Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / «Δεν θέλουμε τη μοίρα μας/ να την ορίζουν άλλοι»
04/12/2018, 10:37 μμ

«Δεν θέλουμε τη μοίρα μας/ να την ορίζουν άλλοι»

Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη //

 

 

 

Τριαντάφυλλος Μυλωνάς: “Δελτίον Ταυτότητος (τα λιανοτράγουδα μιας θητείας)” * Εκδόσεις: αλφα πι, Χίος, 2004

 

Χάρηκα και καμάρωσα το πανέμορφο ποιητικό λεύκωμα του καλού Χιώτη ποιητή Τριαντάφυλλου Μυλωνά όχι μόνο για την άψογη, σεμνή ωστόσο, εμφάνισή του, αλλά και για το εξίσου χαριτωμένο και ουσιαστικό, το αισιόδοξο περιεχόμενό του.

«Τα λιανοτράγουλα μιας θητείας», σύμφωνα με τον υπότιτλο, κουβαλούν το τρυφερό βάρος της γνησιότητας, έχουν μια φρεσκάδα και μια δροσιά, μια αθωότητα, τόσο δυσεύρετη στα χρόνια της ποιητικής θολούρας και αποχαύνωσης, είναι μια επιστροφή στα «χρόνια της αθωότητας».

Τα καλοδουλεμένα, σμιλεμένα, θαρρείς, στο λευκό μιας νιότης ανεπανάληπτης, τα λεπτεπίλεπτα, ανεπιτήδευτα «λιανοτράγουδα», έχουν όντως ατομική ταυτότητα. Είναι λιτά και απέριττα,  καταληπτά, εύληπτα και ομιλητικά. Μοιάζουν με δροσερό πρωινό αεράκι που χαϊδεύει την ακοή της καρδιάς και της ψυχής σε μια σκληρή και απάνθρωπη ρεαλιστική, οδυνηρή εποχή με τόσες απρόβλεπτες ή και προβλέψιμες ανατροπές.

Χαρακτηριστικός και πολυσήμαντος, επίσης, στη λιτότητά του είναι ο υπότιτλος.

Συμπληρώνει, μεθερμηνεύει και συνάδει απόλυτα με τον τίτλο που παραπέμπει σε μια άδολη εποχή και σε μια ηλικία που όλα τα έβλεπε μέσα από το τρυφερό πρίσμα της αγνότητας, του ρομαντισμού, της παρθενικής θεώρησης του περιβάλλοντος κόσμου, των διαπροσωπικών και διανθρώπινων σχέσεων, των σχέσεων με το άλλο φύλο, των αισθημάτων και των συναισθημάτων. Μιας ηλικίας και μιας νιότης που έριχνε τη ματιά της πέρα από το ατομικό, που πίστευε πως μπορούσε για το αντικείμενο του θαυμασμού, του ερωτικού πάθους, έστω κι αν ήταν ένα απλό σκίρτημα, ένας ενθουσιασμός, ακόμα και μέσα από μια δικαιολογημένη, με τα σημερινά κριτήρια, υπερβολή:

Πέλαγο γίνανε τα στήθια μου

απ’ αγάπη

να πέσουν μέσα να σβηστούν

οι ήλιοι των ματιών σου.

Στίχοι ολόφρεσκοι, ανάερα ερωτικοί, γεμάτοι αφέλεια και δόσιμο, ποίηση άδολη, τόσο δυσεύρετη στις μέρες μας με τα αισθησιακά παραληρήματα, υποπροϊόντα της ένδειας της ψυχικής και της ποιητικής θολούρας και σύγχυσης, που είναι σαφώς απότοκο της απουσίας εν πολλοίς, πνευματικής διαύγειας και αυτογνωσίας.

Με δύο στίχους  αποσαφηνίζεται η τόλμη  και απόφαση του νέου ανθρώπου για μάχη με κάθε τι που αντίκειται στα ιδανικά, που θέλει να ανακόψει την πορεία του:

Δε θέλουμε τη μοίρα μας

να την ορίζουν άλλοι.

 

Τριαντάφυλλος Μυλωνάς

 

Υπάρχουν φυσικά και οι στιγμές που η αναπόφευκτη διάψευση των προσδοκιών υπαγορεύει στον νέο άνθρωπο στίχους λυπημένους, αλλά από τη χυμένη πίκρα θα φυτρώσουν γρήγορα τα παρήγορα άνθη ενός νέου αισιόδοξου ξεκινήματος για την κατάκτηση του ιδανικού:

Κουράστηκες στο πλάι μου

φτωχά τα όνειρά μου

σε διώξανε κι απόμεινα

με την ψυχή στα χείλη.

Χαμένοι κόποι, άπιαστη

χαμένη κι η χαρά μου

που πέταξε και φύτρωσε

το πρώτο χαμομήλι.

Κι αλλού είναι έκδηλη η επίγνωση των δυσκολιών που έχει να αντιμετωπίσει ο νέος άνθρωπος που έχει χαράξει μια ιδανική πορεία και κοιτάζει κατάματα τη ζωή με το πρώτο αποκαρδιωτικό συναπάντημα με τα πάσης φύσεως κοινωνικά προβλήματα:

Είναι μακρύς ο δρόμος μας πολύ

ποτέ δεν θα φυτρώσουνε φτερά.

Το ξέρομε καλά, στον ώμο μας

ποτέ δεν θα φυτρώσουνε φτερά.

Κοπιάσαμε πολύ

πολύ \γ’ ακόμα ένα βάρος.

Αλλά για ένα βάρος που έχει η απόφαση της λησμονιάς από τη μια, και η νεανική

ορμή με την ξαφνική συνειδητοποίηση της εσωτερικής δύναμης που έχει μέσα του ο ασυμβίβαστος νέος ποιητής, από την άλλη, για ένα νέο ξεκίνημα προς την κατάκτηση του ιδανικού που του κλείνει με νόημα το μάτι, τον ενθαρρύνει και του χαμογελά:

Να ‘μια! Ξανάρθα και ζητώ

από τον ίδιο ουρανό μας

τις ομορφιές που μου ‘ταξαν

του χωρισμού οι πίκρες.

Όσο κι αν έχει επηρεαστεί  από τον γλυκύτατο ποιητή Φώτη Αγγουλέ**, δεν βρίσκω ταύτιση μαζί του. Έχει το δικό του στίγμα. Είναι ατόφιος και πολύ λυρικός, έχει ατομική ταυτότητα η νεανική του ποίηση.

 

____

 

* Το κείμενό μου αυτό, έμεινε αδημοσίευτο στα χέρια του ποιητή. Και τον ευχαριστώ θερμά που είχε την καλοσύνη να μου το στείλει, για να δημοσιευθεί τώρα που οι συνθήκες ζωής καθιστούν επίκαιρη και την έκδοση των ποιημάτων και τη δική μου προσέγγιση, χωρίς καμιά απολύτως επέμβαση.

 

** Φώτης Αγγουλές: Ο γνωστός, αγωνιστής, σημαντικός λαϊκός Χιώτης ποιητής ήταν θείος του Τριαντάφυλλου Μυλωνά, αδερφός της μητέρας του.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top