Fractal

«Θα φτύσω στους τάφους σας»

από την Αγγελική Κώττη //

 

charlie-6

 

Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του θα είχε δει ο Βολανσκί πως για τη δολοφονία του θα διαδήλωναν ο Ολάντ με τη Μέρκελ αγκαλιά, και από κοντά ο Ραχόι, ο Κάμερον, ο Σαμαράς. Ούτε στις στιγμές που θα στοιχημάτιζε για το πλέον αποτρόπαιο που μπορούσε να του συμβεί ο Καμπύ, ο Σαρμπ, ο Τινιού, ο Ονορέ, θα μπορούσε να σκεφτεί πως αυτό θα ήταν μικρή ομάδα εξουσιαστών να καταλύει κάθε έννοια Αλήθειας και Ηθικής σε μια μίμηση πορείας ελεύθερων ανθρώπων. Κι από το μυαλό του Ουντερζό δεν θα είχε περάσει  ποτέ πως εκείνος, ο υπέργηρος, θα αποχαιρετούσε στοργικά και με απέραντη θλίψη τους συναδέλφους εν πένναις αντί να συμβεί το αντίθετο.

 

Όπως πολλοί έχουν ήδη πει και γράψει, η δολοφονία των συντακτών του Charlie Hebdo υπάρχει φόβος ότι είναι, δυστυχώς, η αρχή. Ο τρόμος, η μηδενική ανοχή στη διαφορετικότητα, η καταπιεστική θρησκευτικότητα, ο φανατισμός, θα συνεχίσουν να ίπτανται επάνω από τον πλανήτη. Αυτοί που δολοφονούν στο όνομα του Αλλάχ  θέλουν να δημιουργήσουν ένα κράτος πανίσχυρο, όπου η εξουσία θα πηγάζει και θα εκπορεύεται από τον χαλίφη στο όνομα της θρησκείας. Αυτοί που σέρνουν περιοδικά σαν το Charlie Hebdo στα δικαστήρια, ώστε να το κλείσουν υπό το αβάσταχτο βάρος προστίμων, αρκούνται στο κράτος των Αγορών, της καταστολής, της ανυπαρξίας άλλων απόψεων, των καθόλου χριστιανικών, ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε τρίτες χώρες, ανάμεσα στις οποίες κυρίως οι μουσουλμανικές. Οσο ο ένας θα προελαύνει τόσο ο άλλος θα γίνεται σκληρότερος. Πιο άκαμπτος. Πιο δολοφονικός. Δεν θα επιτίθενται ο ένας στον άλλον, στην πραγματικότητα. Θα αποτελούν συμπλήρωμα μιας δολοφονικής πολιτικής, όπου τα δικαιώματα θα μπαίνουν στην εντατική στην κατάψυξη, ή στον τάφο.

Η ώρα των μεγάλων πράξεων και των μεγάλων διαλόγων είναι τώρα ή ποτέ. Η φτώχεια φέρνει τρομοκρατία, λέει ο Πάπας και με βρίσκει απολύτως σύμφωνη. Ο αείμνηστος φίλος μου Κωστής Μοσκώφ, πριν από 25 χρόνια, όταν ξεκινούσαν οι φονταμενταλιστικές επιθέσεις στην Αίγυπτο, όπου υπηρετούσε ως μορφωτικός ακόλουθος, μου είχε πει καθαρά: πεινάνε. Αν δεν τους ταΐσουμε, όλο αυτό θα πολλαπλασιαστεί, θα καταλήξει εφιάλτης. Είχα εξοργιστεί τότε. Σιγά να μη τους δώσουμε χρήματα κι από πάνω… για να μας σκοτώνουν; Πολύ λίγα χρόνια μετά, και ενώ η συμμορία Μπους είχε ξεκινήσει τις επιθέσεις στο Ιράκ, κατάλαβα πόσο δίκιο είχε. Ότι αν είχαν να φάνε και να πορευθούν με ελπίδα, δεν θα υπήρχε λόγος να σκοτώνουν.

 

charlie-hebdo

Αλλά ούτε κι αυτό είναι αρκετό. Εδώ και καιρό βρισκόμαστε στο χείλος της αβύσσου. Οι νεαροί  μουσουλμάνοι μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς, και μαζί κάποιοι απελπισμένοι  γηγενείς νεαροί, αυτοί, που εξεγείρονται  τόσες φορές, ιδίως στο Παρίσι, όμως εμείς κάνουμε πως δεν το βλέπουμε, ελκύονται από τα οράματα των ισλαμιστών, επειδή, ανάμεσα σε άλλα,  αυτά τους προσφέρουν μια ευκαιρία να υπάρξουν. Και αυτό είναι το τεράστιο στοίχημα της Δύσης. Ο Διαφωτισμός και η Αναγέννηση, που εκείνη δημιούργησε, σήμερα χρειάζονται επειγόντως νέες κεραίες για να υψωθούν. Μόνο αν αφήσουμε την κυριαρχία των Αγορών και φτάσουμε στην κυριαρχία του Πολιτισμού (η οποία θα περικλείει όλους τους πολιτισμούς) δηλαδή σε έναν νέο Ανθρωπισμό, μπορούμε να ελπίζουμε.

Όπλα μας στη μάχη αυτή θα είναι μονάχα τα ιδανικά, τα οποία ξεχάσαμε ή καταχωνιάσαμε. Ο Άνθρωπος θα πρέπει να βγει ξανά στο προσκήνιο, να γίνει το κέντρο γύρω από το οποίο περιστρέφονται όλα. Ο ομορφιά να αντιπαλέψει την ασχήμια και την ευτέλεια. Και όλα να τα σκέπει ο σεβασμός. Ουτοπικά, το ξέρω. Όπως ξέρω, όμως, ότι η επιβολή, η περιστολή, η καταστολή, μπορεί να φαίνονται προσωρινά επιτυχείς, στο τέλος πάντως αποτυγχάνουν οικτρά. Και τότε, δεν υπάρχει καιρός για τίποτα.

Όσο για την Ελλάδα, που ανάμεσα στην Ανατολή και στη Δύση θα μπορούσε να παίξει έναν τεράστιο ρόλο στην εξομάλυνση και την προσέγγιση, δεν την είδαμε στους δρόμους με αφορμή το Charlie Hebdo. Ίσως επειδή κάθε Κυριακή πρωί κάνει την προσευχή της στις εκκλησίες. Πιθανώς νομίζει πως έτσι εξαγνίζεται…

 

Wolinski-Visuel-SA2014-805x450

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top