Fractal

Τρία ποιήματα

Του Χρήστου Κεραμίδη // *

 

 

 

 

 

ΕΚΔΟΤΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

 

Χρώματα ψάχνοντας να βρω στην έρμη τη ζωή

στων ταχυτήτων τους γυάλινους κόσμους

περιπλανήθηκα

από φανοστάτες πεζόδρομων

κρατήθηκα

με μιας ανάσας ταραχή!

Είδα:

σε επώνυμες πλατείες

επαίτες

με χέρια που γύρευαν συμπόνια

ανθρώπων

και μέσα σε σταθμούς υπόγειων συρμών

της ευτυχίας ελιξίρια χαμένων

ναυαγών

Ναι, ακόμα είδα:

κάποια γυφτόπουλα ν’ ακροπατούν

σε γκρεμισμένους φράκτες θερινών

κινηματογράφων

επίδοξων σχεδίων εύσημα τεχνοκρατών

γελοιογράφων!

Πανύψηλες χορεύτριες

-ηρώων ίσως εγγονές-

ν’ αδράζονται από αγαπητικούς

μέσα στων χαμηλόφωτων κέντρων τα παραπήγματα

της Ιστορίας κόβοντας τα νήματα

Άκουσα φωνές παρανόμων

που λογάριαζαν των πληρωμένων

ηδονών τα μερτικά

παριστάνοντας μπρος σε κατώφλια πορνείων

τα σκληρά αφεντικά

Ξημέρωνε

Μα εγώ, μόνος στην απρόσωπη της πολιτείας

λεωφόρο

κοιτούσα τους απέραντους θόλους του ξάστερου

Ουρανού

προκαλώντας μέσα στην απρόβλεπτη ζάλη

του νου

τον επίορκο των Άστρων Εωσφόρο.

 

 

ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ

 

Με της ανάξιας τύχης μου το πρωινό άστρο

έφυγα

Το πρόσωπο απόστρεψα στην γκρίζα

πολιτεία

θρυμματίζοντας των ‘’επωνύμων’’

την περίεργη κακία

και μιας άχαρης ζωής το γυάλινο

κάστρο

Σε αστραφτερές των υδάτων επιφάνειες

κολύμπησα

δίπλα σ’ αρώματα και άνθη λουλουδιών

καθώς καθρέφτιζαν τα φτερουγίσματα πουλιών

οι παραδείσιες των ποταμών διαφάνειες

Του έρωτα το μοιραίο σχήμα

ακολούθησα

χαμένα κρατώντας όνειρα

ναυαγιστών

πόθων καράβια στο παγωμένο κύμα

πρύμισα

για μυστικά

δίχως επιστροφές

πέλαγα ταξιδευτών

 

 

 

ΗΘΟΠΟΙΟΣ

 

Να είσαι ηθοποιός δεν είναι τόσο ασήμαντη

ιστορία

Πρέπει να μπορείς στέρεα να

πατάς

πάνω στης σκηνής το ιερό σανίδωμα

Κι όταν πυρπολείσαι

από την θέρμη της φωνής

τους αυτοσχεδιασμούς

και του χορού τα βήματα

άξιος να στέκεσαι στην τέχνη που

υπηρετείς

ξεπερνώντας του εαυτού σου τα μέτρια

αναστήματα

Άλλες φορές,

στη φαντασία ανεβάζοντας την παρόρμηση,

παραβάτης να ‘σαι

στις μετέωρες των σεναρίων υποδείξεις,

ακολουθώντας πεισματικά του θεατρίνου τις

αναπότρεπτες κινήσεις.

Χωρίς μικρόφωνα και κομπασμούς,

ωραίους κόσμους

να προτείνεις στους αμίλητους θεατές,

με των αρχαίων πανηγυρισμών τα μουσικά

άσματα

Κι αυτοί,

φυγάδες σε δρόμους μιας άλλης εποχής

θα ανιχνεύσουνε κρυφά του χαρακτήρα τους

περάσματα

Όταν όμως η βραδινή παράσταση

τελειώσει

και μετρήσεις τα λίγα πρόσωπα στου θεάτρου

τα μάκρη

την ώρα που θα σε χειροκροτούν

μη ντραπείς

για κάποιο μυστικό

αλλά αληθινό της βιοπάλης

δάκρυ

Από την ποιητική συλλογή, «Ταξιδευτές»

 

 

* Ο Χρήστος Κεραμίδης γεννήθηκε στην Καβάλα από γονείς πρόσφυγες του Πόντου. Τελείωσε την Αριστοτέλειο Σχολή Υπομηχανικών Θεσσαλονίκης (Μικρό Πολυτεχνείο). Ποιήματά του είχαν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά και έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές: Τους «Ταξιδευτές» (1995), το «Στα πέλαγα του ονείρου» (1996), τους «Δρόμους της βροχής» (1998), την «Τελευταία υπόσχεση» (2001) και «Ο Αύγουστος που περιμένω» (2016) . Οι δύο τελευταίες του ποιητικές συλλογές έχουν εκδοθεί στον Στοχαστή. Είναι παντρεμένος, έχει δύο παιδιά και ζει στην Καβάλα.

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top