό

όταν λείπει το καπάκι

σε κάποια θραύσματα του χρόνου

σε απόλυτη σιωπή

 

2.

μια μικρή μπλε μελωδία

περπατάει κάτω από το δέρμα μου

εδώ και μέρες

τα πράγματα που λείπουν

έχουν

γεμίσει

το δωμάτιο

το σώμα μου

τις

μικρές

κρυψώνες

στην καρδιά μου

 

3.

την επόμενη φορά που θα βρέχει θα δοκιμάσω

να παγώσω τη βαρύτητα

να παγώσω τις σταγόνες

να φέρω τις νερομπογιές μου και να ζωγραφίσω μικροσκοπικά

σύμπαντα μέσα τους

ύστερα να ξαπλώσω στην άσφαλτο με ένα

μεγεθυντικό φακό για να

παρακολουθήσω εκατομμύρια ιστορίες να πάλλονται

μπροστά στα μάτια μου

και να αποκοιμηθώ

και να ξυπνήσω κάτω από ένα πορτοκαλί ουρανό

τα χαράματα

και τότε να βρέξει

και να ποτίσουν τα ρούχα και

το δέρμα μου

με τα χρώματα

 

4.

“το γράψιμο δεν είναι ψυχοθεραπεία

πρέπει να βγεις λίγο από τον εαυτό σου” είπε

“πρέπει να βρεις τους θεούς σου

δε μπορείς να ζεις με φαντασιώσεις που φτιάχνεις και μετά σπας” είπε

“σύντομα δε θα έχουν μείνει πολλά να καταστρέψω

σύντομα δε θα έχω την επιθυμία να φτιάξω άλλα” είπα

“μην είσαι δραματική

είσαι τόσο νέα

μην το απολαμβάνεις” είπε

και δεν είπα τίποτα

δε χρειαζόμουν άλλες συμβουλές

το τζάμι είχε γίνει λεπτό πολύ λεπτό

δεν ήθελα να σπάσει

 

5.

είναι μέρες που θέλω να πω κάτι

ακραία συναισθηματικό και

χαζό και να

μπορώ να το πιστέψω και μετά

από χρόνια να κοιτάξω πίσω σε αυτή τη στιγμή για να

πω: ήμουν τόσο νέα τόσο ηλίθια

και προσπαθώ να πω κάτι παιδικό

και μένω ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου

ακούγοντας την καρδιά μου να χτυπά αλλόκοτα

χωρίς να αρθρώνει λέξη

 

φαντασιώνομαι παράλογα

φαντασιώνομαι παράλογα

φαντασιώνομαι παράλογα

μια υπέροχη φιλοφρόνηση

μια αναπάντεχη εξομολόγηση

ένα ταξίδι χωρίς αποσκευές

μια επιτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας

ένα όμορφο εύθραυστο ποίημα

μια τέλεια στιγμή

ένα γοητευτικό είδωλο στον καθρέπτη

ένα ξεκαρδιστικό αστείο

ένα κίτρινο σύννεφο με μωβ λεπτομέρειες

μια συγκινητική μελωδία που δε σε κομματιάζει

έναν ακέραιο εαυτό

μια σκέψη αποκλειστικά δική μου

μια προσδοκία που πραγματοποιείται

μια χνουδωτή μαϊμού για φίλη

ένα διαμέρισμα με κουρτίνες φτιαγμένες από φως

μια ολόκληρη χαρά χωρίς ψήγματα θλίψης

μια διαδρομή χωρίς προορισμό

έναν κήπο που θα φροντίζω καθημερινά

μια υπέροχη ταινία που δεν τελειώνει ποτέ

ένα πρωινό χωρίς αγωνία

μια ιστορία αστεία και ανατρεπτική που θα καταφέρω να τελειώσω

μια μαμά που θα με φροντίσει

έναν υπερήφανο πατέρα

κάποιον που θα μου δείξει το δρόμο για το σπίτι

μια εκδοχή του εαυτού μου που δε χρειάζεται θόρυβο

γεμάτες πανέμορφες σιωπές

ένα σώμα χωρίς πόνο

μια αληθινή οδύνη χωρίς ειρωνεία και διακοπές

μια ελεύθερη πτώση μέσα μου

κι ένα πηγάδι που να έχει επιτέλους πάτο

φαντασιώνομαι παράλογα

φαντασιώνομαι παράλογα

και δε θέλω να σταματήσω να γράφω

φαντασιώνομαι παράλογα

 

 

* Η Δήμητρα Γερογιάννη γεννήθηκε το 1992. Είναι απόφοιτη του τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Ζει στην Αθήνα. Το προσωπικό της ιστολόγιο είναι το http://www.anoigma.tumblr.com/

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top