Fractal

Χρήστος Κεραμίδης: “Γνωμικά”

Επιμέλεια: Γεράσιμος Δενδρινός // *

 

 

 

[ Μάιος 2017]

 

  • Η μαθηματική γνώση συγκροτεί την λογική σκέψη. Εξοικονομεί χώρο, χρόνο και οικονομία στη διατύπωσή της. Της εξασφαλίζει το σπάνιο στις μέρες μας χάρισμα της κομψότητας.

 

  • Ο ποιητικός λόγος υπερβαίνει το ιστορικό και κοινωνικό περίγραμμα της κάθε εποχής. Δεν το υπερπηδά —το υπερβαίνει.

 

  • Ο δρόμος για τον έρωτα είναι γνώριμος, ακολουθεί προαιώνιους κανόνες. Η στοργή, όμως, δεμένη με ειλικρίνεια, είναι αναμφίβολα ανωτέρου βαθμού συναίσθημα, που πρέπει να το διαφυλάξεις σαν κάτι ιερό.

 

  • Πώς ζωντανεύει η ροδιά μετά από νυχτερινή γαλήνια βροχή! Πώς λάμπουνε στο φως τα φύλλα και οι καρποί της.

 

  • Η ποίηση είναι μια πράξη θυσίας, μια έκθεση δημόσια, που μπορεί να σε δοξάσει ή να σε ντροπιάσει ανεπανόρθωτα. Μέσα στις λίγες γραμμές των στίχων, αναδύεται ένα παράπονο, μία ολόκληρη ιστορία, που θα ντρεπόσουν να την πεις στον καθένα χωριστά.

 

  • Οι ωραιότερες στιγμές της ζωής μας είναι αποτέλεσμα συμπτώσεων και τύχης. Τα προσχεδιασμένα συνήθως είναι απογοητευτικά.

 

  • Είδα χθες το βράδυ στ’ όνειρό μου τη Σαμοθράκη. Ήταν όμορφη και χαμογελαστή. Μου είπε: «Χάθηκες! Εδώ, κάπου, ξέχασες το σακάκι σου. Έλα να το πάρεις».

 

  • Ακόμα θυμάται πώς τον παράτησε η δύστυχη μάνα του, στο σκοτεινό δρόμο της φυγής. Και όποτε ξημερώνει, κοιτά μ’ ένα παράπονο, της Ανατολής τη χρυσαφένια πύλη.

 

  • Ποιος θυμάται τη μαύρη, μικρή πλάκα που, πάνω της, με κιμωλία γράφανε οι καφετζήδες τα βερεσέδια των θαμώνων;

 

  • Ποτέ μην αφήνεις το κουπί στη μέση της καταιγίδας.

 

  • Ο κόσμος θα γίνει καλύτερος μόνο από εκείνους που η απόφασή τους γίνει πιο δυνατή και από την ίδια ακόμη την πράξη.

 

  • Το «σ’ αγαπώ» που λησμονήθηκε πάνω σε μαυροπίνακες παλιών διδακτηρίων. Νοσταλγία μιας απόλυτης χαράς, κλειδωμένη στο λιγοστό φως των υπογείων.

 

  • Ό,τι κρατάς μέσα σου κρυφό, αποκάλυψέ το με τρόπους υποβλητικούς· μεταμόρφωσέ το σε Τέχνη. Μην το κρύβεις σα σπάνιο, πολύτιμο κόσμημα. Κι αν μετρημένοι στα δάχτυλα των χεριών σε κατανοήσουν, μη πεις πως αυτό δεν θα είναι μια τεράστια νίκη· μια ευτυχία αληθινή και δικαιοσύνη υπέρτατη!

 

  • Τώρα, πια, την αλήθεια την ακούς, σαν μια ηχώ που ξεψυχά μέσα σε χίλιους λαβυρίνθους…

 

  • Η ποίηση έχει εφαλτήριο. Είναι τα συστατικά της ζωής, ποτισμένα με αίμα. Δεν είναι απρόσωπη. Απευθύνεται πρώτα σ’ αυτούς που τη χρειάζονται και μετά σε όλους τους άλλους που τη βλέπουν σαν παιχνίδι. Η ποίηση τραγουδά το αιώνιο παράπονο του κόσμου. Δεν γεννιέται μόνο από την γλώσσα. Έχει δική της φωνή και δημιουργοί της είναι οι έντιμοι ποιητές του κόσμου.

 

  • Ο Πυθαγόρας, τόλμησε να αποκαλύψει μυστικά, «τεντώνοντας το αυτί του», στις υπερκόσμιες συμπαντικές αρμονίες και, που στη συνέχεια, ο Πλάτων τις οδήγησε στην κορυφαία των ιδεών μουσική Ωραιότητα μέσα από τα γραπτά – ποιητικά – του έργα.

 

  • Έχανε τα χρήματά του στα χαρτιά από τους επιτήδειους. Μετά, γύρναγε στα υπαίθρια σκοπευτήρια, κερδίζοντας φτηνές κούκλες για τη μονάκριβή του κόρη. Εκεί, ευτυχώς, ήξερε να κτυπάει κέντρο.

 

  • Τελικά, το μηδέν, δεν είναι αριθμός, είναι όριο, μια φιλοσοφική επινόηση που ακόμα οι άνθρωποι είναι αδύναμοι να την κατανοήσουν.

 

  • Κάθε που βραδιάζει, αισθάνομαι μιαν ακατανίκητη επιθυμία να χορέψω με τον φίλο μου ένα ποντιακό ομάλ κι ένα Αϊβαλιώτικο ζεμπέκικο. Αυτός, μικρασιάτης, να κοιτά στο Αϊβαλί, κι εγώ -πιο μακριά, πολύ πιο μακριά- στο δακρυσμένο Πόντο.

 

  • Αν και γεννημένος δίπλα στην θάλασσα, πάντα με γοήτευε ο νυχτερινός και βαρύς μονόλογος των ποταμών. Η ζωή των ποταμών, εκτείνεται πολύ πιο μακρά από την πρόσκαιρη ζωή των ανθρώπων.

 

  • Η παράσταση τελείωσε. Μπρος στην άδεια αίθουσα, οι χορευτές, παρέμειναν ακίνητοι…

 

  • Οι τύμβοι των ηρώων δε μιλούν. Το μόνο που ζητούν, χέρια καθαρά για να τους τιμήσουν.

 

  • Οι κυνηγημένοι δεν τρέχουν στους μεγάλους δρόμους. Πηδούν από πόρτα σε πόρτα, μέσα στης άγριας νύχτας τη σιωπή.

 

  • Μην εγκαταλείπεις τις λόγιες λέξεις. Όταν τις χρειαστείς θα είναι αναντικατάστατες. Και θα λάμψουν ξανά μέσα στο ποίημά σου.

 

  • Κάνοντας πατρίδα τη φυγή, είδα τη ζωή μου να περνά, πάνω από στροβίλους ποταμών, με ταχύτητα σκιάς κι ονείρου.

 

  • Πάντοτε ο φανατισμός έβλεπε την ομορφιά ως θανάσιμο εχθρό του.

 

  • Βηματίζοντας στην προκυμαία τις νύχτες, έβρισκε συνοδοιπόρους της ίδιας διαδρομής.

 

  • Πείτε μου ένα όμορφο ψέμα και θα το πιστέψω.

 

  • Μόνο μια προσευχή με ανεπιτήδευτη αθωότητα, μπορεί να υποστυλώσει γέφυρες επικοινωνίας με τον ύψιστο προορισμό της.

 

  • Μόνο ένας Παλαμάς θα μπορούσε να ονομάσει την Προποντίδα, Αφροδίτη των γιαλών.

 

  • Σήμερα, δεν μπορεί να προσδιοριστεί το κυρίαρχο πολιτικό υποκείμενο. Το καλύπτει η πολλαπλότητα των προσωπείων. Οι πληροφορίες πλέον είναι ενημερώσεις που δεν αναλύουν, που δεν αιτιολογούν…

 

  • Μακάρι και οι πολιτικοί να έδειχναν τον ανάλογο σεβασμό που δείχνουν στις εκλογές εκείνοι οι απλοί άνθρωποι που, φορώντας τα καλά τους ρούχα, τιμούν το ύψιστο δημοκρατικό τους δικαίωμα.

 

  • Αν υπάρχει κάτι για σένα που είναι πολύτιμο, μην το ξεπουλάς. Χάρισέ το και θα αισθανθείς πιο όμορφα.

 

  • Είναι ,τελικά, πολύ δύσκολο να αποδεχτείς τη διάψευση μιας αλήθειας.

 

  • Επιτρέψτε τα πουλιά να τραγουδούν στην απέραντη αυτοκρατορία τους.

 

  • Τη μοναξιά άλλοτε την αισθανόμαστε σαν βάρος και άλλοτε σαν προνόμιο.

 

  • Πολλές φορές περνάνε από το μυαλό μου οι αυτοσχέδιες μπάλες που κλοτσάγαμε στις αλάνες των ματωμένων παιχνιδιών

 

  • Το μόνο αληθινό μερίδιο της ζωής μας είναι εκείνο που χαρίσαμε.

 

  • Η σιωπή του Ανδρέα Κάλβου έρχονταν από θάλασσες μακρινές- θάλασσες των Ωκεανών.

 

  • Ξεσκίζοντας το ατσάλι βρίσκεις το ανώτατο όριο συνοχής του.

 

  • Κάποια μέρα, γονάτισε ευλαβικά πάνω στη γη, και μετά, υψώνοντας το ανάστημά σου, φώναξε δυνατά ό,τι μέχρι τώρα δεν τόλμησες παρά μόνο να συλλαβίσεις.

 

  • Ένα πολύχρωμο, γυαλισμένο βότσαλο, κράτησα στη χούφτα μου εχθές. Το ονόμασα ελπίδα.

 

 

 

 

Αποτέλεσμα εικόνας για Χρήστος Κεραμίδης:Ο Χρήστος Κεραμίδης γεννήθηκε στην Καβάλα από γονείς πρόσφυγες του Πόντου. Τελείωσε την Αριστοτέλειο Σχολή Υπομηχανικών Θεσσαλονίκης (Μικρό Πολυτεχνείο). Ποιήματά του είχαν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά και έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές: Τους «Ταξιδευτές» (1995), το «Στα πέλαγα του ονείρου» (1996), τους «Δρόμους της βροχής» (1998), την «Τελευταία υπόσχεση» (2001) και «Ο Αύγουστος που περιμένω» (2016) . Οι δύο τελευταίες του ποιητικές συλλογές έχουν εκδοθεί στον Στοχαστή. Είναι παντρεμένος, έχω δύο παιδιά και ζει στην Καβάλα.

 


 

 

 

[1] Ο Γεράσιμος Δενδρινός γεννήθηκε το 1955. Σπούδασε ελληνική φιλολογία. Έργα του: 1]. Ένα πακέτο Άρωμα, διηγήματα, Κέδρος 1995³, 2]. Απέραντες συνοικίες, μυθιστόρημα, Κέδρος 2001, 3]. Χαιρετίσματα από το νότο, μυθιστόρημα, Κέδρος 2003, 4]. Άλκης, νουβέλα, Μεταίχμιο 2003, 5]. Ματίας ντελ Ρίος – Ημερολόγια, ταξιδιωτικό κείμενο, Κέδρος 2006, 6]. Φραγή εισερχομένων κλήσεων, μυθιστόρημα, Μεταίχμιο 2006, και 7]. Άβατοι Τόποι, ποιήματα, (.poema..) 2015. Από το 2004 είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Διηγήματα, ποιήματα και κριτικές του έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε λογοτεχνικά περιοδικά του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου.

 

 

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top