Α ρε Κρήτη! (Μια Οικογενειακή Υπόθεση)
της Μαρίας Μαρκουλή // *
Οι πιο απίθανες γέφυρες είναι της μουσικής, φέρνουν κοντά βουνά κι ορίζοντες, καγκουρό και κατσίκια, παιδιά, παππούδες, χωριά, μητροπόλεις, σε κάνουν να θες να αρπάζεις μια μαντινάδα να την πεις δυο τρεις φορές να την μάθεις και να την πάρεις μαζί σου στο δρόμο για πάντα. Εμείς, μια ρακή την ήπιαμε μετά την ταινία, και πολύ δε θέλουμε να δούμε το όλο θέμα, Κρητικά φουλ σίζον.
Μουσική παντού, λύρες, λαγούτα και–it s a family affair στην περίπτωση που μιλάς για τους Ξυλούρηδες, από πού να αρχίσεις; Από το θρύλο, από το Νίκο Ξυλούρη; Από το βλέμμα που πετάει σπίθες κι ανάβει φωτιές του Ψαραντώνη; Από τον Ψαρογιώργη και τις περιπλανήσεις του; Είναι να ‘σαι στη κορυφή του βουνού και να ετοιμάζεσαι να κάνεις βουτιά στη θάλασσα. Τι θάλασσα!
Όλα μεστά και τίμια, με τη μουσική πρώτη θέση, αγκαλιά με την οικογένεια, όπου και αν βρεθεί. «Οικογενειακή Υπόθεση», απλά. Το ‘μάτι’ της Αγγελικής Αριστομενοπούλου παρακολουθεί μ’αγάπη και «πιάνει» ηλεκτρισμό στον αέρα.
Στο χωριό πάνω, όλοι έχουν τη μουσική στη ζωή τους, στους δρόμους της Μελβούρνης η κρητική παράδοση ‘κυκλοφορεί’, κατεβαίνει στη στάση, παίρνει το επόμενο λεωφορείο, δεν χάνεται στιγμή. Ο Ψαρογιώργης-γιός του Ψαραντώνη, ανηψιός του Νίκου Ξυλούρη-στέκει στο κεντρικό σημείο της ιστορίας μας, ανάμεσα στις γενιές, πατέρας τριών παιδιών που έμαθαν και παίζουν περίφημα λαούτο και λύρα και να τραγουδάνε.
Μια οικογενειακή ιστορία, πολύ διαφορετική από αυτές που βλέπουμε τελευταία στο σινεμά. Σχεδόν «επιστημονικής φαντασίας» – όπου όλοι τους είναι ‘ μαγεμένοι’ από αυτό το μυστήριο πράμα που είναι η μουσική της Κρήτης, μια ασύλληπτη αίσθηση, αέρας, χώμα, μυρωδιές της θάλασσας και του βουνού, ήχοι από τα φαράγγια και ιστορίες από πέτρες και αμπέλια, ένας αλλόκοτος κόσμος που, αν βρεθείς μέσα του, σε κάνει δικό του. Μαγεία.
Μου έλειψε-να πω την αλήθεια- μια πιο γενναία αναφορά στον Νίκο Ξυλούρη, παρότι είναι ξεκάθαρο και πολύ σαφές από τη δημιουργό της ταινίας, πως είναι μια άλλη ιστορία αυτή να ειπωθεί. Ίσως ,το ένοιωσα όμως, επειδή είναι τόσο καταλυτική η μορφή του και σίγουρα μέσα στην οικογένεια έχει ειδικό βάρος.
Η αλήθεια των Ξυλούρηδων, είναι εκεί, στην επιφάνεια και στο βάθος της, με τον λιτό, ατημέλητο, ευθύ τρόπο που δίνεται, λεβέντικα κι ωραία. Κρατάμε εικόνες, που δεν εκβιάζουν συναίσθημα αλλά το δίνουν απλόχερα: τον Ψαραντώνη να «ξυπνά» και να τινάζεται με τη λύρα του σε μια άλλη σφαίρα μυσταγωγίας μπροστά στο κοινό της Αυστραλίας που έκπληκτο συμμετέχει προσπαθώντας να καταλάβει τι ακριβώς ζει εκείνη τη στιγμή. Τον Γιώργη να παίζει με τα παιδιά του, να ανταλλάσσουν βλέμματα, να επικοινωνούν, να κάνουν τέχνη. Τον Jim White να κοιτάζει με απορία και θαυμασμό πίσω από τα ντραμς του τα όσα συμβαίνουν μπροστά στα μάτια του. Την καθημερινότητα και την παράδοση μαζί, τον Γιώργη με τα λαούτο και το καγκουρό που έχει βολευτεί δίπλα του και παρακολουθεί με ενδιαφέρον. Και εδώ που είμαστε, δεν το αποφεύγετε, το ξαναλέω- μια και το επιβάλει και η περίσταση και μην την χάσετε την ταινία-λέω πάλι λοιπόν το αγαπημένο μου: Α ρε Κρήτη!
Δείτε και το τρέιλερ του ντοκιμαντέρ της Αγγελικής Αριστομενοπούλου:
* Είναι σαν η Μαρία Μαρκουλή να ασχολείται με την ποπ κουλτούρα από πάντα. Η δημοσιογράφος – συγγραφέας που ακόμα δεν «ψήσαμε» να γράφει μόνο στο fractal μας «αδειοδότησε» να μοιραζόμαστε κείμενα – δισκοκριτικές – που γράφει στο μπλόγκ της http://mariamarkouli.blogspot.gr. Την ευχαριστούμε γι’ αυτό.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας»
26/03/2024, 8:39 μμ -
☆ Μουσικά ημερολόγια: Πάθος για μουσική | “Wish You Were Here” – Pink Floyd
13/02/2024, 8:35 μμ -
☆ Μουσικά ημερολόγια: Πάθος για μουσική | “Gateway’’ – Adam Miller
06/02/2024, 8:17 μμ -
☆ Μουσικά ημερολόγια: Πάθος για μουσική | “The Descendants of Cain’’ – Ka
30/01/2024, 7:52 μμ -
Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών στο Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ»
30/01/2024, 7:51 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η «μοναξιά» του Moa Bones
Από τον Γιάννη Παναγόπουλο // Φωτογραφίες: Shoot The Band // Οι Moa Bones, δηλαδή ο Δημήτρης Αρώνης (και ορισμένοι φίλοι του), κάνει μουσική που τη στενεύει το φασόν της κλισέ μουσικοδημοσιογραφικής ατάκας. Δεν μπορείς να τον χώσεις στην
Περισσότερα -
Τα Γλυπτά του Παρθενώνα πάντα θα νοσταλγούν!
Του Νίκου Τσούλια // “Για κύτταξε τούτον τον έρημο εμπρός σου ναό, που βεβήλωσαν χέρια φριχτά. Και μέτρησε πόσα αχ πόσα του μένουν ακόμα απ’ τα αρχαία τα ερείπια πια…”* Αυτά τα λόγια της
Περισσότερα -
«Για το καλό μας» – Διήγημα της Τζούλιας Γκανάσου
Δεν φεύγω από εδώ! Δεν σηκώνομαι από ετούτη την καρέκλα αν δεν μου πείτε ποιος φταίει! Δεν σας αδειάζω τη γωνιά για να το ρίξετε στις μπύρες! Αγνώστου πατρός, λέει, αγνώστου προελεύσεως, άγνωστων στοιχείων, ατύχημα. Όχι! Θα παραμείνω
Περισσότερα -
Ποίημα: “Διαφωνία Ευαγγελιστών”
Της Ζωής Χατζηγεωργίου // * Διαφωνία Ευαγγελιστών * Φαίνεται πως ύπνος πήρε την ετοιμόγεννη γυναίκα. Κι είδε πως γέννησε παιδί κατάδικό της. Παιδί με άγνοια ζωής που διόλου δεν απέκλινε του φυσιολογικού και του συνηθισμένου.
Περισσότερα -
Παίζει ο συγγραφέας με τον αναγνώστη ή έτσι είναι η ζωή; Απρόβλεπτη…
Γράφει η Αργυρώ Μουντάκη // «Το ημερολόγιο ενός δειλού», Βασίλης Παπαθεοδώρου, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2014, Σελ. 260 Πολλά γράφτηκαν, πολλά ειπώθηκαν, πολλά έγιναν, και κάποια από αυτά πολύ τραγικά, στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα, και η λέξη που κυριάρχησε ήταν “bullying”
Περισσότερα -
Η τριλογία της διασποράς της Φιλομήλας Λαπατά
Γράφει η Γιούλη Τσακάλου // Φιλομήλα Λαπατά «Εις το όνομα της μητρός», εκδ. Ψυχογιός Με το μυθιστόρημα ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ της Φιλομήλας Λαπατά, το οποίο επανακυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ψυχογιός μέσα στο
Περισσότερα -
Το ποικίλον της ζωής
Γράφει ο Βασίλειος Α. Κύρκος // * Αθανάσιος Γιαλούσης «Ποιήματα Β’», εκδόσεις α ω Δυό Λόγια Προλογικά Ὁ Θανάσης Γαλούσης, γιά δεύτερη φορά, μᾶς ἐκπλήσσει εὐχάριστα. Τό δημιουργικό του ἔργο συνεχίζεται μέ τή δεύτερη ποιητική του συλλογή «Ποιήματα
Περισσότερα
