Fractal
Home / ΜΟΥΣΙΚΗ / Ντέμης Ρούσσος. Ένα μικρό απόσπασμα ζωής ενός ανεπανάληπτου καλλιτέχνη.
28/01/2015, 1:24 μμ

Ντέμης Ρούσσος. Ένα μικρό απόσπασμα ζωής ενός ανεπανάληπτου καλλιτέχνη.

του Γιάννη Παναγόπουλου //

 

Greek Singer Demis Roussos

 

Ανοίγουμε το βιβλίο της ζωής του από την τελευταία σελίδα. Ο Ντέμης Ρούσσος έφυγε από τη ζωή στις 25 Ιανουαρίου. Σε ηλικία 68 ετών, άφησε την τελευταία του ανάσα στο νοσοκομείο «Υγεία».

 

Την είδηση του θανάτου τού διάσημου τραγουδιστή, «πέρασε» στον υπόλοιπο κόσμο, μέσω ανάρτησης του στο Twitter, o παρουσιαστής και στενός του φίλος Νίκος Αλιάγας. Ο Ρούσσος, στο πέρασμά του από τη γη, έκανε μοναδική καριέρα. Απόλαυσε μια ισορροπημένη ζωή εντός του τρικυμιώδους κόσμου της σόου μπίζ. Οι πωλήσεις των άλμπουμ του φτάνουν τα 60 εκατομμύρια αντίτυπα. Τραγούδια του «Forever and Ever», «Goodbye My Love, Goodbye» έγιναν επιτυχίες σε Ευρώπη και Αμερική. Είναι, εκτός των άλλων, ο άνδρας που θα μπορούσε να μας πει περισσότερα γύρω από την «γεύση» δροσιάς που αφήνουν στο σώμα αρσενικού τα καφτάνια. Ναι, ο Ρούσσος τερμάτισε το κοντέρ της επιτυχίας. Πριν γίνει αυτό επιστρέφουμε στο 1968. Όταν, άφραγκος μαζί με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου και τον Λουκά Σιδερά, έφευγαν από την Αθήνα με προορισμό την Αγγλία. Την, τότε, Μέκκα της ποπ κουλτούρας. Ο Ρούσσος περιγράφει τον εαυτό του πριν γίνει σταρ της μουσικής: «Ένα βράδυ πήραμε το τραίνο από τον σταθμό Λαρίσης. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το ταξίδι. Μοιραζόμασταν το ίδιο βαγόνι με τρείς καλόγριες. Ταξιδέψαμε μαζί τους τρείς μέρες. Προορισμός μας ήταν η Αγγλία. Φτάνοντας εκεί μας έδιωξαν κακήν – κακώς. Ήμασταν γεμάτοι όνειρα και ελπίδες. Όμως δεν είχαμε λεφτά. Ούτε άδεια παραμονής. Ούτε άδεια εργασίας. Τελικά πήγαμε στο Παρίσι. Έτσι απλά πήγαμε εκεί. Την ίδια περίοδο στην πόλη συνέβαιναν διάφορα με τους φοιτητές. Επεισόδια παντού, όμως εμείς ήμασταν τυχεροί που το επιλέξαμε για προορισμό μας. Φτάσαμε στην πόλη την ίδια περίοδο που γινόταν συνέδριο της δισκογραφικής εταιρείας Philips (σ.σ. μετέπειτα Polygram, σήμερα Universal). Είχαν μαζευτεί διευθυντές της φίρμας απ’ όλο τον κόσμο. Ο Έλληνας αντιπρόσωπος πρότεινε να ακούσουν τις ταινίες μας. Το έκαναν και λίγο αργότερα μας πρότειναν να υπογράψουμε συμβόλαιο. Ήμασταν αρχάριοι. Θα υπογράφαμε όποιο χαρτί μας έδειχναν. Το κάναμε πάνω σε ένα που μας έριχνε οικονομικά. Λίγες μέρες αργότερα, γνωριστήκαμε με ένα παραγωγό της εταιρείας. Τον έλεγαν Λου Ράισνερ. Ήταν ό ίδιος άνθρωπος που δούλευε και με τους Who. Το όνομα «Παιδί της Αφροδίτης» (Aphrodite’s Child) ήταν δική του ιδέα. Έτσι άρχισε η καριέρα μας. Την ίδια περίοδο οι εξεγερμένοι νέοι του Παρισιού, του Μάη του ‘68, ήθελαν να βρουν το τραγούδι που θα μπορούσε να περιγράψει το σκηνικό της πόλης τους. Τότε κυκλοφορήσαμε το κομμάτι «Βροχή και δάκρυα» , «Rain and Tears». Το τάιμινγκ ήταν ιδανικό. Στην πόλη έβρεχε δακρυγόνα και εμείς τραγουδούσαμε «Rain and Tears». Το τραγούδι πούλησε ένα εκατομμύριο δίσκους στη Γαλλία. Και κάπου ένα εκατομμύριο στην υπόλοιπη Ευρώπη. Από εκείνη την στιγμή και μετά η καριέρα μας εκτοξεύτηκε».

Στη διάρκεια της καριέρας τους, οι «Aphrodite’s Child» συνεργάστηκαν με την Ειρήνη Παππά, τον Τσαρούχη, τον Κώστα Φέρρη. Ο τελευταίος στο ντοκιμαντέρ «Κυνηγοί του ουράνιου τόξου» (σκηνοθεσία του Πέτρου Μινόπετρου) δηλώνει: «Το καλοκαίρι τού 1968, οι Aphrodite’s Child έκλεισαν εμφανίσεις σ’ ένα δευτεροκλασάτο κλαμπ στο Σαν Τροπέ. Το «Rain and Tears» ήταν ήδη επιτυχία. Χρειάστηκαν μόλις δέκα βράδια ώστε το κέντρο που εμφανίζονταν να γίνει το πιο επιτυχημένο στην περιοχή. Την πιο κοσμική περιοχή της Γαλλίας. Δίπλα από το μαγαζί που εμφανίζονταν ήταν ένα άλλο. Πρώτης κατηγορίας. Εκεί έπαιζαν οι Pink Floyd. Έβλεπαν μέρα τη μέρα το κοινό τους να λιγοστεύει. Σχόλαγαν νωρίς. Και μετά έρχονταν σε εκείνο που έπαιζαν οι Aphrodite’s Child. Μαζί με τον Ντέμη, τον Βαγγέλη (Παπαθανασίου) και τον Λουκά (Σιδερά) έπιαναν κουβέντα μέχρι ο ουρανός να χαράξει μέρα. Πόσο αντιφατικό. Ένα τραγούδι με χειμωνιάτικο τίτλο, το «Rain And Tears» ήταν το τραγούδι που ήθελαν να ακούν όλοι εκείνο το καλοκαίρι».

Οι Aphrodite’s Child του Ντέμη, του Βαγγέλη, του Λουκά στη σύντομη διάρκεια της καριέρας τους έγραψαν ένα από τα καλύτερα ροκ άλμπουμ όλων των εποχών. Το «666» κυκλοφόρησε το 1972. Πούλησε περισσότερα από 20 εκατομμύρια αντίτυπα. Θεωρείται άλμπουμ αναφοράς του ψυχεδελικού ροκ παγκοσμίως.

O Αρτέμιος Βεντούρης Ρούσσος, γνωστός ως Ντέμης Ρούσσος, γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1945 στην Αλεξάνδρεια  της Αιγύπτου από Έλληνες γονείς. Ο πατέρας του Γιώργος Ρούσος ήταν μηχανικός, ήταν και κιθαρίστας. Η μητέρα του Όλγα ήταν τραγουδίστρια. Ο Ντέμης εντάχθηκε στην Εκκλησιαστική χορωδία της Ελληνικής παροικίας της Αλεξάνδρειας από παιδί. Η λυρικότητα της Βυζαντινής μουσικής είναι εμφανής στις ηχογραφήσεις του από την πρώτη στιγμή της καριέρας του. Τι άλλο; Ο Ρούσσος δεν είναι ανάμεσα μας. Δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ. Έχει καριέρα που, όπως και αν την δεις, όπως και αν την ακούσεις, κάτι έχει να σου πει. Αυτός ο άνθρωπος που, πριν φύγει από τη ζωή, παρασημοφορήθηκε από την Γαλλική Δημοκρατία με τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής, σε τελετή που παρατέθηκε στην πρεσβεία της Γαλλίας στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο του 2013, θα μείνει στην ιστορία της μουσικής για πολλούς λόγους. Ο πιο αναπάντεχος σχετίζεται με αεροπορικό ταξίδι. Κατά τη διάρκεια της πτήσης 847 της TWA, στις 14 Ιουνίου 1985, ο Ντέμης Ρούσσος, όντας επιβάτης, έπεσε θύμα αεροπειρατείας. Η αεροπειρατεία έληξε τέσσερις μέρες αργότερα. Στις μέρες που μεσολάβησαν οι αεροπειρατές αναγνώρισαν τον Ρούσσο. Γιόρτασαν ακόμη και τα γενέθλιά του, 15 Ιουνίου, όταν τον αντιλήφθηκαν ανάμεσα στους ομήρους. Δηκτική είναι και η δήλωσή του σε δημοσιογράφους αμέσως μετά το τέλος εκείνης της περιπέτειας: «Μου φέρθηκαν πολύ καλά. Μου έδωσαν και κιθάρα να τραγουδήσω».

Τι άλλο μένει;

Καλό ταξίδι στον Ντέμη.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top