✔ Χρήστος Κασκαβέλης: Ένα λογοτεχνικό σύμπαν δίχως προκαταλήψεις

Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα //

«Αν θέλουμε να μιλήσουμε για το σήμερα και το αύριο σε ένα μυθιστόρημα είναι προτιμότερο το χθες. Και μάλιστα το χθες σαν φανταστικός κόσμος. Γιατί εκεί αφαιρούνται όλες οι προκαταλήψεις του αναγνώστη»

«Ο άνθρωπος γεννιέται καλός και πεθαίνει καλός, ψάχνοντας αγάπη και συντροφιά. Πολλοί θα γελάσουν με την παραπάνω πρόταση, και πολλοί θα κάνουν το «κακό». Στην πραγματικότητα αδυνατούν να επικοινωνήσουν σωστά με τους γύρω τους και αυτή η έλλειψη επικοινωνίας βγάζει οργή, απόγνωση, αντίδραση, μίσος, και φόβο. Ο δυνατός μπορεί να είναι καλός (σχεδόν) πάντα, δεν φοβάται.»

Ο συγγραφέας Χρήστος Κασκαβέλης υπήρξε για μένα μια έκπληξη. Ο επικός «Δράκων» του, βεβαίως, με είχε προϊδεάσει: γυναίκες ισχυρές κι αυτόνομες, βάρβαροι που είναι ευγενέστεροι εκείνων που διασώθηκαν από την ιστορία ως «οι ευγενείς της», ένας ποταμός από λέξεις που στην κυριολεξία αναποδογύρισε, όλα ξεκίνησαν απ’ το τέλος, γι’ αυτό έχουν τόση μεγάλη συνέπεια οι ήρωές του. Και η μεταφορά τους στα αγγλικά, σχεδόν εξ αρχής. Μόνο η αρχή και το τέλος κρατήθηκαν. Ο αριθμός 4 που χρειάζεται για να κλείνει ο κύκλος. Η ζωή του ανάμεσα στην Αθήνα και στη Βοστώνη και οι εκδόσεις Mamaya, μια άλλη πρόταση στο ελληνικό εκδοτικό τοπίο. Το Φανταστικό ως η νέα έκφραση και η καινούργια εξήγηση, η περίληψη του κόσμου δίχως προκαταλήψεις. Και το Πάθος του. Για τη γραφή και ενδεχομένως για την ιαματική δύναμή της.

Γιατί γράφουμε και από τι προστατευόμαστε; «Σβήνουμε. Σβήνουμε τον πόνο και την απόγνωση. Αν καταφέρνουμε να το κάνουμε και γι’ αυτόν που διαβάζει κι όχι μόνο ως αυτοθεραπεία, ακόμα καλύτερα.»

Προτού δοθεί ο λόγος στον ίδιο, να σας υπενθυμίσω ότι στις 4 Δεκεμβρίου στο Polis Art Cafe στις 8 το βράδυ μπορείτε να τον γνωρίσετε και να τον ακούσετε να μας μιλά για «Το βιβλίο αύριο»: Αυτοεκδόσεις, Amazon, ebooks, Facebook, Google και άλλα μυθικά τέρατα. Μετά την εκδήλωση κι εμείς θα επανέλθουμε.

-«Τέσσερα πτυχία, το ένα PhD. Τέσσερις εταιρείες τεχνολογίας, η μία έφτασε στην κορυφή του κόσμου κάποτε και αγνάντεψε τον Ειρηνικό ωκεανό. Τέσσερις άκρες της γης. Τέσσερα παιδιά (μία σύζυγο). Τέσσερα βιβλία (στο μέλλον, θα μου πάρουν κάποια χρόνια)» Κύριε Κασκαβέλη, κάτι τρέχει με το τέσσερα;

Και μόλις τελείωσα το Δράκων στα αγγλικά (Drakon C.A. Caskabel στο Αmazon) το οποίο αποτελείται από τέσσερις τόμους. Είναι διπλάσιο σε μέγεθος από το ελληνικό. Η ίδια ιστορία, ξεκίνησα να τη μεταφράζω αλλά στο τέλος την ανέπτυξα πολύ παραπάνω. Μόνο η πρώτη και η τελευταία πρόταση έμειναν ίδιες. Τι να πω, ίσως για να κλείσει ο κύκλος πρέπει να περάσει από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

-Κύριε Κασκαβέλη, τι είναι εκείνο που κάνει έναν επιτυχημένο επιχειρηματία, έναν άνθρωπο που έχει ταξιδέψει στις τέσσερις άκρες της γης, να δημιουργήσει, γράφοντας, ένα ολοκαίνουργιο σύμπαν; Δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα του κόσμου εδώ που τα λέμε, συγγραφικά…

Ήταν κάτι που πάντα ήθελα να κάνω να γράψω κάποιες ιστορίες που έχω σκεφτεί και ξανασκεφτεί, και να επικοινωνήσω μέσω αυτών με ανθρώπους που δεν ξέρω. Όταν άρχισα να γράφω όμως κατάλαβα ότι πρέπει να το κάνω πολύ πιο σοβαρά. Στην αρχή νόμισα ότι το Δράκων θα είναι ένα διήγημα. Τελικά είναι 245 χιλιάδες λέξεις στα ελληνικά και 400 χιλιάδες λέξεις στα αγγλικά.

-«Δράκων Ι» και «Δράκων ΙΙ» Ποια ήταν τα πρώτα συγγραφικά σημάδια της ιστορίας;

Ξεκίνησα από το τέλος. Ήξερα που καταλήγει η ιστορία, και μετά ξέμπλεξα το κουβάρι ανάποδα. Όσο προσπαθούσα να το κάνω τόσο μεγάλωνε ο κόσμος.

-Διάβασα κάπου ότι γράφετε ένα βιβλίο κάθε 4 χρόνια, νάτο το 4 πάλι…. Δεν βιάζεστε, σε έναν κόσμο που όλοι τρέχουν με χίλια και οι συγγραφείς επιδίδονται σε αγώνα δρόμου για ένα βιβλίο την χρονιά, δεν βιάζεστε εσείς, το σπουδαίο έργο δεν ταιριάζει με τη βιασύνη;

Στην πραγματικότητα είμαι ταχύτατος θα έλεγα. Από τα μέσα του 2013 έχω εκδώσει δύο τίτλους στα ελληνικά και τέσσερις στα αγγλικά, σύνολο 650 χιλιάδες λέξεις. Απλά είναι σε δύο γλώσσες και είναι όλα μια ενιαία ιστορία. Ελπίζω έτσι να είναι και τα επόμενα. Θα ξεκινήσω την έρευνα το 2018 και μέσα στο 2019 θα έχω τον πρώτο τόμο της επόμενης τριλογίας (ή τετραλογίας).

-Τι μπορεί να γυρεύει ο Ντα-Ρεν στις μέρες μας;

Ο Ντα-Ρεν είναι ο πιο ενδιαφέρων χαρακτήρας της εποχής μας, παρόλο που είναι ένας βάρβαρος σε ένα μυθικό κόσμο που μοιάζει με τον 4^ο αιώνα μ.χ.. Δεν είναι κάποιος πρίγκιπας, ή ευγενής, ή δεν ξέρω τι, που του χρωστάει η γη από γεννησιμιού του. Είναι ο νέος που ξεκινά από χαμηλά, και είναι φιλόδοξος. Δεν θα του χαριστεί κανένας και όλοι τον χρειάζονται επειδή είναι ικανός. Τον χρειάζονται για ένα απλό πράγμα. Να τον εντάξουν στον στρατό τους, να πολεμά γι’ αυτούς. Και να μην φέρνει αντίρρηση. Πείτε μου αν αυτός δεν είναι ο ίδιος χαρακτήρας, νέος φιλόδοξος που βρέθηκε να είναι το 1938, δεκαοκτώ χρονών στο Βερολίνο, ή πριν λίγα χρόνια στη Συρία, στη Νιγηρία, στον Ασπρόπυργο. Οπουδήποτε. Τι κάνει ένας νέος, φιλόδοξος όταν γεννηθεί σε λάθος «γειτονιά», λάθος εποχή και η μόνη του παιδεία προέρχεται απ’ αυτούς που τον θέλουν στρατιώτη;

Μπορεί να ξεφύγει; Όχι με απλοϊκό χολιγουντιανό τρόπο όπου όλοι ξαφνικά επαναστατούν δεκαέξι ετών και ανατρέπουν το σύστημα. Γιατί δεν ανέτρεψε κανένας δεκαεξάχρονος Γερμανός τον Χίτλερ, ούτε κανένας δεκαεξάχρονος που τον έζωσαν με βόμβες μια τρομοκρατική οργάνωση.

Θα πρέπει να μεγαλώσει, να σκεφτεί, να μάθει να σκέφτεται μόνος του, ν’ αμφισβητεί μόνος του κι αν αποφασίσει στο τέλος να επαναστατήσει θα ζήσουν όλοι καλά κι αυτός καλύτερα ή θα πληρώσει ένα τεράστιο τίμημα;

-Η Σαχ-Ούνα, έχετε πει, είναι ο δυνατότερος χαρακτήρας του βιβλίου, και το βιβλίο πράγματι έχει πολύ δυνατούς γυναικείους χαρακτήρες, τι μπορεί μια γυναίκα που δεν μπορεί ένας άντρας;

Επανέρχομαι στην αγγλική έκδοση στην οποία υπάρχει σε μεγάλη λεπτομέρεια η ιστορία της Σαχ-Ούνα και της Ζέρια. Οι γυναίκες στο βιβλίο μου έχουν στόχους, όνειρα, επιδιώξεις (και όλα αυτά σπανίως αφορούν πως να βρουν τον αγαπημένο τους και να κάνουν μαζί του πενήντα κουτσούβελα). Καταλαβαίνουν τη δύναμή τους, είτε είναι το μυαλό, είτε ο λόγος, η ιστορία και την χρησιμοποιούν. Οι γυναίκες στο Δράκων είναι οι δυνατότεροι χαρακτήρες της ιστορίας χωρίς να καταφεύγουν στα κινηματογραφικά κλισέ όπου strong woman=έχω κοντή φούστα, ξέρω καράτε και κάνω τούμπες ανεμίζοντας σπαθιά.

-Αυτού του είδους οι Φανταστικοί Κόσμοι όπου όλα ξαναβαφτίζονται σχεδόν απ’ την αρχή, δεν ξέρω γιατί με παραπέμπουν στους μύθους του Αισώπου ή στις παραβολές του Χριστού, στην εξαιρετική επιστημονική Φαντασία του Λεμ (Σολάρις) και των αδελφών Στρουφκάφσκι (Πικ νικ στην άκρη του δρόμου- Στάλκερ) που έκανε ταινίες ο Ταρκόφσκι για να πει με τρόπο αλληγορικό απαγορευμένα πράγματα σε δύσθυμη εποχή. Με την παραβολή και την αλληγορία πλησιάζουμε ευκολότερα τον στόχο μας;

Σίγουρα αν θέλουμε να μιλήσουμε για το σήμερα και το αύριο σε ένα μυθιστόρημα είναι προτιμότερο το χθες. Και μάλιστα το χθες σαν φανταστικός κόσμος. Γιατί εκεί αφαιρούνται όλες οι προκαταλήψεις του αναγνώστη «μα εγώ πιστεύω ότι το 1940 έτσι κι έτσι, και στην πραγματικότητα η επανάσταση του 1821 μπλα μπλα). Όταν μιλάς για τον Φανταστικό Κόσμο απελευθερώνεις τον αναγνώστη από τις αόρατες αλυσίδες που κουβαλά χωρίς να του προσθέτεις κι άλλες. Μένει η ουσία της ιστορίας είτε είναι μαύρος, λευκός, αριστερός, δεξιός, θρήσκος, άθρησκος.

Από την άλλη ο κόσμος στο «Δράκων» είναι εκπληκτικά ρεαλιστικός τόσο μάλιστα που πολλοί αναγνώστες δεν τον αντέχουν. Καταλαβαίνουν ότι η βαρβαρότητα που περιγράφεται είναι πραγματικά γεγονότα. Δεν υπάρχουν δράκουλες και μυθικά τέρατα, στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα «ντοκιμαντέρ» του τι έγινε το 4^ο και 5^ο αιώνα μ.χ. με τις εισβολές των Ούνων και άλλων νομαδικών φυλών στο Βυζάντιο. Αλλά είναι γραμμένο από την άλλη πλευρά, αυτή των βαρβάρων που δεν έγραψαν βιβλία. Επομένως ενώ έχουμε να κάνουμε με ιστορικά γεγονότα το point of view του αφηγητή και η γλώσσα παραπέμπουν στο φανταστικό.

-Και έχετε κάνει τεράστια έρευνα, απ’ ότι είμαι σε θέση να καταλάβω. Ξεκινώντας ένα καινούργιο βιβλίο για σας, τι θα πρέπει να έχει προηγηθεί;

Η έρευνα είναι καθημερινή, ευτυχώς στην εποχή του internet μπορούμε να σταματάμε σε κάθε πρόταση και να κάνουμε δέκα λεπτά έρευνα σε οτιδήποτε, πριν συνεχίσουμε. Είναι μπλεγμένη με το γράψιμο η έρευνα, και μου είναι δύσκολο να την κάνω όλη μόνο στην αρχή. Οτιδήποτε βρίσκεις για την καθημερινή ζωή των ανθρώπων σε παλαιότερες εποχές και όχι για τις μεγάλες μάχες και τους αυτοκράτορες είναι θησαυρός.

-Διάβασα, επίσης, κάτι που πολύ το εκτιμώ, ότι ξεκινώντας ήδη ξέρατε το τέλος, είναι ο μοναδικός τρόπος για να έχει συνέπεια ο χαρακτήρας, υπάκουε πάντα σε σας ή έκανε και τα δικά του κάποια στιγμή;

Ο χαρακτήρας υπάκουε στον χαρακτήρα του αλλά εγώ του είπα ποιος είναι ο χαρακτήρας του! Ξεκίνησα να περιγράφω τη ζωή του από τα 12 χρόνια του για να είναι φανερό τι τον επηρέασε και που τον πήγε. Περιγράφω το περιβάλλον του, τις εμπειρίες του αλλά κι αυτό που έχει μέσα του σαν χαρακτήρας. Κι εγώ πχ. έχω δύο δίδυμες κόρες, είναι 99,9% του χρόνου τους μαζί, έχουν δει ακριβώς τα ίδια πράγματα και είναι εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες. Ο αναγνώστης πρέπει να διαβάζει ένα χαρακτήρα ο οποίος έχει μια συνέχεια, ακόμα κι αν πέφτει σε αντιφάσεις. Όλοι πέφτουμε και στην πραγματική ζωή. Αυτοί που καμιά φορά μας εκπλήσσουν είναι οι δευτερεύοντες χαρακτήρες γιατί δεν τους έχεις σκεφτεί καλά στην αρχή και καθώς προχωρά η ιστορία αλλάζουν. Είναι θέμα εμπειρίας κι αυτό, καλύτερα θα ήταν να μην άλλαζαν ούτε αυτοί.

-Υπάρχει σε σας τελετουργία γραφής; Χώρος, χρόνος, διαδικασία, ή παντού σας επισκέπτονται οι ήρωες;

Πάντα στο γραφείο μου, με δύο μεγάλες οθόνες. Πρωί και βράδυ. Όχι κάθε μέρα, η δουλειά αυτή είναι εξαντλητική, ειλικρινά εξαντλεί ακόμα και το ανοσοποιητικό μου σύστημα. Μπορεί να γράψω πέντε μέρες στη σειρά και μετά να βάλω να ακούω αυτό που έγραψα ή να διορθώνω την κάθε λέξη. Αν γράφεις νέα πράγματα καθημερινά θα γράψεις μέτρια πιστεύω. Ποτέ δεν γράφω στα καφενεία, στις παραλίες, σε τετράδια, κλπ., δεν είναι παιχνίδι, ούτε χαβαλές το γράψιμο.

-Έχουμε συνηθίσει να φορτώνουμε το Καλό και το Κακό στο υπερφυσικό, στο Σύμπαν σας όμως είναι εκ του Ανθρώπου εκπορευόμενο, ο άνθρωπος, κύριε Κασκαβέλη, γεννιέται καλός ή κακός;

Ο άνθρωπος γεννιέται καλός και πεθαίνει καλός, ψάχνοντας αγάπη και συντροφιά. Πολλοί θα γελάσουν με την παραπάνω πρόταση, και πολλοί θα κάνουν το «κακό». Στην πραγματικότητα αδυνατούν να επικοινωνήσουν σωστά με τους γύρω τους και αυτή η έλλειψη επικοινωνίας βγάζει οργή, απόγνωση, αντίδραση, μίσος, και φόβο. Ο δυνατός μπορεί να είναι καλός (σχεδόν) πάντα, δεν φοβάται.

-Λένε ότι ο χαρακτήρας είναι η μοίρα μας, και η ελεύθερη βούληση τι ρόλο παίζει;

Για μένα ελεύθερη βούληση—είτε είναι ήρωας βιβλίου είτε ο εαυτός μου—σημαίνει να είμαι συνεπής με τον χαρακτήρα μου και τις αρχές μου. Να μην δέχομαι να γίνω κάτι που μισώ επειδή «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Ο σκοπός δηλητηριάζει, δεν αγιάζει τίποτα, και τελικά είναι και μια χίμαιρα. Ελεύθερη βούληση δεν μπορεί να σημαίνει ότι μπορώ να μεταμορφώνομαι σε κάποιον άλλον κάθε βράδυ ανάλογα με την περίσταση. Ακόμα κι ο κλόουν τον ίδιο κλόουν παίζει συνήθως.

-Μπορεί ένα βιβλίο να μας αλλάξει τη ζωή;

Αν ένα βιβλίο μας αλλάξει τη ζωή θα πρέπει να είμαστε πολύ καχύποπτοι απέναντί του. Όπως και με την τροφή, το ποτό, το χάπι κλπ. μάλλον θα περιέχει κάτι πολύ εθιστικό ή ένα δηλητήριο και μας βρίσκει σε μια φάση αδυναμίας και μας παίρνει παραμάζωμα. Όταν χίλια βιβλία μας αλλάζουν τη ζωή το βρίσκω πιο υγιές.

-Ένας συγγραφέας να μας κάνει συγγραφέα;

Κάθε συγγραφέας ακόμα και ο χειρότερος θα μας κάνει καλύτερο συγγραφέα. Αλλά συγγραφέα δεν θα μας κάνει κανένας αν δεν το πάρουμε πολύ σοβαρά. Το ότι τραγουδάμε στο μπάνιο το πρωί δεν σημαίνει ότι η επόμενη παράστασή μας είναι στη Σκάλα του Μιλάνου.

-Ξέρετε, ισχυρίζονται ότι οι συγγραφείς έχουν μια ή συγκεκριμένες εμμονές κατά συνέπεια ένα, το ίδιο βιβλίο γράφουν για μια ζωή, έχετε επισημάνει τις δικές σας συγγραφικές εμμονές;

Δεν μπορώ να μιλήσω για όλους. Πιστεύω ότι οι μεγάλοι συγγραφείς έχουν ένα ευρύτερο όραμα που κατευθύνει την έμπνευσή τους και το ενδιαφέρον τους προς την ίδια ιστορία. Στην δική μου περίπτωση είναι δεδομένο αυτό. Ένα βιβλίο γράφω. Το κατάλαβα εξαρχής. Θα είναι 12-16 τόμους στο τέλος και ο καθένας θα μπορεί να διαβαστεί μόνος του αλλά ένα βιβλίο είναι.

-Βρίσκουμε κάτι γράφοντας; Δλδ κάθε βιβλίο μας κρατά ένα κομματάκι ζάχαρη για το τέλος;

Βρίσκουμε τη δύναμη μέσα μας. Δεν είναι ένα δωράκι/έπαθλο, είναι η ίδια η ζωή. Είναι η δύναμη να μπορείς να κοιτάξεις τον καθρέφτη και να πεις «κάτι έκανα, κάτι δημιούργησα, κάτι άφησα». Είτε το διαβάσει μόνο μια φίλη σου, είτε όλη η υφήλιος.

-Αλήθεια πώς προέκυψε η «Mamaya»; Δεν είναι μικρό -ειδικά για βιβλία όπως ο Δράκων, – το ελληνικό αναγνωστικό κοινό;

Το αναγνωστικό κοινό αλλάζει συνήθειες και το φανταστικό είναι κινητήριος δύναμη στη λογοτεχνία παγκοσμίως. Οι Έλληνες συγγραφείς πρέπει να γράψουν ωραία βιβλία, ίσως και πιο βατά βιβλία θα έλεγα και το κοινό θα ακολουθήσει. Και ν’ αποφασίσουν αν θέλουν να γράψουν για εκατό χιλιάδες αναγνώστες, ή για εκατό αναγνώστες. Ό,τι δώσεις, θα πάρεις. Σκάβουμε σιγά σιγά και φαίνεται να μην καταφέρνουμε τίποτα στο φανταστικό, αλλά μόλις βρούμε νερό θα πνιγούμε απ’ αυτό. Θα γίνει ξαφνικά. Η mamaya υποστηρίζει το φανταστικό στο βιβλίο για ενήλικους αλλά και για παιδιά και θα συνεχίσει να το κάνει.

-Ως εκδότης τώρα, τι πρέπει να έχει ένας συγγραφέας για να γίνει συγγραφέας σας;

Ένα όραμα και ανεξάντλητη όρεξη για δουλειά. Θα ήθελα να δω ανθρώπους που θέλουν να βγάλουν 20 βιβλία, όχι να γίνουν διάσημοι με το πρώτο. Με ένα, δύο κανένας δεν κατάφερε τίποτα. Και δυστυχώς στην σημερινή εποχή πρέπει να είναι και μαρκετίστας και πωλητής. Δεν θα έπρεπε, ούτε το ορίζω εγώ αλλά έτσι είναι.

-Ένα βιβλίο για να σας αφορά;

Φαντασία. Θάρρος. Κάτι διαφορετικό αλλά ευπρόσιτο. Να ενδιαφέρει πράγματι τα παιδιά κι όχι τις μαμάδες τους επειδή έχει ωραία διδάγματα.

-Μοιράζεστε τη ζωή σας ανάμεσα σε Βοστώνη και Αθήνα, τι σας λείπει απ’ την Αθήνα όταν είστε στη Βοστώνη και τι όταν όλο αυτό συμβαίνει αντίθετα, τελικά.

Από την Αθήνα μου λείπουν οι φίλοι και οι φίλες.

Η Βοστώνη όμως έχει μια ευγένεια που επιτρέπει να κάνεις κάθε πρωί τη δουλειά σου με χαμόγελο κι όχι να παλεύεις να την κάνεις εις βάρος των άλλων όπως στην Αθήνα.

-«Τα βιβλία είναι οι ιστορίες που δεν αλλάζουν. Δεν αλλάζουν, ακόμα κι αν πεθάνουν οι Αρχηγοί και οι Μάγοι και έρθουν νέοι. Γι’ αυτό τα βιβλία είναι πιο δυνατά από τους Αρχηγούς και πιο μαγικά από τους μάγους». Μοιάζει να είναι και η δική σας άποψη, «ο Κόσμος, δηλαδή, γεννήθηκε για να καταλήξει σε ένα βιβλίο» όπως ισχυρίστηκε ο Μαλαρμέ;

Άλλη η εποχή του Μαλαρμέ και άλλη σήμερα. Αν απλά το ρίξεις στον αόριστο συμβολισμό σε κάθε πρόταση σήμερα, οι αναγνώστες θα πάνε για ύπνο στη σελίδα τρία. Προσπαθώ να κάνω ακριβώς το αντίθετο στα βιβλία μου. Πχ. έχω αφαιρέσει οποιοδήποτε ρήμα σκέψης, σε 650χιλ. λέξεις δεν υπάρχει η λέξη «ένιωσε, αισθάνθηκε, φοβήθηκε, χάρηκε». Κανένα ρήμα σκέψης. Προτιμώ να γράψω ότι «μπήκε με τα ρούχα μες στην πισίνα και την φίλησε στο στόμα μπροστά στον σύζυγό της». Αν δεν καταλαβαίνεις από την περιγραφή των γεγονότων τι αισθάνθηκε ο χαρακτήρας τότε η γραφή απέτυχε. Έτσι γράφω εγώ τουλάχιστον. Από εκεί και πέρα όμως θα συμφωνήσω με τη ρήση που διαλέξατε.

Τι είναι δηλαδή αυτό που θα αφήσουμε πίσω; Υπάρχει κανένας που θα συζητά σε 100 χρόνια αν άλλαξε ο φορολογικός νόμος το 2017, κι αν άλλαξαν τα ασφάλιστρα ΙΧ, αν βγήκε το νέο iphone ή αν πιάσαμε τους στόχους του προϋπολογισμού; Ακόμα κι αν χρεωκοπήσαμε; Κανένας δεν θα το θυμάται και δεν θα σημαίνει τίποτα. Το μόνο που θα ‘χει μείνει σε 100 χρόνια (αν είμαστε άξιοι και τυχεροί) είναι ένα βιβλίο. Το 2017 γεννήθηκε ο Τάδε Ταδόπουλος κι έγραψε το μυθιστόρημα ΧΥΖ που ακόμα και σήμερα το 2217 είναι μια ιστορία που μας κόβει τα πόδια καθώς το διαβάζουμε πίνοντας φραπόγαλο στον Πλανήτη Άρη».

Τι θα ήταν σήμερα η λέξη Greece αν δεν είχε αφήσει από την αρχαιότητα πίσω της τον Όμηρο, τον Σοφοκλή, τον Ευριπίδη; Θα υπήρχε Ελλάδα; Θα ήμασταν κάτι που θα λεγόταν Παράκτια Νοτιοβαλκανία, Βρετανικές Μπουρμπουλιθρονησίδες, ή κάτι τέτοιο και κανένας δεν θα νοιαζόταν.

Η ύπαρξη της χώρας μας, της ταυτότητάς μας, οφείλεται σε πέντε ιστορίες που αφήσαμε από την αρχαιότητα. Χιλιάδες πολιτικοί (και άλλοι) προσπάθησαν μετά να τις καταστρέψουν νομίζοντας ότι είναι πιο σημαντικοί αλλά έκαναν μια τρύπα στο νερό.

Γιατί όπως λέει και ο Ευσέβιος στο βιβλίο «τα βιβλία είναι πιο δυνατά από τους Αρχηγούς και πιο μαγικά από τους μάγους».

-Κυκλοφορούν ήδη «Δράκων Η γέννηση» και «Δράκων Η μεταμόρφωση» και ακολουθούν;

Θα ακολουθήσει νέο μυθιστόρημα το 2019 που δεν έχει σχέση με το Δράκων. Αλλά όποιος διαβάζει αγγλικά θα τον παροτρύνω να διαβάσει την αγγλική έκδοση (Drakon I The Sieve, Drakon II Uncarved, Drakon III Firstblade, Drakon IV Butterfly). Θεωρώ ότι η γραφή είναι πάρα πολύ καλύτερη και δουλεμένη και μου δίνει τεράστια χαρά ότι κατάφερα να το κάνω μόνος μου σε άλλη γλώσσα.

-Πώς είστε όταν είστε μέσα στην ιστορία;

Διαλυμένος και ταυτόχρονα πιο δυνατός από ποτέ. Στα τελευταία κεφάλαια του Δράκων 2, απλά είμαι σε κάποια μορφή ήπιου νευρικού κλονισμού.

-Γιατί γράφουμε; Από τι μας προστατεύει ή τι νικά, εν τέλει, η γραφή, η ιστορία;

Πάλι θα γίνω γραφικός αλλά δεν γράφουμε. Σβήνουμε. Σβήνουμε τον πόνο και την απόγνωση. Αν καταφέρνουμε να το κάνουμε και γι’ αυτόν που διαβάζει κι όχι μόνο ως αυτοθεραπεία, ακόμα καλύτερα.

Και μια εκδήλωση από τις εκδόσεις Mamaya με τον Χρήστο Κασκαβέλη που δεν πρέπει να χάσετε:

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΥΡΙΟ

Αυτοεκδόσεις, Amazon, ebooks, Facebook, Google και άλλα μυθικά τέρατα.
Η εμπειρία της mamaya από την ελληνική και την διεθνή αγορά.

Σας περιμένουμε στο Polis Art Cafe τη Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου στις 8 το βράδυ.
(Πεσματζόγλου 5, Αθήνα (αίθριο Στοάς Βιβλίου) τηλ.: 210-32.49.588).

Θα μιλήσουμε για:

1. Τις εξελίξεις στη διεθνή αγορά βιβλίου.
2. Τι ακριβώς κάνει η amazon και πως εξελίσσεται.
3. Τις τελευταίες εξελίξεις στο ebook και την ηλεκτρονική αγορά.
4. Πως να προβάλετε το βιβλίο σας σε Facebook, Google, Goodreads, AMS.
5. Πως δουλεύουν οι αυτοεκδόσεις στο εξωτερικό και στην Ελλάδα.
6. Πως μπορείτε να κάνετε το πρώτο και το επόμενο βήμα.
7. Η πλατφόρμα αυτοέκδοσης youpub της mamaya.

Θα απαντήσουμε τις ερωτήσεις σας όσο δύσκολες κι αν είναι.

Οι ομιλητές θα είναι οι:

Χρήστος Κασκαβέλης
Μηχανικός, Συγγραφέας, Εκδότης.

Ο Χρήστος Κασκαβέλης μετά από 4 εταιρείες τεχνολογίας με παγκόσμια παρουσία εστίασε στον χώρο του βιβλίου. Ο εκδοτικός οίκος mamaya που συντονίζει τα τελευταία 3 χρόνια μετρά ήδη ένα βραβείο κοινού στο παιδικό βιβλίο και ένα μεταφρασμένο μυθιστόρημα που έχει σκαρφαλώσει στην κορυφή του Amazon

Κωνσταντίνος Κορίκης 
Digital Media Strategist

Έχει 23 χρόνια εμπειρίας στον τομέα της πληροφορικής, του διαδικτύου και της στρατηγικής στα Digital Media.
Έχει συντονίσει πετυχημένες καμπάνιες ψηφιακής επικοινωνίας στο χώρο της εκπαίδευσης, ιατρικών υπηρεσιών, εκδόσεων, πολιτικής, διεθνών συνεδρίων, ηλεκτρονικού εμπορίου και ιστοσελίδων ενημέρωσης. Διδάσκει το μάθημα elearning “Social Media και Επικοινωνία” στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά

Είσοδος ελεύθερη

* Δηλώστε συμμετοχή στο info@youpub.gr ή στο 210-68.96.875 για να εξασφαλίσετε την θέση σας.

www.youpub.gr