Διαβάζοντας το Καλοκαίρι

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη // *

Καλοκαίρι στην πιο δυνατή του στιγμή. Μέρες διακοπών για αρκετούς, ώρες ξεκούρασης και διαβάσματος. Ώρες ανάγνωσης καλών παιδικών, εφηβικών και άλλων βιβλίων. Ώρες γεμάτες χαλαρές σκέψεις, αναζητήσεις και περισυλλογής. Κι αν, αν στα πόδια σου βρεθούν εκείνα τα παπούτσια της χαράς με τα φτερά τους θα σε ταξιδέψουν στ’ όνειρο, στις πιο κρυφές σκέψεις κι επιθυμίες. Αν πάλι ο καιρός που περνά έχει δυσκολίες ή ευκολίες από σένα εξαρτάται πως θα τον διαθέσεις. Από τις δικές σου αντοχές και ανάγκες, από τον τρόπο που έχεις μάθει να ζεις, να επιβιώνεις να αγωνίζεσαι.

Καλό και δροσερό καλοκαίρι με βουτιές σε κόσμους που πάντα ονειρευόμαστε, σε πολιτείες φανταστικές που δείχνου ντο δρόμο κάποιες φορές στην ίδια τη ζωή, για να είναι υποφερτή και αισιόδοξη!

Παπούτσια με φτερά, Μαρία Παπαγιάννη, εκδ. Πατάκης

«-Καμιά φορά οι λέξεις αλλάζουν σημασία.

-Πως αλλάζουν οι λέξεις;

-‘Όπως και οι άνθρωποι

-Οι άνθρωποι μεγαλώνουν

-Ακριβώς έτσι κι οι λέξεις. Μεγαλώνουν κι αλλάζουν. Το  ‘πιασες;» 

Ένα βιβλίο γεμάτο… λέξεις. Γεμάτο φαντασία, συναίσθημα, ποίηση. Δυο κόσμοι που συναντιούνται, συγκρούονται και συνυπάρχουν. Η Ρόζα είναι  μια μικρή σύγχρονη Αλίκη σε μια χώρα των Θαυμάτων αλλιώτικη. Μια χώρα που χωράει να μπεις μέσα από ένα σπιρτόκουτο, χωρίς να χρειαστεί να γίνεις… μικρή, θα μεγαλώσει λίγο εκείνο! Μια χώρα που κρύβει μυστικά και που εκεί «μπαίνει» κι η Ρόζα σαν θέλει να αποφύγει το σήμερα, την θλίψη, τον φόβο, την πραγματικότητα. Ένας κόσμος διαφορετικός που συμβαίνουν όλα τα παράλογα, τα παράξενα, τα λησμονημένα, τα… παραμύθια, οι περιπέτειες με πειρατές, οι ήρωες που θα θέλαμε να υπάρχουν, οι γλώσσες  και οι λέξεις. Οι γλώσσες που χάνονται και οι σκέψεις που πονούν.

Μια ιστορία λοιπόν για τη μικρή Ρόζα που ζει μόνο με τον μπαμπά της, τον Άρη. Γεννήθηκε με ένα πρόβλημα στο πόδι της όμως ο αγαπημένος της μπαμπάς δεν την αφήνει να το σκέφτεται… πολύ. Και της χαρίζει ένα ημερολόγιο «…Για να γράφεις, πριγκίπισσα, ό,τι θέλεις. Να γράφεις και ό,τι φοβάσαι. Κι ύστερα, δεν θα φοβάσαι. Θα σε προσέχουν οι λέξεις….».

Λέξεις λοιπόν, λέξεις πολύ δυνατές, φράσεις που μένουν και εικόνες από μια φαντασία αχαλίνωτη. Λέξεις που μπαίνουν μέσα στα όνειρα και δημιουργούν εικόνες που όλοι θα θέλαμε να ζήσουμε, να ονειρευτούμε, ειδικά όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, όταν δεν ξέρουμε τις λύσεις στα μικρά ή μεγάλα προβλήματα της ζωής. Γιατί αλίμονο σε όποιον «…νομίζει πως έχει απαντήσεις για όλα, είναι χαζός…». Κι λίγο πιο κάτω θα συμπληρώσει η Μαρία Παπαγιάννη με το μοναδικό της λόγο και τρόπο για αυτούς που θέλουν να ζουν μόνο με όσα βλέπουν τα μάτια τους: «…Λυπήσου τους, …που δεν ονειρεύονται…».

Κι η ιστορία συνεχίζεται ανάμεσα σε δυο κόσμους, των ματιών και της ψυχής. Της πραγματικότητας,  μιας καινούργιας γειτονιάς με το Βασίλειο των Γάτων με τα ποιητικά τους ονόματα, της Οδού Μοιρών, ανθρώπους και νέους φίλους από διάφορες χώρες και καταβολές. Ένα «πάτσγουορκ» συναισθημάτων, καταστάσεων και συμβάντων που κλείνουν μέσα τους τη λαχτάρα της αποδοχής, το φόβο των μεγάλων γεγονότων, τη δίψα για νέες περιπέτειες. Η Ρόζα νοιώθει και είναι διαφορετική για αυτό και με τον γάτο της τον Γκαμπίτο θα βρεθούν στην Πολιτεία του Βυθού για νέες περιπλανήσεις, όνειρα, αποκαλύψεις, φόβους, χαμένα όνειρα κι ελπίδα. Θα ζήσουν ένα πόλεμο διαφορετικό με τους Γλωσσοκτόνους, θα πολεμήσουν κι αυτοί για σώσουν τις λέξεις, τις γλώσσες που χάνονται, τις παραδόσεις των τόπων και τα παραμύθια. Θα βάλουν φτερά στα παπούτσια τους κι έτσι θα  γνωρίσουν την ιστορία του Χαλίλ και την κατάρα που τη συνόδευε. Μια ιστορία που θυμίζει εκείνο το ταξίδι που σημασία έχει η διάρκεια, τι συναντάς , ποιους συναντάς κι όχι ο προορισμός, το τέλος. Και μην ξεχνάμε, σε εκείνη την πολιτεία του Βυθού, που όλα ζουν σε ένα πραγματικό όνειρο πως οι καρποί, κι οι λέξεις… κρέμονται στα δέντρα!

 «…Υπάρχει μια λίμνη στην Πολιτεία του Βυθού που μέσα της κοιμούνται όλα όσα δεν θέλουμε να ξεχάσουμε»

Τι να πρωτογράψει κάποιος για το νέο βιβλίο της Μαρίας Παπαγιάννη. Χείμαρρος οι λέξεις, οι εικόνες, τα συναισθήματα. Κάθε σελίδα και ένα ταξίδι στο όνειρο, στη σκέψη. Ένα ταξίδι στα βάθη της ψυχής, στα αμίλητα, στα φοβερά που είναι εκεί κρυμμένα και φοβόμαστε να τα βγάλουμε στην επιφάνεια, μην και πληγώσουν, μην και πληγωθούν. Ένα βιβλίο για το όνειρο, για τις μύχιες σκέψεις, τις απορίες , τους φόβους, για τους ανθρώπους που δεν σταματούν να ονειρεύονται. Για τους κόσμους που όλοι μας λίγο πολύ κουβαλάμε μέσα μας. Ένα βιβλίο γεμάτο ανθρώπους και ιστορίες που μπλέκονται στο μωσαϊκό των πολιτισμών, των διαφορετικών κουλτούρων που όμως είναι πια δίπλα μας, ανάμεσα μας κι όχι κάπου στην Ανατολή, απόμακροι. Είναι φίλοι των παιδιών, δικοί  μας, που μάχονται  κι ίδιοι να μην ξεχάσουν. Ένα βιβλίο ποίημα για την πιο μεγάλη αλήθεια. Εκείνη της αναζήτησης της ψυχής, του ονείρου μας, της αγάπης προς τους ανθρώπους, τις ιδέες, τις μνήμες και τις παραδόσεις. Ένα βιβλίο για να μην ξεχνάμε τι κουβαλάμε, τι χρέος έχουμε απέναντι στην ιστορία, στην ποίηση, στον πολιτισμό μα και στον ίδιο μας τον εαυτό. Ήρωες του άνθρωποι καθημερινοί, της διπλανής πόρτας που ζουν τα δικά τους δράματα, τις δικές τους ιστορίες που κάποιες φορές μπλέκονται ηθελημένα και μη με τις δικές μας. Μα πάνω απ’ όλα ένα βιβλίο ψυχής που όπως μοναδικά γράφει η Μαρία με κανονικούς ανθρώπους που επιμένουν να ονειρεύονται. Ένα υπέροχο ανάγνωσμα που χαρίζει χαμογέλα ικανοποίησης και ξαφνιάσματα της ψυχής που όλοι κάπου, κάποτε, κάπως τα  έχουμε ζήσει. Ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί γιατί τα όνειρα δεν είναι σωστό να τα κόβεις στη μέση, πρέπει να τελειώνουν και να αφήνουν εκείνη τη γλύκα που φαίνεται στο βλέμμα το πρωί και στην ψυχή ολόκληρη τη μέρα.

Κι αν το κοιτάξεις μόνο από το εξώφυλλο που έφτιαξε μαγικά η Φωτεινή Τέκκου, θα αρχίσεις να ονειρεύεσαι…

Άλλωστε «… όνειρο σημαίνει να  μην υπάρχουν σύνορα»!

Δροσερό ανάγνωσμα, γεμάτο δράση, περιπέτεια, ζωή κι ομορφιά. Προσεγμένη γραφή, πολλά συναισθήματα, μυρωδιές κι εικόνες του κόσμου πραγματικού και φανταστικού. Να το αναζητήσετε και να το απολαύσετε.

Για μεγαλύτερα παιδιά και για μεγάλους που θέλουν να παραμείνουν παιδιά!

Να με αντέχεις, Αλεξάνδρα Μήτσιαλη, εκδ. Παπαδόπουλος

Mε τράβηξε ο τίτλος, μια φράση που κι εγώ την έχω σκεφτεί πολλές φορές για το πώς να νοιώθουν οι άλλοι, πως νιώθω εγώ…

Ύστερα είδα το όνομα της συγγραφέα. Εγγύηση σκέφτηκα, σίγουρα θα με ταξιδέψει. Και το ‘κανε, με ταξίδεψε στα πιο βαθιά μονοπάτια της δικής μου ψυχής, στις πιο βαθιές σκέψεις, απορίες, αναπάντητες ερωτήσεις, συμπεριφορές, χαμένες και κερδισμένες στιγμές, στο χθες και στο σήμερα. Στις αναμνήσεις, στις ανασφάλειες, στο έρωτα όπως βιώνεται στην  εφηβεία, στην ώριμη ηλικία, στις κολλημένες ιδέες, στις δύσκολες αλλαγές, στις παρορμήσεις της στιγμής που στιγματίζουν μια ολόκληρη στιγμή. Στις κουβέντες που δεν παίρνονται πίσω, στα ίδια πράγματα που βλέπεις ή ζεις με τον άλλο αλλά είναι τόσο διαφορετικά. Άλλη οπτική γωνία, άλλη ηλικία, άλλη διάσταση, άλλα τα θέλω κι άλλα τα… μπορώ!

Να με αντέχεις… Ένα μυθιστόρημα για όλους, εφήβους, μεγάλους, ώριμους και μη, ανθρώπους. Μια γραφή που σε καθηλώνει με τη ροή του λόγου, τη σκέψη και το ξεσήκωμα των συναισθημάτων. Η ισορροπία μπορεί να φαίνεται απλή, συνηθισμένη όμως είναι τόσο εύθραυστη. Μια γυναίκα μεσήλικας, χωρισμένη σχεδόν, με μια κόρη στην εφηβεία. Το πρόβλημα «μυρίζει» από την πρώτη στιγμή, το άρωμα του όμως στο τέλος είναι φτιαγμένο από τριαντάφυλλο και κανέλα της αγάπης, της ανάμνησης, της προσμονής.

Η Μαργαρίτα είναι ένα κορίτσι του σήμερα που βιώνει το χωρισμένο οικογενειακό περιβάλλον και τον έρωτα που της έχει κτυπήσει την πόρτα αλλά οι καταβολές, οι νουθεσίες χρόνων την συγκρατούν όσο γίνεται. Σκέψεις και συναισθήματα έντονα, επικριτικά και γεμάτα με την ορμή της νιότης, της παρόρμησης, της δίψας για κάθε τι καινούργιο που έρχεται κι ίσως κάποιες φορές να συνοδεύεται από σκιές της ζωής των άλλων. Λόγος  ασταμάτητος, συγκρούσεις και επαναστάσεις γεμάτος στη ροή του και εικόνες γνωστές σε πολλούς.

Μια μάνα που ζει στη σκιά ενός τελειωμένου γάμου, κολλημένη σε λάθος καταστάσεις κι αδιαφορώντας για την προσωπική της ευτυχία. Άλλοθι; Φόβος; Τύψεις; Μια κόρη που μόλις έχει γευτεί τα πρώτα σκιρτήματα τους έρωτα, της ψυχής… Μια ιστορία που επιφυλάσσει μια μεγάλη ανατροπή στο τέλος, που δεν περιμένεις πως έτσι μπορεί αν έχουν συμβεί τα πράγματα. Κρυμμένα μυστικά που σαν αποκαλυφθούν, καθηλώνουν, αλλάζουν τις θέσεις, τις απόψεις, τα συναισθήματα που σου δημιουργούν οι χαρακτήρες.

Συγκρούσεις, επαφές, λόγια και σκέψεις. Δυνατές συγκινήσεις και συναισθήματα και στις δύο γυναίκες, έντονες αναζητήσεις και πάθη που φυλάγονται καλά. Κουβέντες που δεν ειπώθηκαν, καταστάσεις που δεν συζητήθηκαν. Καθημερινές ζωές ανθρώπων της διπλανής πόρτας ή και της δικής μας αν ψάξουμε βαθύτερα μέσα μας.

«Πόσο αντιπαθώ όλα τα έκτακτα. Τα έκτακτά της κουζίνας και της τύχης. Σου βγάζουν δουλειές και σε αναγκάζουν να συμμαζεύεις εκεί που κρατούσες τα πράγματα σε μια σχετική τάξη… »

Πολύ δυνατό βιβλίο Αλεξάνδρα Μητσιάλη. Σύγχρονο μυθιστόρημα που ακουμπά πολλά από τα σημερινά προβλήματα. Συγκρούσεις, ανατροπές, αβεβαιότητα για το μέλλον. Συναισθήματα προδομένα, όμορφες στιγμές νεανικού έρωτα και χώρος. Χώρος που αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει για να ακούσει, να ανεχτεί, να αντέξει τον άλλο. Όποιος κι αν είναι, γονιός ή παιδί, θύμα ή θύτης, φίλος ή απλά γνωστός. Δυνατή γραφή που δεν κουράζει, που δεν διδάσκει τα καλώς ή κακώς κείμενα στις σχέσεις γονιών και εφήβων. Απλά περιγράφει τα συναισθήματα και των δύο πλευρών παράλληλα, για τα ίδια γεγονότα. Τα γιατί, τα θέλω, τα πρέπει με τρόπο χιουμοριστικό κάποιες φορές, χειμαρρώδη κάποιες άλλες. Μυθιστόρημα βγαλμένο από τη ζωή, τις δύσκολες ισορροπίες των σχέσεων, την καθημερινότητα που συχνά κουράζει αλλά και εκπλήσσει… φτάνει μόνο μια στιγμή, εκεί που δεν το περιμένεις. Συνύπαρξη και αντοχή. Σπουδαία χαρίσματα που θέλουν τρόπο, κόπο και διάθεση ειδικά σε σχέσεις που όσο και αν ματώνουν δεν τελειώνουν ποτέ.

Να το διαβάσετε, για τις κόρες, για τον εαυτό σας για τη δυνατή γραφή που σε απορροφά και δεν σ’ αφήνει παρά μόνο σαν φτάσεις στην τελευταία σελίδα!

* Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός (http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr/)