O Χρήστος Δασκαλάκης στο Εργαστήρι του συγγραφέα
Όταν μικρός διάβαζα τα λιγοστά παραμύθια που υπήρχαν στο σπίτι μας, θυμάμαι ότι πάντα ήθελα να γίνω ένας από τους ήρωες τους και για λίγο να μπω σε ένα μαγικό κόσμο, με περιπέτεια, πολλούς φίλους, μαγικές ικανότητες και ένα χαρούμενο τέλος.
Ποτέ δεν μου είχε περάσει όμως από το μυαλό να γράψω ο ίδιος ένα παραμύθι ή μια παιδική ιστορία. Έβρισκα έτσι συντροφιά στους στίχους μου και η φαντασία μου έφτανε μέχρι το ότι θα ήθελα κάποια στιγμή να τους δω να γίνονται βιβλίο.
Πολλά, πολλά χρόνια από τότε, ύστερα από μεγάλη προσπάθεια, πίστη, απορρίψεις, συγκινήσεις και απογοητεύσεις, τα εφηβικά μου στιχάκια ωρίμασαν μαζί με εμένα, έγιναν ποιήματα και κατάφεραν να γίνουν βιβλία. Παρόλα αυτά, δεν ξέχασα ποτέ το μικρό εκείνο αγόρι που του άρεσε να διαβάζει παραμύθια και ονειρευόταν να γίνει πρωταγωνιστής τους.
Όταν λοιπόν ο μικρός Νικόλας, γιός αγαπημένης φίλης, ήρθε στον κόσμο και αρχίσαμε να «μεγαλώνουμε» μαζί, άρχισε να ξυπνά ταυτόχρονα και εκείνη η παιδική πλευρά μου, που με τα χρόνια είχα για λίγο παραμελήσει. Με τον Νικόλα συντροφιά, παίζαμε, πηγαίναμε σινεμά, κάναμε το σπίτι άνω κάτω και συνεχώς σκαρφιζόμουν ιστορίες για να του πω και να κρατήσω το ενδιαφέρον του αμείωτο.
Ένα από τα πολλά εκείνα χειμωνιάτικα βράδια, στο μικρό μου διαμέρισμα στα Εξάρχεια, δημιουργήθηκε από ανάγκη για κάτι όμορφο, αθώο και ελπιδοφόρο, η μικρή και τρυφερή ιστορία του Νικολύκου.
Ενός μικρού λύκου, που δραπετεύοντας από τον ζωολογικό κήπο, έσπειρε τον φόβο στην μακρινή Ντουλαποχώρα, οι κάτοικοι κλείστηκαν στα σπίτια τους και τα μικρά παιδιά ήταν πιο τρομαγμένα από ποτέ.
Τότε ήταν και η στιγμή που χρησιμοποιώντας εμπειρίες από τη δική μου ζωή σαν παιδί, μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω για τον φόβο προς το άγνωστο, τον κοινωνικό αποκλεισμό, την ευκολία που οι άνθρωποι αντιδρούμε προς το διαφορικό και το ξένο.
Ταυτόχρονα, σαν ένα παιδί που μου έλειψαν τα αδέλφια και οι μεγάλες παρέες, μπόρεσα να μιλήσω για τη δύναμη της θετικής σκέψης, της αλληλεγγύης, της ομαδικότητας και της σπουδαιότητας του να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να προσφέρουμε την βοήθεια μας όταν αυτή μας ζητηθεί χωρίς ποτέ να περιμένουμε ανταλλάγματα.
Η ιστορία του Νικολύκου, μπορεί να χρειάστηκε να περιμένει τέσσερα χρόνια στο μικρό μου συρτάρι, αλλά χρειάστηκε να περιμένει πολύ περισσότερα μέχρι να ωριμάσει στο μυαλό μου, μέχρι να αντιμετωπίσω τους δικούς μου φόβους και να καταφέρω τελικά να αγκαλιάσω, να αποδεχτώ και να αγαπήσω τον ίδιο μου τον εαυτό.
Μαζί με τον καλλιτέχνη Γιάννη Ζαμπέλη, που ανέλαβε την εικονογράφηση του βιβλίου, θελήσαμε να δημιουργήσουμε μια απλή ιστορία, με ήρωα έναν μικρό λύκο που θα μπορούσε να είναι ο καθένας από εμάς. Απλά γιατί πιστεύουμε ότι οι «λύκοι» της ζωής μας ίσως να μην είναι αυτοί που φαινομενικά μοιάζουν να είναι.
Γεμίσαμε τις σελίδας μας με χρώμα, με μηνύματα, με αγάπη, με διάθεση για αλλαγή και ελπίδα, και με την υποστήριξη των παιδοψυχολόγων που μας συμβούλευαν σε κάθε μας βήμα, δημιουργήσαμε μια ιστορία για έναν κόσμο όπως εμείς τον είχαμε ονειρευτεί ως παιδιά, για έναν κόσμο έτσι όπως προσωπικά πιστεύουμε ότι αξίζει να είναι. Χωρίς φόβο, χωρίς προκαταλήψεις, με διάλογο, με ανθρωπιά, με διάθεση να ακούσουμε τον διπλανό μας, να τον κατανοήσουμε και να του προσφέρουμε την βοήθεια μας όταν το χρειαστεί. Ίσως κάποια στιγμή να βρεθούμε και εμείς σε αυτό το σημείο. Αλίμονο αν δεν βρεθεί κανείς να μας απλώσει το χέρι…
«Ο Νικολύκος στη μακρινή Ντουλαποχώρα» του Χρήστου Δασκαλάκη κυκλοφορεί, σε εικονογράφηση Γιάννη Ζαμπέλη, από τις εκδόσεις «Γρηγόρη».
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
O Μανώλης Σημαντήρας στο εργαστήρι του συγγραφέα
26/03/2024, 10:19 μμ -
Ο Δημήτρης Πέττας στο εργαστήρι του συγγραφέα
19/03/2024, 10:16 μμ -
H Αντωνία Βελισσαράτου στο εργαστήρι του συγγραφέα
13/02/2024, 9:57 μμ -
Ο Βαγγέλης Γεωργάκης στο εργαστήρι του συγγραφέα
06/02/2024, 9:40 μμ -
O Παναγιώτης Ι. Ηλιόπουλος στο εργαστήρι του συγγραφέα
06/02/2024, 9:39 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Πικρές υποκρισίες πίσω από τη μάσκα του κλόουν
Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη // Χάινριχ Μπελ, «Απόψεις ενός κλόουν». Μετάφραση: Δημήτρης Δημοκίδης. Επίμετρο: Αλεξάνδρα Ρασιδάκη. Εκδόσεις Πόλις. Αθήνα, 2021 Εκ πρώτης όψεως, διαβάζοντας το βιβλίο, παρατηρούμε μια πρόζα ομαλή, ρευστή και εξαιρετικά ευανάγνωστη, αν
Περισσότερα -
“Αγρύπνια” & “Μετουσίωση”
Γράφει η Παγώνα Παρασύρη // Αγρύπνια Ανηφορίζω τα ελικωτά μονοπάτια του ουρανού που χάνονται στο απόκοσμο θάμπος. Άνεμοι φανοί με συνοδεύουν καθώς διαβαίνω τα σύννεφα. Εξεγερμένες συγχορδίες αγρυπνούν. Απεκδύομαι τη φορεσιά της θανής. Κοινωνώ
Περισσότερα -
Κοινωνικοί και υπαρξιακοί προβληματισμοί
Γράφει η Ελένη Χωρεάνθη // Δημήτρης Κρανιώτης: “Γραβάτα δημοσίας αιδούς”, Σχεδιασμός εξωφύλλου: Ξένια Τρύφων, Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 2018, σ. 64 Με αυτό τον ασυνήθιστο και αινιγματικό τίτλο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος η πρόσφατη ποιητική συλλογή του Λαρισαίου γιατρού /ποιητή
Περισσότερα -
“Tα δώρα των μάγων” – Ένα διήγημα του Ο. Χένρι
Μετάφραση: Βερίνα Χωρεάνθη // Ένα δολλάριο και ογδονταεφτά σεντς. Αυτά ήταν όλα. Και τα εξήντα σεντς, σε πένες κι αυτά. Πένες μαζεμένες με το ζόρι, από βερεσέδια στον μπακάλη, στο μανάβη και στον χασάπη και μάλιστα σε
Περισσότερα -
Το μυστήριο της αγάπης
Γράφει η Αναστασία Γεωργακοπούλου // * Στις εσωτερικές αναζητήσεις της καρδιάς μας, το μόνο που έχει σημασία είναι το δυνατότερο και σημαντικότερο συναίσθημα όλων: η αγάπη! Μια λέξη που κουβαλάει μαζί της έναν κόσμο
Περισσότερα -
Ασημίνα Ξηρογιάννη: «Ένα ποίημα για τον Τάσο Λειβαδίτη»
Γράφει ο Τζίνος (Κωνσταντίνος) Λαμπίρης // * H Ασημίνα Ξηρογιάννη είναι ποιήτρια και ηθοποιός. Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα, όπου και πραγματοποίησε σπουδές στην κλασική φιλολογία και στη θεατρολογία. Έλαβε επίσης μαθήματα υποκριτικής στο “Θέατρο -Εργαστήριο”. Η πρώτη
Περισσότερα -
Ο Γιάννης Ευθυμιάδης στο Εργαστήρι του Ποιητή
ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ . . . Η Ποίηση ήρθε στη ζωή μου αναπάντεχα, ανεπαίσθητα και απλά. Αν ξεχωρίσω την Ποίηση ως πραγματικότητα και παρατήρηση – βίωση του καθολικού πες καλύτερα – από τη μια, και ως διαδικασία, ως καταγραφή
Περισσότερα
