DANIZA è morta – Η Ντάνιτσα πέθανε
της Νατάσας Ρουχωτά // *
Μέσα σ’ όλα τα προβλήματα που ταλανίζουν την Ιταλία αυτόν τον καιρό υπάρχει ένα θέμα αρκετά περίεργο και ξεχωριστό που διχάζει τους Ιταλούς, του βορρά, κυρίως, και πρωταγωνιστεί στις σελίδες των εφημερίδων αφιερωμένες στην εσωτερική επικαιρότητα.
Όλα ξεκίνησαν τον δεκαπενταύγουστο όταν ένας κάτοικος του ορεινού Πιντσόλο, 3.156 ψυχές, στην αυτόνομη περιοχή Τρεντίνο, εκεί που η Ιταλία συνορεύει και μοιράζεται το Τυρόλο με την Αυστρία, αποφάσισε να επιδοθεί σε ένα πολύ διαδεδομένο σ’ αυτά τα μέρη χόμπυ, την αναζήτηση και μάζεμα άγριων μανιταριών που φέτος, με τις συνεχείς βροχές και ζέστη βγήκαν ήδη και αφθονούν.
Όπως είναι γνωστό, οι… μανιταράδες ξεκινούν αχάραγα και σκαρφαλώνουν σε απότομες πλαγιές, εισβάλλουν σε σκιερά και πυκνά δάση, αντιμετωπίζουν αγέρωχοι και αυστηρά μόνοι τον κίνδυνο να γλυστρίσουν και να τσακιστούν ή και να χαθούν ακόμα αν δεν έχουν μάθει στην εντέλεια τα κατατόπια για να γυρίσουν σπίτι τους πριν πέσει ο ήλιος.
Τώρα, αν και δεν έγιναν ακριβώς γνωστές οι κινήσεις του εν λόγω μανιταροσυλλέκτη, σίγουρα ο άνθρωπος δεν είχε υπολογίσει τον κίνδυνο που επρόκειτο να διατρέξει. Δεν ήξερε τι τον περίμενε! Γιατί, βέβαια, δεν είναι συνηθισμένο να βρεθεί κανείς, ακόμα και στο Πιντσόλο, αναζητώντας μπολέτους έντολους και αμανίτα τσεζάρεα, μπροστά σε τρία αρκουδάκια που παίζουν τρισχαριτωμένα σε ξέφωτο! Σαφώς ο άνθρωπός μας σάστισε. Μόνο που, αντί να τραπεί σε φυγή, πειθαρχημένα όσο και αποφασιστικά, όπως έπρεπε, αποφάσισε να χαζέψει, το τρυφερό θέαμα, κρυμμένος(έτσι νόμιζε) πίσω από ένα δέντρο, ξεχνώντας μια βασική λεπτομέρεια: ότι, δηλαδή, όπου τρία μικρά αρκουδάκια, κάπου κοντά, δε μπορεί, θα είναι και η μαμά τους.
Σ’ αυτό το σημείο ακριβώς αρχίζει η φθινοπωρινή τραγωδία γιατί, όπως ήταν φυσικό κι επόμενο η μαμά αρκούδα αντιλαμβάνεται την παρουσία του παρείσακτου επισκέπτη των λημεριών της κι αποφασίζει να επέμβει δυναμικά.
Ο κάτοικος του Πιντσόλο γλύτωσε, φτηνά, από τη μένη της μαμάς αρκούδας μόνο με μερικές σοβαρές γρατζουνιές, ένα φαγωμένο(!) μποτάκι και μπόλικη τρομάρα. Όμως τα πράγματα δεν τελειώνουν εδώ.
Η μαμά αρκούδα έχει όνομα, λέγεται Ντάνιτσα και είναι… σεσημασμένη μια που έχει κληθεί επισήμως,το 2000, μέσω Ευρωπαϊκού σχεδίου, να αποικήσει αυτά τα μέρη των Άλπεων ώστε να αυξηθεί κι εδώ η παρουσία της καφέ αρκούδας. Η Ντάνιτσα έχει ήδη κάνει το αναμενόμενο καθήκον της και έχει γεννήσει τρία αρκουδάκια. Ακριβώς αυτά τα κουτάβια θέλησε να υπερασπιστεί, σαν καλή μάνα και έτσι όπως το επέβαλλε η φύση της, αυτή η φύση που ο άνθρωπος προσπαθεί να περιφρουρήσει με τις παραπάνω ενέργειές του.
Το κυνήγι για την αιχμαλωσία της Ντάνιτσα, με επίσημο σκοπό να μεταφερθεί σε τοποθεσία πιο μακρινή, προς αποφυγήν άλλων… παρεξηγήσεων, αρχίζει στις 15 Αυγούστου.
Ζωόφιλοι και ειρηνιστές κάθε παράταξης και ηλικίας παίρνουν θέση υπέρ της Ντάνιτσα και ανησυχούν για την τύχη της. Το ερώτημα είναι, επιτέθηκε η μαμά αρκούδα στον άνθρωπο ή υπερασπίστηκε απλά τα κουτάβια της;
Όπως και νάχει, δικαίως ανησυχούσαν οι φιλόζωοι γιατί, τελικά, η Ντάνιτσα μετά από ένα μήνα κυνηγητό/κυνήγι, με απόφαση της αυτόνομης περιοχής του Τρέντο, εντοπίστηκε, από τέσσερις αρμόδιους δασικούς κι έναν κτηνίατρο, κινηματογραφήθηκε και χτυπήθηκε με ναρκωτικό όπλο.
Δεν ξύπνησε ποτέ.
Η μαμά Ντάνιτσα άφησε ορφανά τα τρία μικρά που τώρα κινδυνεύουν κι αυτά να πεθάνουν εφ όσον τα κουτάβια της αρκούδας μένουν με τη μητέρα τους τουλάχιστον δυό χρόνια πριν αρχίσουν να καταλαβαίνουν πώς να τα βγάζουν πέρα μόνα τους στο δάσος.
Διαδηλώσεις μαινομένων κι αγριεμένων οικολόγων πολιτών, δηλώσεις ζωολόγων, διανοουμένων, δημάρχων, νομαρχών, υπουργών, ποιητών δίνουν και παίρνουν ενώ οι αρχές δηλώνουν ότι καμμία πρόθεση δεν υπήρχε να βγάλουν από τη μέση το άτυχο ζώο, που, κατά κακή του τύχει δεν άντεξε στη νάρκωση. Εξουθενημένο απο το πολυήμερο κυνήγημα και το ξαφνικό, έντονο στρες, αναγκασμένο να τρέχει τα μικρά του πέρα δώθε, στη απεγνωσμένη προσπάθεια να τα σώσει από τον άγνωστό της κίνδυνο δεν άντεξε δόση ναρκωτικού που προοριζόταν, μολαταύτα, για μικρότερο ζώο, έτσι τουλάχιστον υποστηρίζουν οι αρχές.
Η υπόθεση είναι στα χέρια του Εισαγγελέα. Και δεν είναι καθόλου απλή. Το τοπίο, το περιβάλλον, με τα φυτά, τα άγρια ζώα του και όλα τ’ άλλα,που είναι μέρος της κληρονομιάς της ανθρωπότητας, με την Ουνέσκο να το προστατεύει και την Ιταλία να το καμαρώνει και να το διατυμπανίζει έχει τους δικούς του νόμους και απαιτεί σεβασμό.
Η Ντάνιτσα δεν επιτέθηκε εν ψυχρώ στον άνθρωπο για να τον «φάει»αλλά υπερασπίστηκε το χώρο της και τα μικρά της. Μας αρέσει να τα βλέπουμε όλ’ αυτά στα ντοκυμαντέρ της τηλεόρασης αλλά σπάνια διαλογιζόμαστε κινδύνους από τη δική μας παρέμβαση στο χώρο των συγκατοίκων μας, των άγριων ζώων, αυτών που θέλουμε οπωσδήποτε να διαφυλάξουμε γιατί έτσι εξασφαλίζουμε την ισορροπία του οικοσυστήματός μας.
Τι θ’ απογίνουν τα τρία ορφανά αρκουδάκια; Αναρωτιούνται οι πολλοί και μερικοί μάλιστα στοιχηματίζουν ότι δεν θα καταφέρουν να επιζήσουν.Ο αρχηγός της Δασικής Υπηρεσίας δηλώνει στην εφημερίδας Λα Ρεπόυμπλικα την Κυριακή 14/9 :
«Εμείς υπήρξαμε εξ αρχής αντίθετοι με την αιχμαλωσία του ζώου και είχαμε μάλιστα γράψει και στον Υπουργό Περιβάλλοντος. Τώρα τα μικρά της κινδυνεύουν. Όταν πεθαίνει μια αρκούδα, πιστέψτε με, πλήττεται το ίδιο το κράτος. Πλήττεται από πολιτιστική, οικονομική και περιβαντολλογική άποψη. Η Ντάνιτσα ήταν ένα δημόσιο αγαθό της Ιταλίας.»
Ετικέτες: Νατάσα Ρουχωτά
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Η κατάρρευση του Ότα Πάβελ στο Ίνσμπρουκ
16/04/2024, 8:04 μμ -
-
Αρετή και Κακία
16/04/2024, 7:55 μμ -
Η επαναστατική συμβολή της γλώσσας στην εξέλιξη του ανθρώπου
16/04/2024, 7:54 μμ -
Social Media & Δημοκρατία
16/04/2024, 7:52 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα: “Η τελεία”
Του Χρήστου Συννεφάκη // * Η τελεία Πάλεψα σκληρά να ζήσω μια ζωή χωρίς τελείες. Για πολύ καιρό πάλεψα με το ακατόρθωτο. Έζησα το μαρτύριο του Σίσυφου… Να σπρώχνεις τη ζωή σου μπροστά σε έναν βαρύ
Περισσότερα -
Το κύκνειο βιβλίο ενός μεγάλου γιατρού
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Χρήστος Λόλας, «Έλληνες και Πέρσες, Βίοι παράλληλοι. Οδοιπορικό στο σύγχρονο Ιράν» Εκδόσεις Πεδίο, 2016 Ο Χρήστος Λόλας, έγραψε πολλά βιβλία. Το τελευταίο του, ας το αποκαλέσουμε κύκνειο, είναι το οδοιπορικό του στο σύγχρονο
Περισσότερα -
Ποίηση: “Επικήδειος λόγος για ζωντανούς”
Της Ιωάννας Σκλαβενίτη // * Αλλόθρησκη Αλμύρα Ενταφιάζει Ομηρικές μάχες Σε δοκάρια ταβανιού. Ανακαλείς τη θάλασσα των παιδικών σου χρόνων. Αρκεί ένας οφθαλμός Να φωτίσει την οδό του Μέγα Κόσμου. Καλοκαιρινοί κάμποι Τον γαλουχούν. Καλοκαιρινοί κάμποι Αναθεματίζουν
Περισσότερα -
Απέναντι σε μια απουσία
Γράφει η Λίνα Φυτιλή // Δημήτρης Αγγελής «Πάντα βρέχει στο κεφάλι του σκύλου», εκδόσεις Πόλις Το όγδοο ποιητικό βιβλίο του Δημήτρη Αγγελή, με τον τίτλο «Πάντα βρέχει στο κεφάλι του σκύλου», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πόλις,
Περισσότερα -
Διήγημα: «Η ανύπαρκτη ζωή του Ευγένιου Μένσκιν»
Της Αντιγόνης Ηλιάδη // * Ο Ευγένιος Μένσκιν ήταν ένας άνθρωπος που δεν είχε ιδέα για το τι θα ήθελε να κάνει στη ζωή του. Ήταν πολύ μπερδεμένος και χαμένος. Κι αυτό τον έκανε να σκάει.
Περισσότερα -
Διήγημα: “Τυχαίες συναντήσεις”
Του Πέτρου Μπράιλα // * Όση ώρα μου μιλούσε δεν μπορούσα να σταματήσω να παρατηρώ το πρόσωπό της. Είχε μια περίεργη γοητεία παρά την ηλικία της, ίσως το σπασμένο χαμόγελό της που σαν να στράβωνε λιγάκι
Περισσότερα -
Διήγημα: “To καφενείο”
Γράφει ο Φοίβος Σταμπολιάδης // * Προσκύνησε την εικόνα του Χριστού, φίλησε το χέρι του παπά ο οποίος του έδωσε ένα γενναίο κομμάτι αντίδωρου από προζύμι και βγήκε ήσυχα από την εκκλησία. Η θερμοκρασία είχε πέσει αρκετά
Περισσότερα
