Η ‘Χαραυγή στην Αλαμπάμα’ (Daybreak In Alabama) του Λάνγκστον Χιουζ
Μετάφραση, σχόλια: Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη //
Όταν αποφασίσω να γίνω συνθέτης
Θα γράψω κάποια μουσική για τη
Χαραυγή στην Αλαμπάμα
Και θα βάλω τα ομορφότερα τραγούδια σε αυτή
Που θα βγαίνουν από το έδαφος σαν ομίχλη στο βάλτο
Και θα πέφτουν απ’ τον ουρανό σαν απαλή δροσιά.
Θα βάλω μερικά ψηλά πολύ ψηλά δέντρα σε αυτή
Και τη μυρωδιά απ’ τις πευκοβελόνες
Και τη μυρωδιά του κόκκινου πηλού μετά από βροχή
Και μακριούς κόκκινους λαιμούς
Και τα χρωματιστά πρόσωπα της παπαρούνας
Και τα μεγάλα μελαμψά όπλα
Και τα μάτια απ’ τις μαργαρίτες των αγρών
Από τους μαύρους και λευκούς μαύρους λευκούς μαύρους ανθρώπους
Και θα βάλω λευκά χέρια
Και μαύρα χέρια και καφέ και κίτρινα χέρια
Και χέρια από κόκκινο πηλό της γης σε αυτό
Αγγίζοντας τον καθένα με ευγενικά δάχτυλα
Και αγγίζοντας τον καθένα σαν φυσικές δροσοσταλίδες
Σε αυτή την χαραυγή της μουσικής, όταν
Αποφασίσω να γίνω συνθέτης
Και να γράψω για το ξημέρωμα
Στην Αλαμπάμα.
‘Daybreak In Alabama’
When I get to be a composer/I’m gonna write me some music about/Daybreak in Alabama/And I’m gonna put the purtiest songs in it/Rising out of the ground like a swamp mist/And falling out of heaven like soft dew.
I’m gonna put some tall tall trees in it/And the scent of pine needles/And the smell of red clay after rain/And long red necks/And poppy colored faces/And big brown arms/And the field daisy eyes/Of black and white black white black people/And I’m gonna put white hands/And black hands and brown and yellow hands/And red clay earth hands in it/Touching everybody with kind fingers/And touching each other natural as dew/In that dawn of music when I/Get to be a composer/And write about daybreak/In Alabama.
Το ‘Ξημέρωμα στην Αλαμπάμα’ δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1940 σε ένα περιοδικό που ονομαζόταν ‘Unquote’ στο Yellow Springs του Οχάιο. Είναι ποίημα γραμμένο σε ελεύθερο στίχο χωρίς κάποιο αναγνωρίσιμο σύστημα ομοιοκαταληξίας. Ο Χιουζ χρησιμοποιεί έντονα την προσωποποίηση, την παρομοίωση και τη συνεκδοχή. Η προσωποποίηση αναφέρεται στη διαδικασία με την οποία σε ένα αφηρημένο ή όχι συγκεκριμένο ουσιαστικό δίνονται ανθρώπινες ιδιότητες. Τα τραγούδια του αφηγητή προσωποποιούνται στο ποίημα, αφού μας λέει ότι τα τραγούδια του θα βγουν από το έδαφος και θα πέφτουν από τον ουρανό. Περιγράφοντας τον τρόπο με τον οποίο τα ποιήματα ανεβαίνουν και πέφτουν κάτω, ο ποιητής χρησιμοποιεί παρομοιώσεις, δηλαδή, συγκρίσεις. Με τον τρόπο αυτό, τα τραγούδια θα ακούγονται παντού στην Πολιτεία της Αλαμπάμα, απ’ όλους τους πολίτες της, γιατί είναι σημαντικό να μεταφερθεί απ’ άκρη σ’ άκρη το βαθύτερο μήνυμα των τραγουδιών.
Η συνεκδοχή λειτουργεί υποκαθιστώντας ένα μέρος με το ολόκληρο. Έτσι, για παράδειγμα, όταν ο αφηγητής λέει για χρωματιστά πρόσωπα της παπαρούνας και μάτια απ’ τις μαργαρίτες των αγρών, δεν εννοεί μόνο τα πρόσωπα και τα μάτια, αλλά και το σύνολο των λαών που ανήκουν σε διαφορετικές κοινότητες και κατοικούν στην πολιτεία της Αλαμπάμα. Ο ποιητής μεγαλοποιεί τα φυλετικά στερεότυπα για να τονίσει τελικά πόσο γελοία είναι. Με τη χρήση διαφόρων όρων, όπως κόκκινους λαιμούς, για παράδειγμα, οδηγεί τον αναγνώστη στην ειρωνική διαπίστωση ότι ούτε οι μαύροι ούτε οι λευκοί πρέπει να κάνουν διακρίσεις μεταξύ τους με βάση το χρώμα του δέρματος.
Ο τίτλος του ποιήματος αναφέρεται ειδικά στην Πολιτεία της Αλαμπάμα, και αυτό γιατί η Αλαμπάμα ήταν το φυτώριο της φυλετικής καταπίεσης στην Αμερική τη δεκαετία του 1930, καθώς κι η στιγμή που ο Χιουζ έγραφε μερικά από τα πιο πολιτικοποιημένα ποιήματά του και συμμετείχε ενεργά σε κινήματα για τη μεγαλύτερη προβολή της αφροαμερικανικής κοινότητας. Ως εκ τούτου, η ‘Χαραυγή στην Αλαμπάμα’ είναι μια αλληγορία για το είδος της ειρήνης και της αρμονίας μεταξύ των διαφόρων κοινοτήτων που οραματίστηκε ο ποιητής να γίνει βεβαίως πραγματικότητα κάποια στιγμή στο μέλλον.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
-
-
-
-
H Κατερίνα Ανδριανάκη στο εργαστήρι του συγγραφέα
23/04/2024, 9:54 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα Fractal: “Στυφές Λέξεις”. Της Τζίνας Ψάρρη
Της Τζίνας Ψάρρη // Η πόρτα άνοιξε απότομα και η ριπή του παγωμένου αέρα που μπήκε απρόσκλητη, αραίωσε κάπως την πηχτή ομίχλη που επικρατούσε μέσα στο μπαρ. Σε μια γωνιά, ο νυσταλέος πιανίστας που χτυπούσε νωχελικά σκόρπιες
Περισσότερα -
Διήγημα: “Εξοχώτατε κύριε Ερνέστο, σας καλωσορίζουμε στο δρόμο σας!”
Γράφουν οι Λένα Καλαϊτζή – Οφλίδη & Σίμος Οφλίδης // Εξοχώτατε κύριε Ερνέστο, σας καλωσορίζουμε στο δρόμο σας! * “Η δυσκολία δεν είναι να καταστρώσει κανείς ένα σχέδιο. Η δυσκολία είναι να το
Περισσότερα -
✩ 163o τεύχος Fractal // Περιεχόμενα
Zωγράφος του μήνα Joan Miró Ο Ζουάν Μιρό (στα καταλανικά αποδίδεται Ζουάν ή Zοάν Μιρό) (Joan Mirói Ferrá, Βαρκελώνη, 20 Απριλίου 1893 – Πάλμα (Μαγιόρκα), 25 Δεκεμβρίου 1983. Καταλανός ζωγράφος και γλύπτης. Συνεντεύξεις: Bruno Dousey, /
Περισσότερα -
«Σαν διαφορική εξίσωση με πολλές μεταβλητές»
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας // * Γιώργος Δελιόπουλος, «ΑΛΙΡΡΟΗ το μηδέν στον καθρέφτη», εκδόσεις ΑΩ, Καλύβια Αττικής, Ιανουάριος 2023, σελ. 72 Σαν διαφορική εξίσωση με πολλές μεταβλητές, ευδιάκριτες όμως. Σαν αλγόριθμος για την ποίηση τού μέλλοντος που δεν
Περισσότερα -
Πορτρέτο ενός ποιητή: Ιωσήφ Βεντούρας
της Πέρσας Κουμούτση // Στοχαστικός, βιωματικός, και αυτοβιογραφικός, ο Ιωσήφ Βεντούρας είναι ένας σύγχρονος ποιητής που μέσα από τους στίχους της ποίησής του αναπαράγει το ανθρώπινο δράμα, τη βαθιά εσωτερική μοναξιά, τη θλίψη σε μια εποχή πόνου, αποξένωσης, αυταπάτης
Περισσότερα -
Κωστής Παπαγιώργης. Πολεμική ιαχή
Γράφει η Μυρένα Σερβιτζόγλου // Ο Κωστής Παπαγιώργης εξέπνευσε βράδυ γενεθλίων του, λίγο πριν τις 11, Παρασκευή, 21 Μαρτίου 2014, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και εαρινής ισημερίας. “Μπήκε, μπήκε η άνοιξη, εμπρός βήμα ταχύ”. Η ημέρα εκείνη ήταν όμορφη στην
Περισσότερα -
Οι κοινωνικοί παράγοντες του εγκλήματος
Από τον Πάνο Ιωαννίδη // Tanguy Viel, «Άρθρο 53 του Ποινικού Κώδικα» Εκδόσεις Πόλις, Μετάφραση Χαρά Σκιαδέλλη Ένα από τα στοιχεία που προσφέρουν πρόσθετο ενδιαφέρον στα σύγχρονα νουάρ μυθιστορήματα, και ειδικότερα σε εκείνα που είναι γραμμένα από
Περισσότερα