Ποίηση: “Τα οστά της αλήθειας”
Του Χρήστου Κατρούτσου // *
Τα οστά της αλήθειας
Βαθιά κόβει το ψέμα
Μα κάπου σταματά
Σαν συναντά της αλήθειας τα οστά.
Αυτά τα ελεήμονα οστά
Σαν τα ξεθάψεις
Πρόσφερέ τα
Να στυλώνουν όποιο σώμα λιποθύμησε
Στην όξινη προσδοκία
Κάνοντάς το ν΄ αγκαλιάσει την απώτερη μοναξιά,
Την ευρισκόμενη εντός του.
Μονό/ λόγος
-Θα ‘θελες να μιλήσεις;
-Μάλλον, όχι!
=Θέλαμε ν’ απομακρυνθούμε ή να παραδοθούμε
Στην επικράτεια του φιλιού
Λιώνοντας ένα ποίημα στο κοινό μας στόμα
Από την τόση μας κακία
Από την τόση μας κακία
Τους δαίμονες κρατήσαμε κοντά μας
Χρόνους πολλούς έξω από την κόλαση
Και κείνοι θα κρυώνουν.
Για τούτο, θυμιατίζω
Με λιβάνι που καίει
Τα παράπονα μιας παγερής αιωνιότητας.
* Ο Χρήστος Κατρούτσος γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Έχει παρακολουθήσει σπουδές στις Θετικές Επιστήμες και απασχολήθηκε ως διευθυντής, υπεύθυνος διαφήμισης και αρθρογράφος σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Επίσης, ασχολείται με τις εικαστικές τέχνες έχοντας συμμετάσχει σε καταξιωμένες γκαλερί και χώρους Τέχνης σε ομαδικές εκθέσεις ενώ, έχει παρουσιάσει δυο ατομικές. Είναι απόφοιτος του εργαστηρίου ποίησης του Ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος. Το 2013 εξέδωσε την ποιητική συλλογή “Στην τήξη του Ερέβους”. Δοκίμια και ποιήματά του έχουν φιλοξενηθεί σε γνωστούς ιστότοπους και έντυπα του χώρου.