Διήγημα: “Confessions”

Του Βιργίλιου Βεργή // *

«Το πρώτο που μάθαμε εκεί μέσα είναι πως όλοι μας είμαστε αδέρφια. Όταν πέσει ο αδερφός σου πέφτεις κι εσύ μαζί του. Έτσι πάει η φάση με εμάς. Άμα πας να την κάνεις με ελαφρά είσαι κότα και προδότης. Κανείς δεν γουστάρει τις κότες και τους προδότες, εντάξει; Άσε που όταν σου κάτσει καμιά στραβή δεν βρίσκεται άνθρωπος να σε ξελασπώσει. Μεγάλο ζόρι λέμε. Το δεύτερο που έμαθα μόνος μου: To σύστημα μας γαμάει όλους μέχρι να αρχίσουμε να το γαμάμε εμείς πιο άγρια. Είναι η γνωστή ιστορία με την δύσκολη γκόμενα που μέχρι να σου κάτσει στο παίζει ιστορία και μετά το πρώτο καλό πήδημα της σπας τον τσαμπουκά και γίνεται το καργιολάκι σου; Ε έτσι είναι. Το σύστημα σε κρατάει σκλάβο του και σε ταϊζει σκατά από το πρωί μέχρι το βράδυ γιατί εσύ του το επιτρέπεις. Αφεντικά και κανάλια είστε το ίδιο γαμημένο πράγμα! Να μην τα κόψεις αυτά που λέω τώρα, ακούς; Κι ας μη μου δώσει κανένα δουλάκι της βοθροκοινωνίας σας δίκιο. Κλείστε μας εδώ μέσα καμιά εικοσαριά χρόνια, να μη σας θυμίζουμε την σαπίλα σας. Εμείς όπως και να έχει δεν κοιτούσαμε να περνάμε καλά. Αν αναπαράγετε τέτοιες μαλακίες για τα πρόβατά εκεί έξω ξερνάω από τώρα με την πάρτη σας. Να σας ανοίξουμε τα μάτια προσπαθούσαμε, να σας ξυπνήσουμε! Και αυτό κάναμε. Ο αγώνας θα συνεχιστεί, έτσι να τους πεις, ότι αυτό κράτησες από μένα ρε και δεν δίνω δεκάρα. Είμαι περήφανος που τρύπησα τους κεφαλαιοκράτες σας, κατάλαβες; Τί κοιτάς τώρα; Άντε τράβα ρούφα τ΄ αφεντικά σου. »

Γιάννης, 25 ετών, ένοχος για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, διακίνηση ναρκωτικών και για ένοπλη ληστεία.

«I had no idea that was going to happen. Γιάννη very brutal παιδί, if you know what i mean. Χτυπούσε Άννα και ήξερε χαρτιά από μπαμπά του. Εγώ έκανα favours αγόρια κι έμενα πιο πολύ για Άννα που αγαπούσε Γιάννη. She needed help αλλά δεν ήθελε καταλάβει. Γιάννη πίνει, he goes crazy και very much into drugs. Άννα προσπάθησε ξεφύγει πολλές φορές in the past but in vain. Ήταν ιδέα Γιάννη για ληστεία! Του είπα άμα σκοτώσει πάει αστυνομία, μιλήσει. Απείλησε κι εμένα. The motherfucking asshole! Είπε εγώ δεν ανήκει ομάδα, γκόμενα, μόνο sex, he raped me με Paul αλλά Άννα δεν πιστεύει because she thinks im jealous of her. Εγώ αγαπώ Άννα και θέλω είναι safe. I have nothing more to say. Είμαστε αθώες, Άννα did nothing wrong and neither did i. Άλλα δεν με νοιάζουν. Θέλω Άννα είναι καλά»

Julia, 21 ετών, ένοχη για συγκάλυψη ανθρωποκτονίας, συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, διακίνηση ναρκωτικών και για ένοπλη ληστεία.

«Εγώ φίλε ξέρεις γιατί είμαι μέσα; Επειδή δεν έχω μυαλό και είμαι αφελής. Μη με κοιτάς έτσι, μα τω θεώ και τη παναγία δεν ήξερα πως θα έφτανε μέχρι και να σκοτώσει ο μαλάκας. Στην αρχή είχαμε ιδεολογία, πίστη, αξίες. Εμείς ήμασταν οι αδικημένοι φίλε, μια ζωή στους δρόμους, φτωχοδιάβολοι, την βγάζαμε με κουλούρι και από μισό κουτάκι coca cola. Έχεις αράξει ποτέ εξάρχεια; Τα καλύτερα παιδιά. Εγώ μεγάλωσα με τρύπες, Μαγιακόφσκι και Γώγου ρε φίλε, πώς πάει και το ποίημα να δεις: Θα ‘ρθει καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράγματα. Να το θυμάσαι Μαρία. Αυτό θέλαμε κι εμείς, ν’ αλλάξουμε αυτή τη μαυρίλα που μας καταπίνει ρε φίλε κάθε μέρα. Μιλάω πολύ; Δεν ξέρω τί να σου λέω τώρα κι εσένα, γαμήθηκε άσχημα η φάση. Καλό παιδί ο Γιάννης, μη τον κρίνετε αυστηρά. Δεν έχετε ιδέα τί έχει περάσει. Παλιά δεν ήταν έτσι, του ρήμαξε η πρέζα τα μυαλά. Και η Τζούλια και η Άννα, μια χαρά κορίτσια ρε φίλε, τζάμπα μπήκαν μέσα. Ο Paul χέστηκε για όλα. Δεν έχει καμία σχέση μαζί μου, μπήκε στην ομάδα από μαλακία. Λίγο τα drugs, λίγο τα κορίτσια, ψευτόμαγκας, φίλε. Ποτέ δεν το δέχτηκα, φερόταν στα κορίτσια σαν να ήταν σκουπίδια. Αυτός επηρέασε τον Γιάννη και καταλήξαμε έτσι. Τώρα τί θέλεις να σου λέω για την τράπεζα; Εγώ δεν θα πυροβολούσα ποτέ άνθρωπο, ούτε μύγα δεν έχω πειράξει στη ζωή μου. Ο Paul του είπε να πυροβολήσει. Χτύπησε ο συναγερμός και τα είχαμε χάσει όλοι όμως μόνο εκείνος ήταν από την αρχή τόσο αδίστακτος. Μεγάλο κάθαρμα, θυμάμαι που έλεγε στην Τζούλια ότι θα πηδήξει την Άννα τόσο άσχημα μέχρι να χύσει αίμα αν προδώσει ποτέ την ομάδα. Η Τζούλια δεν έπρεπε να έρθει μαζί μας από την αρχή. Όλοι μας ρεμάλια αποδειχτήκαμε. Εγώ είμαι ιδεολόγος αναρχικός φίλε, δεν τα έχω μαζί σου αλλά με τον πούστικο τον Καπιταλισμό. Ελπίζω αν βγω ζωντανός από δω μέσα μια μέρα να ξεκινήσω από την αρχή μία ειρηνική ζωή. Όλα στραβά πήγανε φίλε μου, αυτό μόνο να κρατήσεις»

Παναγιώτης, 23 ετών, ένοχος για συμμετοχή σε ανθρωποκτονία, συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, διακίνηση ναρκωτικών και για ένοπλη ληστεία.

«Δεν τον πυροβόλησα εγώ τον τύπο στην τράπεζα. Δεν μπορώ να αρνηθώ την συμμετοχή μου στη ληστεία αλλά δεν είμαι δολοφόνος. Ξηγημένα πράματα. Για όλα φταίει ο Γιάννης και ο άλλος ο μεγάλος καραγκιόζης της παρέας, ο Παναγιώτης. Εγώ γούσταρα να περνάμε καλά, να αράζουμε, να έχουμε τις ίδιες γκόμενες, τέτοια φάση. Ο Πανούλης όμως αφασία, αναρχία και μαλακία με το άλλο χέρι. Φούσκωσε τα μυαλά όλων και νομίζανε οι βλάκες ότι θα αλλάξουμε τον κόσμο. Μαλακίες! Εγώ αν έκανα μια γερή μπάζα θα σταματούσα. Ούτε για Μαρξ είχα καύλες να ακούω ούτε τίποτα. Πεντακόσια χιλιάρικα στη βαλίτσα και άντε γεια ρε! Για τη Τζούλι και την Άννα δεν έχω να πω τίποτα. Γκόμενες ήταν ρε φίλε, για ξεκάρφωμα και για πίπες τις θέλαμε. Τί περίμενες; Την είδανε κι αυτές μετά επαναστάτριες. Άσε να χαρείς. Δεν έχω τίποτα άλλο να πω, κοιτάω μόνο πώς να ξεμπλέξω, άμα έχεις κανέναν καλό δικηγόρο πες μου.»

Παύλος, 20 ετών, ένοχος για συμμετοχή σε ανθρωποκτονία, συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, διακίνηση ναρκωτικών και για ένοπλη ληστεία.

Το βλέμμα της Άννας ταξίδεψε με μία επίμονη διερευνητική διάθεση πάνω στο γκρίζο χαρτί της εφημερίδας. Θαρρείς και περίμενε πως έτσι θ΄αλλάξει ο κόσμος της. Θα επαναστατήσουν οι λέξεις μόνο για χάρη της και θα φέρουν τούμπα την ιστορία. Κάτι εξωφρενικά παράδοξο ζητούσε να συμβεί και όλα να γίνουν όπως στα παραμύθια που έρχεται από το πουθενά ένα φως και ένας ήλιος που αθωώνει τα πάντα. Δύο χιλιάδες δεκατέσσερα. Η ημερομηνία έμοιαζε ατσάλινη, αμετακίνητη και η πραγματικότητα σφηνωμένη ανάμεσα στην ετυμηγορία του δικαστηρίου – που πόνεσε πολύ- και στην προδοσία του Γιάννη, που πόνεσε πολύ περισσότερο. Η Άννα διάβαζε κάθε βράδυ τις ομολογίες ακριβώς όπως είχαν καταγραφεί κι έκλαιγε με μαύρο δάκρυ. Κι ενώ περνούσε ο καιρός, αντί να μαλακώνει ο πόνος, ο λυγμός που ανέβαινε από το ανακατεμένο στομάχι της και έφτανε μέχρι τον ουρανίσκο της γινόταν κάθε φορά όλο και πιο πικρός. Σαν να είχε καταπιεί το χειρότερο φαρμάκι και η αδικία έμοιαζε μεγαλύτερη από πριν. Της ερχόταν τότε να ξεράσει τα πάντα, στεκότανε γονατιστή πάνω από το καπάκι της τουαλέτας και έβγαζε ό,τι ελάχιστο κατάφερνε να φάει με το ζόρι όλη την υπόλοιπη μέρα. Οι γιατροί είχαν βγάλει το πόρισμα: Νευρική ανορεξία. Η Άννα όμως δεν καταλάβαινε από αρρώστιες, μονάχα ήθελε να φύγει αυτό το φαρμάκι που έτρωγε τα σωθικά της. Πολλές φορές την έβρισκε το ξημέρωμα να έχει αποκοιμηθεί πια από την εξάντληση στα πατώματα του μπάνιου. Η Άννα ήταν η μοναδική που κρίθηκε αθώα από όλη την υπόθεση. Η Τζούλια κατέθεσε υπέρ της στο δικαστήριο και έπειτα από λίγους μήνες κρεμάστηκε στο κελί της. Δεν άντεξε ποτέ τον βιασμό που υπέστη από την ίδια της την ομάδα. Ο Παναγιώτης καταδικάστηκε και αποφυλακίστηκε μετά από δέκα χρόνια. Δεν ασχολήθηκε ποτέ ξανά με εγκληματικές ενέργειες και αποφάσισε να μονάσει. Τουλάχιστον έτσι υποστηρίζουν όσοι δεν τον έχουν δει κάπου στο Camden Town του Λονδίνου να διηγείται την ιστορία του σε freaks και παλιοροκάδες που δεν φαίνεται να τον πολυπιστεύουν. Ο Παύλος δολοφονήθηκε. Πάνω στον χρόνο από την φυλάκισή του έμπλεξε σε καυγά και τον βρήκαν κακοποιημένο και με κομμένο τον λαιμό στα μπάνια. Μάλλον δεν στεναχωρήθηκε κανένας και η ζωή συνεχίστηκε κανονικά με την απουσία του. Ο Γιάννης καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και δεν άλλαξε ιδέες μέσα στη φυλακή. Εξελίχθηκε σε έναν τύπο με πολλά τατουάζ, φουσκωμένους κοιλιακούς και φήμη χειρότερη και από των φασιστών της γειτονικής του πτέρυγας. Δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για τις τύχες των υπολοίπων και ξέχασε εύκολα την Άννα.

Α ρε Τζούλι, έλεγε η Άννα κάθε φορά που θυμόταν τη νεκρή και βούρκωνε. Για ένα πήδημα μας είχε τελικά κι όμως εμείς τόσο τον είχαμε αγαπήσει.

*Ο Βεργής Βιργίλιος γεννήθηκε το 1995. Είναι φοιτητής θεατρολογίας στο τμήμα θεάτρου του ΑΠΘ με δραματολογική κατεύθυνση και ασχολείται με την σκηνοθεσία. Το 2016 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ιωλκός η ποιητική συλλογή του “Ερέβους έλευσις: εφηβική καταμέτρησις”. Το 2017 αναμένεται η κυκλοφορία της νέας του ποιητικής συλλογής με τίτλο “Noir λαξευμένο”. Αυτή τη περίοδο ετοιμάζει μία εφηβική νουβέλα, ένα coming of age μυθιστόρημα και μία συλλογή διηγημάτων που θα κυκλοφορήσουν σύντομα. Αρθρογραφεί για πολιτικά και κοινωνικά θέματα στα ηλεκτρονικά μέσα και είναι συνιδρυτής της λογοτεχνικής σελίδας “Όψεις”.