Fractal
Home / Το εργαστήρι του συγγραφέα / Η Χριστίνα Μανιά στο Εργαστήρι του συγγραφέα
12/10/2016, 12:01 μμ

Η Χριστίνα Μανιά στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

xristinaMania1

 

Η μυθολογία και τα παραμύθια είναι εδώ και πολλά χρόνια ένας χωροχρόνος τον οποίο επισκέπτομαι συχνότατα. Εκεί νιώθω οικεία, ασφαλής, προστατευμένη από τις δυσκολίες της καθημερινότητας και κυρίως νιώθω ότι έτσι δεν περνάει ο χρόνος από πάνω μου. Τον σπόρο για αυτή την αγάπη είχε φυτέψει όταν ήμουν πολύ μικρή η μητέρα μου. Ένας σπόρος, ο οποίος ρίζωσε για τα καλά και άνθισε. Αρχικά  στο σχολείο και μετέπειτα στο πανεπιστήμιο όπου η διατριβή μου ήταν πάνω στα παραμύθια και τους μύθους.

Έτσι μερικά χρόνια αργότερα εκδήλωσα  όλη αυτή μου την αγάπη γράφοντας παραμύθια για παιδιά.

Κάποια στιγμή, πριν από μερικά χρόνια, μου ήρθε έντονα η επιθυμία να γράψω κάτι από την Παγκόσμια Μυθολογία που θα απευθύνεται σε ενήλικες. Σε αυτούς τους ενήλικες, οι οποίοι όμως διατηρούν μέσα τους την ανάγκη να ταξιδέψουν σε κόσμους μαγικούς και να ονειρευτούν. Δεν χρειάστηκε να σκεφτώ πολύ πιο θα ήταν το κεντρικό θέμα. Ο έρωτας ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό, κι από εκείνη τη στιγμή δεν έφυγε λεπτό. Πολλοί με ρώτησαν γιατί ο έρωτας; Η απάντησή μου ήταν πάντα η ίδια και σαφέστατα απολύτως υποκειμενική.

«Για μένα ο έρωτας είναι ο πρώτος θεός που γεννήθηκε κι ο τελευταίος που θα πεθάνει. Είναι η κινητήριος δύναμη για τα πάντα.  Είναι ο λόγος που υπάρχουμε και ζούμε.»

Έτσι αποφάσισα να γράψω ερωτικές ιστορίες από την Παγκόσμια Μυθολογία. Ιστορίες που βεβαίως  περιλαμβάνουν όλες τις μορφές του έρωτα: τον ετερόφυλο, τον ομόφυλο, τον έρωτα για τον εαυτό μας, για την Τέχνη και τη δημιουργία, για την ίδια τη ζωή. Στο μυαλό μου είχα ήδη φτιάξει την εικόνα. Ήθελα η κάθε ιστορία να συνοδεύεται από εικαστικά.

Στην αρχή, ξεκίνησα να γράφω τις ιστορίες με τον τρόπο που συνήθιζα να γράφω μέχρι τότε,  σαν να αφηγούμουν ένα παραμύθι. Το αποτέλεσμα όμως δεν με ικανοποιούσε. Ένιωθα πως κάτι έλειπε. Έλειπε η ψυχή. Έλειπε το Πάθος. Απογοητευμένη άφηνα στην άκρη την ιδέα μου και ο καιρός περνούσε. Κατά καιρούς όποτε το θυμόμουν ξεκινούσα  ξανά να γράφω, και στη συνέχεια πάλι απογοητευμένη παρατούσα το εγχείρημα στα μισά.

Κάποια στιγμή μίλησα για την ιδέα μου αυτή, στην ξαδέλφη μου εικαστικό/ διαφημίστρια/ blogger Μαρία Καλιαμπέτσου, με την οποία είχαμε ήδη φτιάξει το δίδυμο ΞΣΚ ( Ξαδέλφες Σε Κρίση, υπαρξιακή, μιλώντας πάντα) και είχαμε γράψει μαζί το πρώτο μας θεατρικό έργο. Η ιδέα της άρεσε. Αυτό μου είπε. Τίποτα άλλο. Μετά από λίγες μέρες, εκεί που δεν το περίμενα, μου στέλνει δύο εικόνες. Το εξώφυλλο του βιβλίου και την πρώτη εικόνα από την Αλκυόνη και τον Κύηκα. Τις ερωτεύτηκα!  Κι αυτό ήταν!

Τότε έγινε κάτι μαγικό. Κάθισα στον υπολογιστή μου και χωρίς να σκεφτώ τίποτα, λες και τα δάχτυλά μου είχαν μία δική τους πια βούληση, έγραψα την πρώτη ιστορία: την Αλκυόνη και τον Κύηκα.  Όταν την τελείωσα και τη διάβασα, συνειδητοποίησα πως αυτή ήταν μία άλλη γραφή. Μία γραφή που δεν είχα ποτέ ξανά υιοθετήσει. Κάτι ανάμεσα σε ποίημα και πρόζα. Κάτι αλλόκοτο. Δεν ξέρω αν είναι καλή ή κακή. Αυτό σαφέστατα είναι κάτι που δεν θα το πω εγώ. Αυτό που ξέρω όμως είναι πως μέσα από αυτά τα κείμενα κι αυτές τις εικόνες, μπόρεσα και ταξίδεψα στο όνειρο. Μπόρεσα και διάβασα την ψυχή μου.

Αυτή δεν είναι τελικά η χημεία του έρωτα;

 

 

xristinaMania2Χριστίνα Μανιά «Έρως», εκδόσεις Mamaya

Δεκαεπτά συναρπαστικές ιστορίες αγάπης που άφησαν έντονα το αποτύπωμά τους στις παγκόσμιες μυθολογίες.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top