Ένα ποίημα της Κάρολ Ανν Ντάφυ
Μετάφραση κι επιμέλεια: Ασημίνα Ξηρογιάννη //
Δήμητρα
Όπου έζησα -χειμώνας και άγρια γη
Kάθισα στο κρύο πέτρινο δωμάτιό μου
και διάλεξα δυνατές λέξεις, γρανίτη, πυρόλιθο,
για να σπάσω τον πάγο.
H ραγισμένη μου καρδιά-
-προσπάθησα να το αποτρέψω-
όμως γλίστρησε, επίπεδη,
πάνω στην παγωμένη λίμνη.
Εκείνη ήρθε από πολύ πολύ μακριά,
αλλά την είδα τελικά να περπατά,
η κόρη μου, το κορίτσι μου,
πάνω στους αγρούς,
με πόδια γυμνά,
να φέρνει όλα τα λουλούδια της άνοιξης
στο σπίτι της μητέρας της.
Ορκίζομαι πως ο αέρας μαλάκωσε
και έγινε θερμός
με την κίνησή της,
ενώ ο γαλάζιος ουρανός χαμογελούσε, την ίδια ακριβώς στιγμή,
με το μικρό ντροπαλό στόμα ενός νέου φεγγαριού.
Η Κάρολ Άνν Ντάφυ (Carol Ann Duffy) γεννήθηκε το 1955 στη Γλασκόβη και από το 1996 ζει στο Μάντσεστερ. Aπό εργατική οικογένεια, δηλωμένη ομοφυλόφιλη και ανύπαντρη μητέρα, επικεντρώνεται στον έρωτα και στην κοινωνία, χαρίζοντας στους εραστές της ποίησης το δικό της φίλτρο για τα πράγματα. Πολλές φορές η ποιήτρια έχει αναφερθεί στην ποίηση σαν να πρόκειται για ένα καθημερινό γεγονός και όχι για μια ειδική περίπτωση. Θέλει να επιτρέπουμε στην ποίηση να είναι τόσο καθημερινή όσο η ομιλία, γιατί είναι ομιλία. Οι λέξεις έρχονται στο στόμα πριν αποτυπωθούν στην σελίδα. Ο λόγος είναι πιο παλιός από τη γραφή και η ποίηση είναι το ίδιο παλιά με τον λόγο. Το 2009 τής απονεμήθηκε η ύψιστη λογοτεχνική διάκριση της Βρετανίας (Poet Laureate).
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
-
-
-
-
H Κατερίνα Ανδριανάκη στο εργαστήρι του συγγραφέα
23/04/2024, 9:54 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Η καθημερινότητα είναι, ασφαλώς, και μικρές στιγμές
Γράφει ο Μιχάλης Τρούλης // * Γεώργιος Νικ Σχορετσανίτης «Η αβάσταχτη μελαγχολία της κλεψύδρας», από τις Εκδόσεις Οδός Πανός, Αθήνα 2021 Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης, γιατρός–χειρουργός αλλά και αρθρογράφος–συγγραφέας, μοιράζεται τον χρόνο του, πάντα μπροστά στην κλεψύδρα! Γι’
Περισσότερα -
Διήγημα: “…Εις το επανιδείν…”
Της Ελένης Χωρεάνθη // “…Εις το επανιδείν…” Είναι τόσο παράξενη η ζωή μας, μια φαρσοκωμωδία. “…Εις το επανιδείν…*” “…Από τη στιγμή που με πλησίασε ο αινιγματικός άντρας με τα χοντρά μαύρα γυαλιά, ήμουν σίγουρη ενενήντα
Περισσότερα -
Τρία ποιήματα
Γράφει ο Γιώργος Ανωγειάτης // Η ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ. Δώσε μου, ξαδέρφη, κάτι τις, να πάρω δυο μωρουδιακά. Εκείνο το νιογέννητο που γέννησε η θάλασσα, κρυώνει. Κι έχει δυο μάτια ακριβά, φτυστός ο Λάμπης
Περισσότερα -
«Οι δυο εκδοχές της απόλαυσης»
Γράφει η Γεωργία Χάρδα // * Φρανσουά – Ανρί Ντεζεράμπλ «Αφέντρα και κυρά μου», Μετάφραση Αχιλλέας Κυριακίδης, Εκδόσεις Opera Κατάλαβα ότι αυτή η ιστορία δε θα ‘χε καλό τέλος, όταν μπήκα σ’ ένα οπλοπωλείο. Αυτό θα μου εκμυστηρευόταν
Περισσότερα -
Ποίηση: “Ένα τραύμα”
Του Γρηγόρη Σακαλή // * Κάθισα να μετρήσω πόσες φορές μου είπες ψέματα μα χάθηκα στο λογαριασμό. Αυτή είναι η μοίρα όσων αγαπούν. Ίσως η αγάπη να είναι υπερτιμημένη στο χρηματιστήριο των συναισθημάτων. Ίσως πάλι να είναι
Περισσότερα -
Γιάννης Τζουμέρκας – Βάσω Πετροπούλου: Για ένα Οικολογικό σχολείο σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου
Συνέντευξη στην Πέρσα Κουμούτση // Ο Γιάννης Τζουμέρκας και η Βάσω Πετροπούλου σπούδασαν στην Αθήνα, ζουν και εργάζονται ως εκπαιδευτικοί στο Κάιρο και εκδίδονται από γερμανικό εκδοτικό οίκο σε δίγλωσση έκδοση κυκλοφορώντας ταυτοχρόνως σ’ Ευρώπη κι Αμερική. Το
Περισσότερα -
Ποίηση: “Θα ‘θελα”
Γράφει ο Χρήστος Μαγκλάσης (Κνάκαλος) // * Ψαλίδι τα μάτια μου σκίζουν τον δρόμο, καθώς καταπίνω μετρημένα δέντρα και κολώνες. Πορεία ντυμένη αγωνία, για να φθάσω σ’ έναν προορισμό, με τις στιγμές σπασμένα γρανάζια και τον χρόνο
Περισσότερα
