Fractal
Home / ΑΠΟΨΕΙΣ / Στείλε μου κάτι από το Μπουένος Άιρες – “Casa Rosada”
29/04/2015, 12:51 μμ

Στείλε μου κάτι από το Μπουένος Άιρες – “Casa Rosada”

Από την Αλεξάνδρα Φεφοπούλου // *

 

7

 

Όλοι όσοι έρχονται στο Μπουένος Άιρες περνούν από την Plaza de Mayo. Μέσα στη μέρα, δεν υπάρχει ούτε μια ώρα που να μην πατούν τις πλάκες της κεντρικότερης και πιο εμβληματικής πλατείας της πόλης τα πόδια εκατοντάδων ανθρώπων – ντόπιων ή ξένων – που θαυμάζουν και φωτογραφίζουν τα κτήριά της.

Οικογένειες, ζευγάρια, παρέες φίλων ξαπλώνουν στο γρασίδι, αγοράζουν γλυκά κι ενθύμια από το Μπουένος Άιρες και περνούν την ώρα τους στην πλατεία. Ακόμη κι αν κάποιος έχει διαβάσει τη σύγχρονη ιστορία της Αργεντινής, δύσκολα μπορεί να συνδυάσει την τωρινή εικόνα της πλατείας με τα γεγονότα που ανά καιρούς έχουν συμβεί πάνω σε αυτές, τις ίδιες πλάκες που σήμερα πατά για να φωτογραφίσει το «Casa Rosada».

Το «Casa Rosada», το προεδρικό μέγαρο από το οποίο φυγαδεύτηκαν με ελικόπτερο οι κυβερνώντες το 2001, φοβούμενοι για τις ζωές τους από το πλήθος των Αργεντινών που διαδήλωναν και της βίας που κλιμακωνόταν. Το «Casa Rosada» από το μπαλκόνι του οποίου όλοι οι πρόεδροι – εκλεγμένοι και μη – έχουν απευθύνει λόγο στον λαό της χώρας προσπαθώντας άλλοτε να τον εμπνεύσουν, άλλοτε να τον πείσουν κι άλλοτε να τον κατευνάσουν.

Μπροστά από αυτό το κτήριο, που έχει αναπαλαιωθεί, βομβαρδιστεί, επισκευαστεί, βρίσκεται η Plaza de Mayo. Η πλατεία που λύγισε από το βάρος των ποδιών των εκατομμυρίων διαδηλωτών κατά τον 20ο αιώνα, που στις πλάκες της χύθηκε αίμα και που ακόμη μέχρι σήμερα συγκεντρώνονται οι μάνες εκείνες που ψάχνουν τα εξαφανισμένα παιδιά τους από την τελευταία χούντα της Αργεντινής.

Όλα είναι τόσο ειρηνικά και μόνο τα κάγκελα που απομονώνουν το «Casa Rosada» από την πλατεία θυμίζουν πως οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι έχουν δύναμη, αρκεί να μην το ξεχνούν. Πως όταν πια κάποιος απελπιστεί, δε θα διστάσει να διακινδυνεύσει και τη ζωή του για το δίκαιο.

 

* Για πολύ ή για λίγο, η Αλεξάνδρα Φεφοπούλου θα μείνει στην πρωτεύουσα της Αργεντινής. Της ζητήσαμε να στέλνει κάθε εβδομάδα μια φωτογραφία που θα καθρεφτίζει μικρά και μεγάλα «κάτι» από τη ζωή της στο Μπουένος Άιρες. Δέχτηκε. Άραγε πόσο μακριά μπορεί να είναι η καθημερινότητα μίας ελληνικής πόλης από εκείνη που η Αλεξάνδρα ζει σήμερα;

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top