Διαβάζοντας την Παυλίνα Παμπούδη
Γράφει η Χριστίνα Κόλλια //
Παυλίνα Παμπούδη «24 παραμύθια για γέλια και για γράμματα» -ιδιαιτέρως- «Τιμαλφή», εκδ. Ροές
«Τι θες;
M’ εκβιάζει ο χρόνος
Τίποτα δεν ξέρει για μας…»
Απόσπασμα από τα «Τιμαλφή»
Είναι καιρός που θέλω να γράψω για την Παυλίνα Παμπούδη δίχως να αισθάνομαι ότι με εκβιάζει ο χρόνος, η ιδιότητά μου, ή η γνωριμία μου μαζί της. Η αιτία αυτής της ανάγκης είναι επειδή πιστεύω ότι οφείλουμε να ενημερώνουμε το χρόνο, ώστε να γνωρίζει και να αναγνωρίζει το ικανό, το άξιο και το εμπνευσμένο.
Έπειτα είναι και η σχέση μου με το έργο της Παυλίνας, που όχι μόνο αντέχει στο χρόνο, αλλά εστιάζει κατ’ επανάληψη στη γοητεία του λόγου της και στις δυο σιαμαίες διαστάσεις της γραφής της: το περίτεχνο και το ευρηματικό.
Πέραν αυτών, η Παυλίνα, διαθέτει τόλμη και δεξιότητα, αφού ως ποιήτρια και συγγραφέας ξέρει να απευθύνεται σε κοινό κάθε ηλικίας, με μια άνεση καθηλωτική, λες και στον έσω εαυτό της συνυπάρχουν το παιδί και ο ενήλικας, ισότιμα, απαλλαγμένοι από κάθε είδους μεταλλάξεις κι απαρνήσεις. Είναι φυσικό, λοιπόν, να υπογράφει στο σύνολο του έργου της την εναρμόνιση των λογοτεχνικών ειδών και να δικαιώνει τόσο τη μούσα την πολύτροπο όσο και τον αναγνώστη.
Μια καθοριστική εμπειρία ήταν αυτή που, από σύμπτωση, με έφερε στις παραλλήλους της συγγραφικής της πολυσημίας. Ήταν η χρονική στιγμή κατά την οποία δούλευα με τα παιδιά, στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής, τα «24 παραμύθια για γέλια και για γράμματα» και ταυτόχρονα κρατούσα προσωπικές υπογραμμίσεις πάνω στα ποιητικά «Τιμαλφή».
Παυλίνα Παμπούδη
«24 παραμύθια» ευφάνταστα και ξεκαρδιστικά, με πρωταγωνιστές τα γράμματα της αλφαβήτας, να μετατρέπουν την παιδική δημιουργία σε απόλαυση και να μου επιβεβαιώνουν ότι τα γράμματα, όταν συνεργάζονται με τα γέλια, ευεργετούν αλάνθαστα τη γνώση. Ότι η γλωσσοπλαστική τεχνική της Παυλίνας ανάγει τη μελέτη σε χαρά, καθιστώντας το βιβλίο της ένα πρωτοποριακό εκπαιδευτικό εργαλείο.
«Τιμαλφή» ποιήματα, με προσθαφαιρέσεις αλήθειας, καταγεγραμμένης σε λόγο αισθητικά βαρύτιμο, να αναμοχλεύουν το εντός μου και να με ωθούν στην αναψηλάφηση της εξόδου που, από καταβολής της ύπαρξης, έχει τη θύρα της στο μέσα βάθος, καρτερώντας τη λύση των παιδικών γρίφων να γίνει ορατή.
Σ’ αυτή την τυχαία ή εκούσια διασταύρωση με τον συγγραφικό πλουραλισμό της Παυλίνας, αντάμωσα το παιδί και τον ενήλικα στις ίδιες συντεταγμένες. Σε αλληλουχίες αδιάσπαστες. Σε δρόμους που έσπειραν φωνές, όπως του Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα: «Έχω τη φωτιά μέσα στα χέρια μου, το ξέρω και δουλεύω τέλεια μαζί της…».
Και, ναι, η Παυλίνα ξέρει.
«Η έξοδος είναι στο βάθος.
Ασταθής, με κλίση αφύσικη στον ουρανό.
Όλο τριγμούς, ανάσες και στριγκλιές.
Μες τους καπνούς.
Σε λάθος σχήμα και δονούμενη.
Διπλά και τριπλά κλειδωμένη με γρίφους παιδικούς.
Ανοίγοντας μοναχά προς τα μέσα.»
απόσπασμα από τα «Τιμαλφή»
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ένα νέο λογοτεχνικό «τοπίο»;
16/04/2024, 9:09 μμ -
Παρακείμενα: «Το παρήγορο συναίσθημα της εσωτερικής έκλαμψης»
16/04/2024, 9:08 μμ -
Η δύναμη του πεπρωμένου
16/04/2024, 9:06 μμ -
Παραμύθια από ζάχαρη, μέλι και ποίηση
16/04/2024, 9:05 μμ -
Ψυχολογικά περάσματα προς τη βιολογική ολοκλήρωση
16/04/2024, 9:00 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Το υποκείμενο και το αντικείμενο της ενέργειας
Γράφει η Διώνη Δημητριάδου // Αντώνης Δ. Σκιαθάς: “Κατασκοπεία του χρόνου”, ΑΩ εκδόσεις Το ποδήλατο όμως αφημένο κάτω από τη λεμονιά στο μαρτύριο του ήλιου, ολόλευκο και η μέρα ξανά από την αρχή περιμένει τον ποδηλάτη. («Ο ποδηλάτης»)
Περισσότερα -
Ιστορίες και ψίθυροι ενός βουβού κόσμου
Γράφει ο Άριστος Τσιάρτας // * Αντώνης Γεωργίου «Ένα Άλπουμ ιστορίες», εκδόσεις Το Ροδακιό, σελ. 276 Στο Ένα Άλπουμ Ιστορίες (Βραβείο Λογοτεχνίας Ευρωπαικής Ένωσης 2016) ο Αντώνης Γεωργίου κατάφερε να μας πει, συγχρόνως, τέσσερις ιστορίες: της δικής του, της
Περισσότερα -
✓ Γιώργος Γκόζης: «Αλίμονο στους συγγραφείς των βεβαιοτήτων»
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Πρόκειται για τη μετακίνηση ενός μισθοφορικού εκστρατευτικού πληθυσμού από την Δυτική Ευρώπη στη Μεσόγειο του ύστερου Μεσαίωνα με σκοπό κάπου εκεί να πατρίσει, αλλά τελικά εκπατρίζεται με βία με υπαιτιότητα του
Περισσότερα -
Η φθορά των πάντων και το αμετάκλητο της απώλειας
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Ιφιγένεια Θεοδώρου «Το λίγο που τελειώνει», εκδ. Πατάκη Μυθιστόρημα λεπτών αποχρώσεων όπου ο έρωτας γίνεται θάνατος, η φιλία γίνεται προδοσία, τα παιδικά χρόνια, το μοτίβο που δυναστεύει τη ζωή μας, αλλά πάνω απ’
Περισσότερα -
H ζωή με τη Σκλήρυνση κατά πλάκας
Γράφει η Ρίτα Βελώνη // Πως αντιμετωπίζεται σήμερα και τι υπόσχεται η έρευνα για τη θεραπεία στο άμεσο μέλλον της νόσου «αίνιγμα» του κεντρικού νευρικού συστήματος, που εξελίσσεται απρόβλεπτα και πλήττει κυρίως τους νέους. «Όταν διαγνώσθηκα
Περισσότερα -
Διήγημα: “Το story του φωταγωγού”
Της Ρίτσας Λαγού // * Συννεφόκαμα καπνού μ’ένα τσιγάρο φουγάρο στο χέρι. Το πρόσωπο του ανήσυχο και σκαμμένο με έγνοια. Μόνο οι σκέψεις του επέπλεαν. Κάτω ο πυθμένας μιας άρρυθμης φαντασίας. Μαέστρος της η σκηνοθεσία. Έστηνε εξαίρετα τους
Περισσότερα -
Έρωτες, πάθη και ίντριγκες στο προπολεμικό Παρίσι
Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος // «Αποστολή στο Παρίσι» του Άλαν Φερστ, μετ. Αντώνης Καλοκύρης, Εκδ. Πατάκης, σελ. 395 Ο Άλαν Φερστ έχει διαβάσει μπόλικο Γκράχαμ Γκρην – είναι φανερό. Επίσης, έχει καταβάλει σχετικό «τόκο» ανάγνωσης στον Ζορζ Σιμενόν.
Περισσότερα
