Fractal

Αισθηματικά και άλλα ζητήματα στην Κέρκυρα

Γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου //

 

Σπύρος Βλάχος “Το φευγάτο κλαπέτο”, Εκδόσεις Φιλύρα, 2016, σελ. 434

 

clapeto

 

Ο Σπύρος Βλάχος γεννήθηκε στην Κέρκυρα και σπούδασε Φυσικός στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ασχολήθηκε με την ψηφιακή εικόνα  από το 1988, κάνοντας εκθέσεις ζωγραφικής και animation (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Ρόδο, Λευκάδα). Το πρώτο του μυθιστόρημα, το Φευγάτο κλαπέτο, είναι το πρώτο του και σε αυτό ανιχνεύονται αυτοβιογραφικά στοιχεία και εικόνες της Θεσσαλονίκης και της Κέρκυρας. Το μυθιστόρημα που όπως σημειώνει ο συγγραφέας στην αρχή του αφιερώνεται σε όλους εκείνους που τον έμαθαν να γελάει, ακόμα και σε βαθιά απόγνωση, αρχίζει με μια εισαγωγή: «Μια φορά κι ένα καιρό ήταν τρεις φίλοι». Πρόκειται για τρεις ανόμοιους χαρακτήρες που όμως είναι δεμένοι μεταξύ τους και αλληλοϋποστηρίζονται: ο Ευδαίμονας ή Ντέμης που ενδιαφερόταν να περάσει καλά, ο Εντρόπιος ή Πάκης (το alter ego του συγγραφέα) που ενδιαφερόταν για την αλήθεια και ο Μήτσος που ενδιαφερόταν για τη δουλειά. Ο Ντέμης κι ο Πάκης, Κερκυραίοι αμφότεροι, γνωρίστηκαν το στρατό. Σε άλλο κεφάλαιο ο αναγνώστης κάνει τη γνωριμία του Μήτσου, ο οποίος τυγχάνει υδραυλικός και επειδή είναι νόστιμο παιδί οι γκόμενες τον «γουστάριζαν» και τον «χαλβάδιαζαν».

Έτσι λοιπόν, μαθαίνουμε τις αισθηματικές επιτυχίες ή αποτυχίες του Μήτσου, τα σεξουαλικά του γούστα, τις ερωτικές του προτιμήσεις και άλλα συναφή. Ο συγγραφέας επίσης φροντίζει να μας μιλήσει και για τους άλλους δύο. Σύμφωνα με τον ανώνυμο αφηγητή, ο Πάκης μπορούσε να καταταγεί στη διανόηση, ο Μήτσος στην εργατική τάξη και ο Ντέμης στους μικροαστούς, αφού είχε ένα μαγαζάκι με ψιλικά στην Πιάτσα, δηλαδή το εμπορικό κέντρο της Κέρκυρας. Ενίοτε, ο Σπύρος Βλάχος μνημονεύει και ορισμένα πολιτικά ζητήματα που άπτονται της πολιτικής, όπως λ.χ. το ότι ο πατέρας του Μήτσου, ο Σίμος, κατά την περίοδο της Κατοχής είχε οργανωθεί στο ΕΑΜ, ότι ο πατέρας του Ντέμη, ο Ανέστης, ήταν αντικομμουνιστής κι ότι ο Πάκης ήταν στην ΚΝΕ, όπου σχετιζόταν με κορίτσια. Επίσης, μιλάει και για τους Εβραίους της Κέρκυρας, οι οποίοι σχεδόν αποδεκατίστηκαν (μερικοί ήρωες και ηρωίδες έχουν εβραϊκή καταγωγή).

 

Σπύρος Βλάχος

Σπύρος Βλάχος

 

Το φευγάτο κλαπέτο είναι γραμμένο δεξιοτεχνικά, έχει αρκετό χιούμορ (ανακαλύπτουμε σε αυτό ίχνη του Νίκου Τσιφόρου), υστερεί όμως στο θέμα της δράσης. Οι ήρωες αναλώνονται σε συζητήσεις που συνδέονται κυρίως με το σεξ και το γάμο, και πιο αραιά με την πολιτική, ενώ η Κέρκυρα δεν πρωταγωνιστεί, αφού ο συγγραφέας ενδιαφέρεται να μιλήσει περισσότερο για τα αισθηματικά και υπαρξιακά προβλήματα των ηρώων του παρά για τη γενέτειρά του. Σκεφτόμαστε και το εξής: τα σεξουαλικά θέματα που αναπτύσσονται σε αυτό –και η ελαφρά διακωμώδησή τους–, μπορούν να μας κάνουν να χαμογελάμε, ωστόσο ένα ολόκληρο βιβλίο αφιερωμένο στο συγκεκριμένο ζήτημα με εμμονική επιμονή ίσως κουράσει τους αναγνώστες και ενδεχομένως να αποτρέψει τις αναγνώστριες από την επαφή με αυτό. Ωστόσο, επισημαίνουμε πως το μυθιστόρημα έχει αρκετές λογοτεχνικές αρετές, από τις οποίες η σημαντικότερη είναι αυτή του τέλους όταν ο αφηγητής συναντάται με τους τρεις ήρωές του.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top