Fractal

«Έγραψα για να διαβάσω, διάβασα για να με γράφω»

Γράφει η Μαρία Λιάκου //

 

Γιώργος Σπυράκης «Δεκαεπτά φορές», Libron Εκδοτική, 2017

 

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου .

«Με τα κείμενα δεν αναμετριέσαι. Τα αφήνεις να σε πλησιάσουν όπως το αγρίμι που ξεπροβάλλει απ’ τα δέντρα και στέκεις ήρεμος στα γόνατα. Χαμηλώνεις την ψυχή σου και αλλάζεις ανάσες. Τεντώνεις το χέρι δίχως κουβέντα, μήπως και το χαϊδέψεις. Αν το τρομάξεις θα φύγει, αν τρομάξεις θα σε καταπιεί.
[…]

Εκεί μόνο θα σε βρεις. Εκεί που θα γράφεις χωρίς δισταγμό.
Εκεί που μιλάς γι’ αυτά, μας μιλάς για όλα.
Και εμείς θα διαβάζουμε ό,τι απέμεινε’ όχι όσα δαψιλώς υπονοείς.
Μόνο για εκείνα που βρήκαν τον χρόνο τους και πότισαν εκτός απ’ την ψυχή σου και τις ανάσες μας.
– Να υπάρχεις, ρε γαμώτο· να γράφεις όμως.

 

Είκοσι επτά αφηγήσεις που ξεκινούν απ’ τα κείμενα και τελειώνουν στη γραφή. Ανάμεσά τους ένας κόσμος ολόκληρος, που όσες φορές κι αν γράψεις για αυτόν, δεν αρκούν οι λευκές σελίδες για να το πιστέψεις».

 

Το νέο αυτό βιβλίο του Γιώργου Σπυράκη μέσα από τα 27 κείμενα, χωρίς να είναι δοκίμιο, αφηγείται τα ζητήματα γραφής. Ένας εσωτερικός μονόλογος με συναισθήματα και επιλεγμένες λέξεις   δημιουργούν έναν πρωτότυπο αφηγηματικό λόγο. Λογοτεχνικό όμως λόγο με διάθεση σε κάποια ενός λογοτεχνικού παιγνίου. Το «λάθως» είναι ένα τέτοιο κείμενο που ενώ στην αρχή βγάζει τα μάτια του αναγνώστη από την ανορθογραφία στην συνέχεια όμως « παίζου» μαζί συγγραφέας και αναγνώστης. Το βρήκα όχι απλώς ευρηματικό αλλά και σημαντικό! Επίσης το κείμενο με τίτλο «βεντέτα» είναι μια πολύ ειλικρινής περιγραφή της συγγραφικής ζωής ενός συγγραφέα. Η πάλη με τις λέξεις, η λευκή σελίδα και ο κόπος της ημερήσιας γραφής με αριθμητικά μεγέθη (τόσες λέξεις την ημέρα χρειάζονται πχ) είναι μια βεντέτα γραφής. Πολύ ενδιαφέρον είναι και το κείμενο «μιλώντας με» με την εξαιρετική φράση (σελ 86)- «Έγραψα για να διαβάσω, διάβασα για να με γράφω»

Να γράφεις, ναι να γράφεις, γιατί ο κόσμος της γραφής είναι ένας ολόκληρος θαυμαστός κόσμος. Η Ζυράννα Ζατέλη έχει πει ότι είναι συχνά ένα κάτεργο. Το βιβλίο αυτό δεν ήταν εύκολο στην γραφή του. Ο συγγραφέας με την γνώση του αντικειμένου και την σπιρτάδα της συντομίας και της αφαίρεσης, έφτιαξε ένα βιβλίο  για την ανθολογία της γραφής. ’Έστησε ένα επιτυχημένο Εργαστήριο Λογοτεχνικής Γραφής και ανέδειξε ότι ο συγγραφέας νυχθημερόν παλεύει μοναχικά με τις λέξεις. «Κάθε φράση είναι ένα πρόβλημα που η επόμενη φράση θέτει εκ νέου» – όπως έγραψε και Αντόλφ Μπιόι Κασάρες. Γιατί τελικά η γραφή είναι αγάπη. Γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς…

 

 

Ο Γιώργος Σπυράκης είναι απόφοιτος του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών “Δημιουργικής Γραφής” του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και εργάζεται ως δικηγόρος στην Αθήνα. Γράφει διηγήματα και μυθιστορήματα, αρθρογραφεί σε sites και blogs, αναζητώντας κάτι απ’ τα παιχνίδια του νου μας.

Είναι ο επιστημονικά υπεύθυνος και συντονιστής για το τμήμα δημιουργικής γραφής στο ΣΔΕ φυλακών Κορυδαλλού, όπου και διδάσκει στους μαθητές-κρατούμενους δημιουργική γραφή.

Η πρώτη του συλλογή διηγημάτων κυκλοφορεί με τίτλο: “Pequenas Fobias – Μικρές Φοβίες”. Από τη LIBRON Εκδοτική κυκλοφορεί και το μυθιστόρημα με τίτλο “ε.σύ” [2016].

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top