Fractal
Home / FRACT-ALL / Τέσσερα ποιήματα
01/02/2017, 11:45 πμ

Τέσσερα ποιήματα

Της Δέσποινας Κοντάκη // *

 

f4

 

Ταξίδι στον βυθό

 

Έγινε όστρακο/ δίπλα σε ψάρια δίχως μνήμη

δεν είχε μνήμη/ μόνο φωνές πνιγμένων

Οι φωνές τους/ βαθύ απόκοσμο τραγούδι

Χαμένη μέσα σε βυθούς/ δεν είχε χρόνο να μετρά

και λαχταρούσε το μαχαίρι και το λεμόνι.

 

………………………………………………………………

 

Μη γελάς (παιδικό παιχνίδι)

 

Το κορίτσι

με τα αχτένιστα μαλλιά,

έτρεξε να κρυφτεί σ’ ένα μεγάλο σακί από λινάτσα

που είχε μέσα πατάτες.

 

Κρατούσε στα χέρια της

μια λούτρινη γάτα.

 

Στην άλλη παράλληλο

της νύχτας, φωνές

κι εκείνη η γυναίκα

που έστειλε το γράμμα

χωρίς γραμματόσημο.

* * * *

Μη γελάς. Μη γελάς.

Είσαι το κορίτσι

με τ’ αχτένιστα μαλλιά.

 

Μη γελάς. Μη γελάς.

Είσαι η γυναίκα

δίχως γραμματόσημο.

 

Κι εσύ, μη γελάς. Μη γελάς.

Είσαι ο άνδρας

που δεν θα πάρει ποτέ

αυτό το γράμμα.

 

……………………………………………………….

 

Ημερολόγιο Νοέμβρη

 

Μπάζει υγρασία μέχρι το κόκκαλο.

Θα φταίει που με ζωγράφισες να πατάω ξυπόλητη

και με παράθυρα ανοιχτά Νοέμβρη μήνα.

Τα νεύρα μου είναι σε κατάσταση εγρήγορσης.

Σύνδρομο μετεγχειρητικό θα μου πει ο γιατρός.

Η υγρασία πάντα πειράζει στα νεύρα.

 

……………………………………………………………..

 

Σιωπή και φεύγεις

 

Ακόνιζα τα νύχια μου και σκότωνα φίδια.

Τυλίγονταν στους αστραγάλους

ανέβαιναν στις γάμπες μου και προχωρούσαν.

 

Ακόνιζα τα νύχια μου κι έγραφα.

Οι λέξεις έβαζαν φωτιά στο χαρτί.

-Όλα τα μήλα είναι πράσινα-

Λόλα Λολίτα να ένα πράσινο μήλο.

 

Τί θέλετε γυναίκες με τα μακριά μαλλιά;

Τί θέλετε γυναίκες με τις σκοτεινές νύχτες

στα χέρια και στα μάτια;

Το τελευταίο κόκκινο το κάναμε κομπόστα στο γηροκομείο.

 

(Πώς αλλιώς; Δεν χωρούν εκπλήξεις. Η έκπληξη δεν είναι μέρος του συνειδητού)

 

Ακόνιζα τα νύχια μου

κι έγδερνα καρχαρίες σαν ξυράφι.

Για να θυμάμαι ότι πήγα καβάλα πάνω σ ένα κύμα.

Και δεν ήταν κανείς . Δεν υπήρξε κανείς.

 

Μασούν αργά τις τελευταίες μπουκιές της κομπόστας. Στο τεράστιο γηροκομείο του κόσμου.

Κι έτσι ήσυχα Σιωπή. Σιωπή και Φεύγεις. Τί θέλετε εσείς με τα θλιμμένα βλέμματα;

 

(Βραβευμένο από το Λογοτεχνικό Περιοδικό ΚΕΛΑΙΝΩ στις 29/5/2016)

 

 

 

* Η Δέσποινα Κοντάκη γεννήθηκε και ζει στη Χαλκίδα. Γράφει ή μουτζουρώνει χαρτιά από την εφηβεία. Ποιήματά της και πεζογραφήματα έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά έντυπα, καθώς και σε διαδικτυακά site.

 

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top