Fractal

✔ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ: Κερδίστε 10 βιβλία από τις εκδόσεις Πάπυρος

 

papyros_books

 

Το περιοδικό Fractal, σε συνεργασία με τις  εκδόσεις Πάπυρος  (www.papyrosonline.gr)  προσφέρουν 10 αντίτυπα από τα ακόλουθα βιβλία (2 αντίτυπα από κάθε βιβλίο):

 

  • ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΩΣ του Εδουάρδο Γκαλεάνο
  • ΓΥΝΑΙΚΕΣ του Εδουάρδο Γκαλεάνο
  • ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΠΑΜΑΝΟ του Ζάουμε Καμπρέ
  • ΣΤΟΥ ΔΙΑΟΛΟΥ ΤΗ ΜΑΝΑ του Αντόνιο Λόμπο Αντούνες
  • ΤΑ ΤΥΦΛΑ ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ του Αλμπέρτο Μέντεθ

 

Για να πάρετε μέρος στον διαγωνισμό μας, θα πρέπει:

✔ να κάνετε Like στη σελίδα του περιοδικού Fractal: https://www.facebook.com/fractalart.gr

✔ να κάνετε Like και Share (κοινοποίηση) στον τοίχο σας στο Facebook την ακόλουθη σχετική ανάρτηση του διαγωνισμού: (https://www.facebook.com/fractalart.gr/posts/1693079184288048)

 

Ο διαγωνισμός ισχύει έως και την Τρίτη 21 Ιουνίου 2016, στις 12 τα μεσάνυχτα.

Η κλήρωση των 10 τυχερών θα πραγματοποιηθεί μέσω του Random.org και οι νικητές θα ειδοποιηθούν μέσω μηνύματος στο Facebook για την παραλαβή των δώρων τους.

Τα αποτελέσματα της κλήρωσης θα ανακοινωθούν έως την Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016 στην παρούσα σελίδα και στη σελίδα μας στο Facebook: https://www.facebook.com/fractalart.gr

 

Στην κλήρωση έχουν δικαίωμα συμμετοχής μόνο όσοι είναι κάτοικοι Ελλάδας και όχι εξωτερικού και έχουν πραγματοποιήσει και τις 2 ανωτέρω ενέργειες. Τα δώρα είναι προσωπικά και συγκεκριμένα, δεν μεταβιβάζονται σε τρίτους και δεν ανταλλάσσονται με χρήματα ή άλλα είδη. Τα προσωπικά σας στοιχεία θα τηρηθούν εμπιστευτικά και θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για επικοινωνία μαζί σας σχετικά με τον παρόντα διαγωνισμό. Για οποιαδήποτε διευκρίνιση σχετικά με τον διαγωνισμό, επικοινωνήστε με το fractalart.gr@gmail.com

 

Τα ονόματα των 10 νικητών του διαγωνισμού:

★ Τα ονόματα των 10 νικητών του διαγωνισμού των Εκδόσεων Πάπυρος, έπειτα από κλήρωση που πραγματοποιήθηκε μέσω του Random.org.

★★ Οι νικητές θα ενημερωθούν μέσω προσωπικού μηνύματος στο Facebook για τον τρόπο παραλαβής των δώρων τους. (Αν είστε ανάμεσα στους νικητές, εκτός από τα Εισερχόμενα, δείτε και τον φάκελο Αιτήματα μηνυμάτων / Φιλτραρισμένα στα μηνύματά σας στην Αρχική σελίδα στο Facebook)

 

✔ Το βιβλίο ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΩΣ του Εδουάρδο Γκαλεάνο  κερδίζουν οι:

 

✔ Το βιβλίο ΓΥΝΑΙΚΕΣ του Εδουάρδο Γκαλεάνο κερδίζουν οι:

 

✔ Το βιβλίο ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΠΑΜΑΝΟ του Ζάουμε Καμπρέ κερδίζουν οι:

 

✔ Το βιβλίο ΣΤΟΥ ΔΙΑΟΛΟΥ ΤΗ ΜΑΝΑ του Αντόνιο Λόμπο Αντούνες κερδίζουν οι:

 

✔ Το βιβλίο ΤΑ ΤΥΦΛΑ ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ του Αλμπέρτο Μέντεθ κερδίζουν οι:

 

>> Διαβάστε περισσότερα για τα βιβλία των εκδόσεων Πάπυρος:

 

papyros_1ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΩΣ του Εδουάρδο Γκαλεάνο

Όπως όλοι οι Ουρουγουανοί, ήθελα κι εγώ να γίνω ποδοσφαιριστής. Έπαιζα καταπληκτικά, ήμουνα τέλειος, αλλά τη νύχτα, στον ύπνο μου. Τα πρωινά ήμουνα ξυλοκόπος, χειρότερος δεν έχει περάσει από τις αλάνες της χώρας μου. … Πέρασαν πολλά χρόνια ώσπου να αποδεχτώ τελικά τον εαυτό μου: δεν είμαι παρά ένας ζητιάνος που περιφέρεται ανά τον κόσμο, παρακαλώντας για λίγο καλό ποδόσφαιρο στα γήπεδα. — Ένα καλό παιχνίδι, για το Θεό. Και όταν η ευχή πραγματοποιείται, πανευτυχής για το θαύμα, λίγο με νοιάζει ποια ομάδα ή ποια χώρα παίζει. ΕΔΟΥΑΡΔΟ ΓΚΑΛΕΑΝΟ

Ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Εδουάρδο Γκαλεάνο, οι εκδόσεις Πάπυρος τιμούν τη μνήμη του μεγάλου Ουρουγουανού συγγραφέα παρουσιάζοντας, σε μετάφραση της Ισμήνης Κανσή, ένα από τα καλύτερα έργα του, Το ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως. Πρόκειται για το λυρικότερο ίσως βιβλίο που έχει γραφεί για ένα άθλημα: εδώ ο Γκαλεάνο αξιοποιεί το λογοτεχνικό του χάρισμα όχι για να μιλήσει για επαναστάτες και δικτάτορες, για τον ιμπεριαλισμό και την καταπίεση, μα για να μιλήσει, ως γνήσιος Λατινοαμερικάνος, για το πάθος του, για το ποδόσφαιρο. Γράφει ουσιαστικά την ιστορία της κουλτούρας του ποδοσφαίρου, τις λαμπρές του στιγμές, μα και τις σκιές του, όχι όμως από τη σκοπιά του διανοούμενου που αποστασιοποιείται από ένα μαζικό φαινόμενο και το ακυρώνει με τον λόγο του, μα από τη σκοπιά του του ανθρώπου που μιλάει γι’ αυτό που αγαπάει. Ο Γκαλεάνο γράφει τη Βίβλο του ποδοσφαίρου. Πιάνει το νήμα από την αρχή, από τις ιστορικές απαρχές, μας μιλάει για τους κύριους πρωταγωνιστές του, για το γήπεδο, τους παίκτες και τους οπαδούς, για τις διοικήσεις, τις εφημερίδες και την τηλεόραση, για την εξέλιξη και την εξάπλωση του παιχνιδιού, τους κανόνες του, τις ιδιαιτερότητές του, τη χειραγώγησή του από τα οικονομικά συμφέροντα, τον εκφυλισμό του ενίοτε από τη σκοπιμότητα, το πέρασμά του από την εποχή της αθωότητας στη βιομηχανία του θεάματος. Σχεδιάζει όλο το πολυσύνθετο σύμπαν ενός αθλήματος- παιχνιδιού που η μαζικότητά του μόνο με το φαινόμενο της θρησκείας μπορεί να συγκριθεί. Μιλάει για τους παίκτες- μύθους, τον Γκαρίντσα, τον Πελέ, τον Πούσκας, τον Μαραντόνα, τον Εουσέμπιο, τον Κρόιφ ή τον Πλατινί, ώς και τον Ρονάλντο και τον Μέσι, περιγράφει γκολ και φάσεις που έμειναν στην ιστορία με μια παραστατικότητα που σε κάνει να νιώθεις ότι συμμετέχεις κι εσύ στο παιχνίδι, κάνει ντρίπλες ρίχνοντας ενίοτε την μπάλα στην πολιτική, ρίχνει ματιές στην ψυχολογία του ανθρώπινου μωσαϊκού του ποδοσφαιρικού σύμπαντος. Κι αυτή την ποδοσφαιρική Βίβλο τη χτίζει ψηφίδα ψηφίδα, ιστορία ιστορία, με ενδιάμεσους σταθμούς τις διοργανώσεις των Παγκοσμίων Κυπέλλων, με τελευταίο το Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, το 2014. Το ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως πρωτοκυκλοφόρησε το 1995. Μα κάθε φορά που το βιβλίο επανεκδιδόταν, ο Γκαλεάνο «έπαιζε παράταση»: συμπλήρωνε το κείμενο, προσθέτοντας ορισμένες νέες βινιέτες για όσα νεότερα συνέβαιναν στον κόσμο του ποδοσφαίρου, τα οποία εξάλλου παρακολουθούσε ανελλιπώς. Η παρούσα ελληνική έκδοση αποτελεί και την οριστική έκδοση αυτού του μοναδικού έργου: είναι σίγουρο πως, όταν ο αναγνώστης κλείσει και την τελευταία του σελίδα, θα βλέπει στο εξής το ποδόσφαιρο με άλλα μάτια. Καλό παιχνίδι, λοιπόν

 

papyros_2ΓΥΝΑΙΚΕΣ του Εδουάρδο Γκαλεάνο

Αν είχε γράψει η Εύα τη Γένεση, πώς να ήταν άραγε η πρώτη νύχτα έρωτα του ανθρώπινου γένους; Η Εύα θα άρχιζε δηλώνοντας πως δεν είχε γεννηθεί από κανένα παΐδι, ότι δεν γνώριζε κανέναν όφι, ότι δεν πρόσφερε μήλα σε κανένα, και ότι ο Θεός δεν της είπε ποτέ ότι θα κοιλοπονάει στη γέννα, κι ότι ο άντρας θα είναι το αφεντικό. Όλα αυτά είναι σκέτα ψέματα, δηλώσεις του Αδάμ στον Τύπο.

Γυναίκες… Το κύκνειο άσμα του μεγάλου Ουρουγουανού συγγραφέα Εδουάρδο Γκαλεάνο, ενός ποιητή της μνήμης, ο οποίος έφυγε από τη ζωή τον Απρίλη του 2015, είναι ένας ύμνος στη γυναίκα. Πρόκειται για μια ανθολογία που την επεξεργάστηκε ο ίδιος ο συγγραφέας —δεν πρόλαβε να τη δει τυπωμένη— με κείμενα επιλεγμένα από έργα του που καλύπτουν ένα χρονολογικό φάσμα σαράντα περίπου χρόνων λογοτεχνικής δημιουργίας, από το Vagamundo (1973), τη Μνήμη της φωτιάς (1982), το Βιβλίο των εναγκαλισμών (1989), Οι λέξεις ταξιδεύουν (1993), Ένας κόσμος ανάποδα (1998), ώς τους Καθρέφτες (2008) και το Οι μέρες αφηγούνται (2012). Δεν πρόκειται για μια απλή, άτακτη παράθεση κειμένων, αλλά για μια οργανωμένη σύνθεση που αποσκοπεί στο να αναδείξει τις πολυποίκιλες όψεις του γυναικείου φύλου αλλά και να επιβεβαιώσει πόσο κεντρική θέση κατείχε η γυναίκα στη σκέψη και το έργο του σπουδαίου Ουρουγουανού.

Οι Γυναίκες είναι ο ύστατος αποχαιρετισμός του Εδουάρδο Γκαλεάνο στους αναγνώστες του, αποχαιρετισμός εσπευσμένος, μια και ο ίδιος δεν πρόλαβε να δει τυπωμένο το βιβλίο του πριν φύγει από τούτο τον κόσμο. Πρόλαβε τουλάχιστον να ετοιμάσει αυτή την ανθολογία – φόρο τιμής στη Γυναίκα, που τόσο κεντρική θέση είχε στη σκέψη, στο έργο και στη ζωή του γενικότερα. Με τη χαρακτηριστική του ποιητική πρόζα, μιλάει για γυναίκες που άφησαν το δικό τους στίγμα στην ιστορία, ανασύρει από τη λήθη συλλογικά κατορθώματα γυναικών, μιλάει για τις ρίζες του μισογυνισμού, για γυναίκες που αψήφησαν την κυρίαρχη ανδρική ερμηνεία της πραγματικότητας. Και όπως η γυναίκα με την οποία ξεκινά το βιβλίο, η Σεχραζάντ από τις Χίλιες και μια νύχτες, αφηγείται ιστορίες στον βασιλιά για να μην τη σκοτώσει, έτσι και ο Γκαλεάνο, ένας μάγος της γλώσσας, αφηγείται τις ιστορίες του για να μην αφήσουμε τη μνήμη να πεθάνει, γιατί η μνήμη χτίζει το μέλλον.

 

papyros_3ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΠΑΜΑΝΟ του Ζάουμε Καμπρέ

Το πλούσιο έργο του Ζάουμε Καμπρέ τον καθιστά αναμφισβή- τητα έναν από τους πολυγραφότερους και πιο σημαντικούς σύγχρονους Καταλανούς συγγραφείς. Ο Καμπρέ αντλεί συχνά τα θέματά του από την ισπανική ιστορία και ειδικότερα από την καταλανική, ενώ συχνά επανέρχονται το θέμα του ανθρώ- που που βρίσκεται αντιμέτωπος με την εξουσία και αυτό της διαμόρφωσης της ιστορικής μνήμης από τους νικητές. Στο Οι φωνές του ποταμού Παμάνο αναβιώνει την περιπέτεια της αυτονομίας της Καταλονίας μέσα από μια πολυπρόσωπη saga. H υπόθεση εξελίσσεται σε τρεις διαφορετικές περιόδους, στον εμφύλιο, στο τέλος της δικτατορίας του Φράνκο και το 2000. Στο Οι φωνές του ποταμού Παμάνο η εξουσία του χρήματος βρίσκεται στα χέρια μιας γυναίκας που έχει ανάγκη να εκδι- κηθεί και δεν διστάζει να παραποιήσει την ιστορία. Σε αυτό το βιβλίο ο Καμπρέ αναπλάθει την εποχή της ηθικής μιζέριας του φρανκισμού, μια εποχή όπου έδρασαν φα- λαγγίτες, αντάρτες, κληρικοί και άνθρωποι που δεν επέτρεπαν στον εαυτό τους να συγχωρέσουν.

Το Οι φωνές του ποταμού Παμάνο τιμήθηκε με το Βραβείο Καταλανών Κριτικών 2005 και μεταφράστη- κε σε δέκα γλώσσες.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Οι ηλικιωμένοι στην Τουρένα λένε πως μόνο όσοι πρόκειται να πεθάνουν ακούν το κελάρυσμα του ποταμού Παμάνο… Το τρομερό καλοκαίρι του 1936, η Ελιζέντα Βιλαμπρού είδε τους αναρχικούς να σκοτώνουν βάναυσα τον πατέρα και τον αδελφό της. Και το ’44, όταν τα στρατεύματα του Φράνκο κατέλαβαν την περιοχή κάποιοι δολοφόνησαν μέσα στην εκκλησία του χωριού τον Ουριόλ Φουντέλιας, τον άντρα που αγαπούσε κρυφά. Από τότε η Ελιζέντα, με την ψυχή γεμάτη σκιές, έβαλε σκοπό να εκδικηθεί Θεό και ανθρώπους και να απο- δείξει σε όλους πως ο Ουριόλ άξιζε να τιμηθεί σαν πραγματικός άγιος. Εξήντα χρόνια αργότερα η Τίνα, μια φιλήσυχη δασκάλα, βρίσκει κρυμμένο πίσω από τον πίνακα μιας τάξης στο παλιό σχολικό κτήριο της Τουρένα ένα κουτί με γράμματα του Ουριόλ. Με αυτή την ανακάλυψη αρχίζει να ξεδιπλώνεται ένα επικίνδυνο κουβάρι παρεξηγήσεων, ηρωισμού και δειλίας που η άκρη του βρίσκεται

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

«Μυθοπλασία που συνδυάζεται με ενδελεχή τεκμηρίωση στοιχείων και λεπτομερή ανάπλαση μιας εποχής». Εl País literario

 

papyros_4ΣΤΟΥ ΔΙΑΟΛΟΥ ΤΗ ΜΑΝΑ του Αντόνιο Λόμπο Αντούνες

Ο Αντόνιο Λόμπο Αντούνες είναι ένας από τους σημαντικότε- ρους συγγραφείς της Πορτογαλίας και μία από τις ισχυρότερες λογοτεχνικές φωνές της Ευρώπης. Το 1971, ο Πορτογάλος ψυχίατρος, βρέθηκε στην Αγκόλα υπηρετώντας τη θητεία του στον πορτογαλικό στρατό. Οι εμπειρίες που αποκόμισε ως στρατιωτικός γιατρός στη διάρκεια του αποικιακού πολέμου αποτυπώνονται στα πρώτα μυθιστορήματα ενός πολύ πλού- σιου έργου. Ο βετεράνος της Αγκόλας εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα σε ηλικία 38 ετών και γνώρισε αμέσως τεράστια επιτυχία. Ακολούθησαν περισσότερα από δεκαπέντε μυθιστο- ρήματα που μεταφράστηκαν σε δεκάδες γλώσσες. Όπως συνηθίζει να λέει ο ίδιος: «Το μυθιστόρημα είναι ένα δομημένο παραλήρημα που χτίζεται πάνω σε μια λανθασμένη υπόθεση». Τα θέματα του Αντούνες είναι η «πορτογαλικότητα», η σάτιρα της μεγαλοαστικής τάξης από την οποία προέρχεται, η εποχή του καθεστώτος Σαλαζάρ, η δυσκολία των ερωτικών σχέ- σεων, η παιδική ηλικία και φυσικά ο πόλεμος που τον σημάδεψε. Το Στου διαόλου τη μάνα είναι μια τολμηρή εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, ένας χειμαρρώδης «μεθυσμένος» μονόλογος, με αποδέκτη μια άγνωστη γυναίκα που ο αφηγητής συναντά σε κάποιο μπαρ και μοιράζεται μαζί της τον εφιάλτη της Αγκόλας. Καθώς η νύχτα προχωρά και τα δυνατά ποτά μπερδεύονται, η αφήγηση γίνεται ολοένα πιο βίαιη και ποιητική, καταργώντας σχεδόν τα όρια του χώρου και του χρόνου. Το Στου διαόλου τη μάνα μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Στην Πορτογαλία, μια χώρα με δέκα εκατομμύρια κατοίκους και ένα από τα υψηλότερα ποσοστά αναλφαβητισμού στην Ευρώπη, πουλήθηκε σε περισσότερα από πεντακόσιες χιλιάδες αντίτυπα.

Ο Αντούνες έχει προταθεί επανειλημμένα για το βραβείο Νόμπελ. Το 2007 τιμήθηκε με το βραβείο Camões, το μεγαλύτερο βραβείο της πορτογαλόφωνης λογοτεχνίας και το 2008 του απονεμήθηκε το λογοτεχνικό βραβείο FIL όλων των λατινογενών γλωσσών.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Να ’μαστε λοιπόν, αμετάκλητα μόνοι στο κατάστρωμα ενός κρεβατιού χωρίς πυξίδα, να τραμπαλιζόμαστε πάνω στο χαλί του δωματίου σαν σε διστακτική σχεδία. Κατά κάποιον τρόπο είμαστε ακόμη στην Αγκόλα, εσείς κι εγώ, ξέρετε, και κάνω έρωτα μαζί σας όπως στη σανζάλα Μακάου στην καλύβα της θείας Τερέ- ζας, μιας χοντρής μαύρης, μητρικής και σοφής, που με υποδεχόταν στο αχυρένιο στρώμα με την απαλή ηδυπάθεια ματρόνας (…) Το κίμπο της θείας Τερέζας, κυκλωμένο από τη γλυκιά μυρωδιά από τα δενδρύλλια χασίς και καπνού, είναι ίσως το μοναδικό μέρος όπου ο πόλεμος δεν κατάφερε να εισβάλει με τη μολυσματική και σκληρή του οσμή. Εξαπλώθηκε στην Αγκόλα, στη θυσιασμένη κόκκινη γη της Αγκόλας, έφτασε στην Πορτογαλία ακτοπλοϊκώς με τα πλοία των στρατιωτών που επέστρεφαν, αποπροσανατολισμένοι και ζαλισμένοι, από μια κόλαση μπαρουτιού, τρύπωσε στην ταπεινή μου πόλη που οι κύριοι της Λισαβόνας μασκάρεψαν με ψεύτικα λούσα από χαρτόνι, τον συνάντησα ξαπλωμένο στην κούνια της κόρης μου σαν γάτα, να με κοι- τάζει με λοξά μάτια μοχθηρίας (…) Γι’ αυτό, σας παρακαλώ, πλησιάστε προς εμένα, μυρίστε τη λακκούβα μου στο στρώμα, χαϊδέψτε τα μαλλιά μου σαν να νιώθετε για μένα την απαλή και διψασμένη βία μιας αληθινής τρυφερότητας, διώξτε έξω στο διάδρομο τη μολυσματική, μισητή και σκληρή οσμή του πολέμου και φτιάξτε μια διάφανη παιδική γαλήνη για τα συντετριμμένα κορμιά μας.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

«Μυθοπλασία που συνδυάζεται με ενδελεχή τεκμηρίωση στοιχείων και λεπτομερή ανάπλαση μιας εποχής».
Εl País literario

 

papyros_5ΤΑ ΤΥΦΛΑ ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ του Αλμπέρτο Μέντεθ

Στις 17 Ιουλίου 1936 ξεκίνησε στα μαροκινά παράλια ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος που κράτησε τρία χρόνια και σημάδεψε την Ισπανία για πάντα. Αυτός ο πόλεμος αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για αμέτρητα έργα τέχνης. Καλλιτέχνες σαν τον Πικάσο παλιότερα ή σαν τον Αλμπέρτο Μέντεθ, πιο πρόσφατα, ήρθαν αντιμέτωποι με αυτή την περίπλοκη, τραυματική ιστορία και προσπάθησαν να πείσουν μέσα από την τέχνη τους για μια αναγκαία αλήθεια: Δεν ξεπερνά κανείς μια κρίση γυρνώντας απλώς σελίδα. Για να ξεπεραστεί η κρίση το πρώτο βήμα είναι η αποδοχή της. Ο βαθιά συγκινητικός λόγος του Μέντεθ, στα Τυφλά ηλιοτρόπια, το μοναδικό μυθιστόρημα που έγραψε, δεν κρύβει μίσος ή διάθεση εκδίκησης. Μόνο μια διαπίστωση: αυτό που μένει έπειτα από καιρούς βίας και σύγχυσης είναι το πικρό συναίσθημα της απώλειας και της συνολικής ήττας. Ο Μέντεθ είναι ο μόνος Ισπανός συγγραφέας που τιμήθηκε μετά θάνατον με το Εθνικό Βραβείο Πεζογραφίας. Τα τυφλά ηλιοτρόπια έγιναν δεκτά με μεγάλο ενθουσιασμό από κοινό και κριτικούς.

Βραβείο Setenil 2004 / Βραβείο κριτικής 2005 / Εθνικό βραβείο πεζογραφίας 2005

Τα τυφλά ηλιοτρόπια έχουν μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη σε σκηνοθεσία José Luis Cuerda.

ΥΠΟΘΕΣΗ
Ο βαθιά συγκινητικός λόγος του Αλμπέρτο Μέντεθ αποτυπώνει αυθεντικές ιστορίες της μετεμφυλιακής Ισπανίας, χαμηλόφωνες διηγήσεις ανθρώπων που δεν ήθελαν να αρκεστούν στα παραμύθια, αλλά επιθυμούσαν να μιλήσουν για φίλους, για αγνοούμενους συγγενείς, για οριστικές απουσίες. Τέσσερις ιστορίες, επιδέξια συνδεδεμένες μεταξύ τους, που σκιαγραφούν τον αληθινό πρωταγωνιστή αυτής της αφήγησης: την ήττα.

Πρώτη ήττα: 1939
Εάν η καρδιά σκεφτόταν, θα έπαυε να χτυπά
Ο λοχαγός Αλεγκρία αρνείται τη νίκη των φασιστικών δυνάμεων μια μέρα πριν την οριστική επικράτηση του Φράνκο.
Δεύτερη ήττα: 1940
Το χειρόγραφο που βρέθηκε στη λησμονιά
Ένα αμούστακο παιδί που γράφει ποιήματα αποτολμά μια απέλπιδα φυγή μέσα από τα βουνά της Αστούριας με την έγκυο αγαπημένη του.
Τρίτη ήττα: 1941
Η γλώσσα των νεκρών
Ο φυλακισμένος Χουάν Σένρα αρνείται να κερδίσει με δόλια μέσα λίγες παραπάνω μέρες ζωής.
Τέταρτη ήττα: 1942
Τα τυφλά ηλιοτρόπια
Ένας διάκονος προσπαθεί να κρύψει τη λαγνεία του πίσω από τη μάσκα του αποστολικού φασισμού.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

«Ένα υποδειγματικό μυθιστόρημα για τις συνέπειες του εμφυλίου πολέμου». El País
«Ένα βιβλίο με το οποίο η λογοτεχνία με Λ κεφαλαίο κατάφερε νίκη επί της αγοράς». El Mundo
«Εκπληκτικό βιβλίο» Χαβιέρ Γκόνι, Canarias

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top