Στείλε μου κάτι από την Παραγουάη – “Χρώματα”
Από την Αλεξάνδρα Φεφοπούλου // *
Από την Παραγουάη δεν μπορώ να αποφασίσω τι μου άρεσε περισσότερο. Ανατρέχω στις εκατοντάδες φωτογραφίες που έχω τραβήξει από αυτή τη μικρή χώρα στην καρδιά της Νότιας Αμερικής και κάθε μία είναι συνδεδεμένη με μία ανάμνηση από μία όμορφη μέρα.
Να λοιπόν πού βοηθούν οι φωτογραφίες… μετά από παραπάνω από έναν μήνα παραμονής μου εκεί, συνειδητοποίησα πως είχα ξεχάσει κάτι βασικό, κάτι που μου έκανε εντύπωση όταν μπήκα στη χώρα από τα σύνορά της με τη Βραζιλία. Στα πρώτα χιλιόμετρα μετά τη Ciudad del Este, το τροπικό κλίμα έκανε τα χρώματα της φύσης πολύ έντονα: το χώμα κατακόκκινο, τα φυτά τόσο πράσινα που ένιωθες την υγρασία των φύλλων τους να επηρεάζει την απόχρωση και την υφή τους! Βέβαια, κι ο ουρανός δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τα χρώματα της γης. Ολοζώντανο μπλε και τεράστια σύννεφα σε αποχρώσεις του γκρίζου που δεν άφηναν αμφιβολία για το από πού προέρχεται η τόση υγρασία στην ατμόσφαιρα.
Στον δρόμο προς την πρωτεύουσα Ασουνσιόν, τα χωριουδάκια που συναντά κανείς είναι αναρίθμητα. Φτωχικά χωριά με χαμογελαστούς ανθρώπους που μοιάζει να έχουν σαν κύριο μέλημά τους να συναγωνιστούν τα χρώματα της φύσης. Έξω από σχεδόν κάθε καλύβα μία χρωματιστή μπουγάδα απλωμένη να στεγνώσει. Πινακίδες καταστημάτων ζωγραφισμένες στο χέρι με όσο πιο έντονα χρώματα γίνεται και παιδιά να γυρνούν από το σχολείο τους φορώντας τις ολόλευκες στολές τους! Ακόμη και οι μπανάνες και τα μανταρίνια που πουλούσαν σε πάγκους έμοιαζαν να είναι χρωματισμένα για να μην μπορεί κανείς να τα αγνοήσει περνώντας και να σταματήσει να αγοράσει.
Όχι, σίγουρα δεν μπορώ να αποφασίσω τι μου άρεσε περισσότερο…
* Για πολύ ή για λίγο, η Αλεξάνδρα Φεφοπούλου θα λείπει από την Αθήνα. Με τον φίλο της και μια Vespa κάνουν τον γύρο της Νότιας Αμερικής. Της ζητήσαμε να στέλνει κάθε εβδομάδα μια φωτογραφία που θα καθρεφτίζει μικρά και μεγάλα «κάτι» από τη ζωή της ταξιδεύοντας. Δέχτηκε. Άραγε πόσο μακριά μπορεί να είναι η καθημερινότητα μίας ελληνικής πόλης από τις πόλεις που η Αλεξάνδρα βλέπει σήμερα;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Η κατάρρευση του Ότα Πάβελ στο Ίνσμπρουκ
16/04/2024, 8:04 μμ -
-
Αρετή και Κακία
16/04/2024, 7:55 μμ -
Η επαναστατική συμβολή της γλώσσας στην εξέλιξη του ανθρώπου
16/04/2024, 7:54 μμ -
Social Media & Δημοκρατία
16/04/2024, 7:52 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίηση: “Κι ύστερα ήρθαν τα σκυλιά”
Της Κικής Κωνσταντίνου // * Κι ύστερα ήρθαν τα σκυλιά Οδηγούμαι προς το θάνατο και είναι η ανυπαρξία της στιγμής που με ορίζει. Εγκλωβισμένος, σε μία παμπάλαιη πηγή χαράς που μόνος, έρημος, σε μια
Περισσότερα -
Η τέχνη είναι παρηγοριά… και ένα σχολείο!
Γράφει ο Μιχάλης Τρούλης // * Θανάσης Μουτσόπουλος «Όχι ακριβώς τέχνη» Η υπερδιόγκωση του πολιτισμικού φαινομένου, από το ΠΛΕΘΡΟΝ και τη σειρά: Θεωρία τέχνης. «Η Τέχνη δεν ορίζεται ποτέ απόλυτα!» Μ.Τ. «Μια λέξη είναι χίλιες εικόνες» Θ.Μ. «Μια
Περισσότερα -
Sapere aude: Για την έκθεση ΝΥΜΦΑΙΟ στη Ρώμη
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μούσσας // Στο Sapere Aude αυτού του μήνα: ένα μικρό αφιέρωμα στην έκθεση ΝΥΜΦΑΙΟ, που παρουσιάζεται στη Ρώμη. Ένα μοναδικό παράδειγμα της σύγχρονης προσέγγισης των αρχαιολογικών ανασκαφών και της συνύπαρξης των ευρημάτων με τις αστικές
Περισσότερα -
Τρία Ποιήματα
Της Κατερίνας Λιαράκου // * ΣΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΡΕΥΜΑ Στάθηκε στη μέση της ζωής μισή άνθρωπος μισή φως Σαν να είχε βγει από φλεγόμενο όχημα—δίχως ύπαρξη Όλα σταμάτησαν στην ανοιχτή στροφή μιας παπαρούνας Ξέφυγε από τη διπλή
Περισσότερα -
Τα ποιήματα του Fractal: Κωνσταντίνος Χατζόπουλος (1868-1920)
Επιμέλεια – ανθολόγηση: Μανόλης Ανδρεδάκης // Ασ᾿ τη Βάρκα… Ασ’ τη βάρκα στο κύμα όπου θέλει να τρέχει, ας ορίζει τ᾿ αγέρι, τιμόνι-πανί, τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει, είναι πι᾿ όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί,
Περισσότερα -
Λευκό Πουλί: ένα graphic novel για την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος
Γράφει η Γεωργίας Καραντώνα // [i] R. J. Palacio «Λευκό Πουλί», Μετάφραση: Μαρίζα Ντεκάστρο, Εκδόσεις: Παπαδόπουλος Η 27η Ιανουαρίου έχει ανακηρυχθεί ως Διεθνής Ημέρα Μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Πώς διαφυλάσσεται, όμως, η ιστορική μνήμη της εξόντωσης έξι
Περισσότερα -
Νικητής η ηθική της γραφής του δημιουργού
Γράφει ο Τάσος Αγγελίδης- Γκέντζος // Κώστας Σιμενός «Ο κλέφτης των σκουπιδιών», Εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη Τα τελευταία χρόνια πολλά είναι τα μυθιστορήματα που εκδίδουν οι εκδοτικοί οίκοι της χώρας μας. Για να γίνω σαφής… τα νούμερα είναι τρομακτικά!
Περισσότερα
