Τρία ποιήματα: “Σκέφτομαι και γράφω»
Της Δέσποινας Μπόσκου // *
Δεν ξέρω να γράφω ποίηση
Θέλω όμως να γράψω πάνω στο κορμί σου
Τις Μεγάλες Λέξεις που με τρομάζουν
Έπειτα να τις ξορκίσω διαβάζοντας τες φωναχτά
Κι ύστερα μπορεί να πεθάνουμε από ευτυχία
*
Οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι
Δεν γνωρίζουν ότι είναι τόσο δικοί μου
Μοιραζόμαστε κάτι πολύ προσωπικό
Όπως τα δίδυμα που μοιράζονται τον ίδιο πλακούντα
Το κοινό μας μυστικό είναι η αλήθεια μας
Και το καλύτερο ·δεν χρειάστηκε ποτέ να διαρρεύσει.
*
Σε ερωτεύτηκα όταν το πήρα απόφαση
Ότι ο εγωισμός μου ήταν ένα καθίκι
Που έπρεπε να κάνω να πάψει
Όταν ξεβρόμισα από ανασφάλειες κι άφησα χώρο για συναισθήματα
Βέβαια ο εγωισμός μου ήταν εδώ πολύ πριν από εσένα
Κι ύστερα, τις αγαπώ τις ανασφάλειες μου
Για σένα δεν μπορώ να είμαι σίγουρη
Ίσως να μην είμαι για έρωτες τελικά
Ίσως να ερωτεύομαι μόνο το καλοκαίρι
* Η Δέσποινα Μπόσκου σπουδάζει Πολιτική Επιστήμη & Διεθνείς Σχέσεις. Βαθιά απαισιοδόξη, μα και πεισματικά αισιόδοξη, είναι μια αντίφαση από μόνη της. Αυτό προσπαθεί να περάσει μέσα από τον εξομολογητικό τρόπο γραφής της, κρατώντας ταυτόχρονα ένα μικρό κομματάκι προσωπικής ελευθερίας, μιας λεπτομέρειας που δεν γράφτηκε ποτέ δήθεν από αφηρημάδα. Την ενδιαφέρει ο άνθρωπος και ουσία του.
Ετικέτες: Ποίηση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
«…Σαν σώμα που μετουσίωσε την απόσταση»
Γράφει η Μαρία Κυρτζάκη // Μικρή περιδιάβαση στην «Υδάτινη τέφρα» της Χρυσούλας Βακιρτζή …μ’ έχουν κουράσει οι ήπιοι θάνατοι (μη μου ζητάτε άλλα συνώνυμα)… Χρυσούλα Βακιρτζή, Υδάτινη τέφρα, «Αξίωμα» Παρακολουθώντας πριν από χρόνια τον Άρη Ρέτσο, μόνος του
Περισσότερα -
Άκουσα το νέο cd του Μανώλη Φάμελλου «Γύρω από τον ήλιο»
από την Κατερίνα Πουλοπούλου // Όταν πρωτοάκουσα το «Ένα φιλί από δυόσμο» με τη Νατάσσα Μποφίλιου, χωρίς να ξέρω ποιος το υπογράφει, ήμουν σίγουρη ότι από πίσω ήταν ο Μανώλης Φάμελλος. Μετά άκουσα ολόκληρο το cd και η
Περισσότερα -
Η χρονιά που όλα έγιναν γκρι… στα Παραμύθια του Σαββάτου!
Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη // Νικολέτα Καπίλλα «H χρονιά που έγιναν όλα γκρι», εικονογράφηση: Δήμητρα Παπαδημητρίου, εκδ. Κέδρος, σελ. 200 Η Δήμητρα μια έφηβος ετών δεκατριών, ξεκινάει να «γιορτάζει» τα γενέθλιά της με τις πιο
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα
Της Αναστασίας Γεωργακοπούλου -Μπρούσα // “Ήρθες κοντά μου” Ένα φιλί δροσερό, απαλό και βαθύ. Μια αγκαλιά τρυφερή, που με ταξιδεύει σε τόπους μαγικά πλασμένους. Ήρθες κοντά μου σαν μια χρυσή, λαμπερή βροχή. Οι θερμές
Περισσότερα -
Ποίηση: “Ανώνυμα”
Της Γεωργιάνας Κεστρινού // Ανώνυμα Πρώτο φιλί Στερνό φιλί Όλος ο κόσμος μου βαραίνει. Ούτε για εκείνη την ξύλινη αποβάθρα. Ούτε για τους κόκκους καφέ. Καθημερινά γκρεμίζω αυτή την εποχή. Μόνο γιατί όταν γνωριστήκαμε βγήκα από
Περισσότερα -
Ποίηση: “Προαποφασισμένος βίος”
Της Ευαγγελίας Κυρίτση // “Προαποφασισμένος βίος” Ψυχαναγκαστικές και αυστηρώς πιεστικές επιλογές τσακίζουν τα όνειρα των παιδιών. Λαμβάνεται πάντα υπόψη το «καλό» του νέου Που ο ίδιος ο νέος το αγνοεί Μάταια προσπαθεί να στείλει το
Περισσότερα -
Διήγημα: “Της καρέκλας το ποδάρι ξεκαρεκλοποδαρώθηκε”
Του Δημήτρη Κανονίδη // * Της καρέκλας το ποδάρι ξεκαρεκλοποδαρώθηκε Πονούσε σ’ όλο το κορμί. Πριν λίγη ώρα την κλώτσησαν δυνατά. Καθώς σωριάστηκε κάτω έσπασε το ένα πόδι. Πεταμένη στα σκουπίδια, περίμενε καρτερικά τη μοίρα
Περισσότερα
