Fractal
Home / Η μουσική μέσα τους / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / Τζαμάικαν Blend.
18/02/2015, 11:53 πμ

Τζαμάικαν Blend.

Συνέντευξη στον Γιάννη Παναγόπουλο //

 

IMG_20150209_224930

 

Ο τύπος που ηχογραφεί ως Blend Mishkin έχει έτοιμο νέο άλμπουμ  «Survival of the Fittest». Λέει πως είναι ότι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει. Λογικό είναι. Υπήρξε ποτέ κανείς που να είπε πως όσα κάνει σήμερα είναι «λιγότερα» από εκείνα που έκανε χτες;  Κατά τα άλλα λέμε πως ο Blend Mishkin δεν είναι μόνο η μουσική που σκέφτεται και φτιάχνει. Κυρίως είναι ένα κινούμενο σημείο που εκπέμπει από την Αθήνα  ιδέες και ήχους που γεννηθήκαν στη Τζαμάικα. Ακόμα και αν για κάποιους αυτό ακούγεται σαν εκκεντρική φιλοδοξία για τον ίδιο είναι καθημερινό βίωμα. Το τελευταίο έχει βρει ακροατές που ξεπερνούν τις συνοριακές γραμμές της χώρας που γεννήθηκε και ζει.

 

 

– Τι σηματοδοτεί για σένα η κυκλοφορία του νέου σου άλμπουμ “Survival of the Fittest”;

Θέλω να πιστεύω πως το άλμπουμ αυτό είναι ότι καλύτερο έχω κάνει μέχρι τώρα… αλλά αυτό συμβαίνει σχεδόν με κάθε νέο άλμπουμ που ετοιμάζω. Στο συγκεκριμένο δίσκο συνεργάζομαι με μια πενταμελή μπάντα που δημιουργήθηκε ακριβώς για αυτόν τον σκοπό και με 11 τραγουδιστές από τον διεθνή χώρο της reggae και του dancehall όπως ο Skarra Mucci, o Exco Levi, οι Suga Roy & Conrad Crystal και ο Gappy Ranks μεταξύ άλλων. Όλα αυτά τα ονόματα με τιμούν με την παρουσία τους (στον δίσκο) καθώς πρόκειται για μεγάλους καλλιτέχνες του χώρου παγκοσμίως. Το γεγονός πως ο δίσκος θα κυκλοφορήσει σε βινύλιο σε όλο τον κόσμο σε μια δισκογραφική εταιρεία που εκτιμώ όπως η NiceUp! Κάνει το όλο εγχείρημα ακόμα πιο μοναδική εμπειρία για μένα.

 

– Έφτιαξες τη δισκογραφική εταιρεία Cast – A – Blast το 2007. Στο πέρασμα του χρόνου τι άλλαξε τι έμεινε το ίδιο στη «δράση» της;

Μέσα σε αυτά τα 8 χρόνια έχουν αλλάξει σχεδόν τα πάντα. Αυτή την στιγμή τίποτα δεν θυμίζει την Cast-Α-Blast του ‘09 η του ‘10.
Το στοιχείο της «κολεκτίβας» λείπει μιας και δεν συνεργάζομαι με κανέναν από τους αρχικούς συντελεστές της πλέον.
Ο ήχος τις εταιρίας έχει και αυτός διαμορφωθεί ανάλογα με τις ανάγκες μου.

 

– Αν δεν κάνω λάθος έπαιζες μπάσο σε indie μπάντα τη δεκαετία του 90. Και μετά; Μετά ήρθαν τα σάμπλερς. Έφτιαξες tech – house μουσική με τον L.Sega. Σήμερα οι επιρροές της Τζαμαϊκανής μουσικής παράδοσης είναι ξεκάθαρες στον ήχο σου. Η παραγωγή μουσικής είναι ζήτημα της στιγμής; Ή υπάρχει μια, συγκεκριμένη, άποψη που ενώνει όλα τα παραπάνω;

Ναι, από το ‘89 μέχρι το ‘92 έπαιζα μπάσο στους Bella Union. Το 94 άρχισα να πειραματίζομαι με ηλεκτρονικά μέσα. Το ‘96 κυκλοφόρησα 2 singles με τον L. Sega σε house ύφος. Θεωρώ πως όλα είναι μέρος του ψαξίματος μου με τον ήχο και την παράγωγη. Έχω κάνει και παράγωγη για progressive ροκ μπάντα. Όλα αυτά δεν συνδέονται αναγκαία μεταξύ τους, αλλά με βοήθησαν στο να έχω μια πιο ευρεία κατανόηση της μουσικής πέρα από «ειδή». Πάντα άκουγα πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα. Με εντυπωσίαζαν εξίσου πχ οι παράγωγες τζαζ της Impulse (δισκογραφική εταιρεία) αλλά και οι dub μουσικές παραγωγές του ‘70 από την Τζαμάικα. Η παράγωγη μουσικής είναι άποψη για τον ήχο και, όσο περισσότερα καταλαβαίνεις για αυτόν, τόσο το καλύτερο. Για μένα όλο αυτό ήταν ένα ταξίδι μαθητείας. Έχω περάσει ατέλειωτες ώρες ακούγοντας μουσική και να εμβαθύνω στην παράγωγη και στους διαφορετικούς ήχους που προκύπτουν στα διάφορα genres. Για παράδειγμα ένας από τους αγαπημένους μου παραγωγούς είναι ο Rick Rubin, ο όποιος έχει δουλέψει με τον LLCoolJ αλλά και τον Johnny Cash. Με κάποιον περίεργο τρόπο αν θες όλα συνδέονται μεταξύ τους.

 

– Μουσικά τί δεν έχεις κάνει ακόμα που θέλεις να πραγματοποιηθεί το 2015;

Πολλά πράγματα. Προτιμώ αντί να τα κυνηγώ, να περιμένω να έρθουν αυτά σε μένα όταν η ώρα θα είναι κατάλληλη

 

– Ποια είναι η γνώμη σου για αυτό που λέμε ανεξάρτητη ελληνική σκηνή. Υπάρχει; Θεωρείς πως έχεις σχέση μαζί της;

Ίσως να έχω, δεν ξέρω … πάντως ο όρος ελληνική σκηνή με παραπέμπει σε ελληνικό ροκ του ‘80. Θέλω να πω πως μετά το ιντερνετ λίγοι σκέφτονται πλέον τοπικιστικά.

 

– Ποιο είναι το κομμάτι που θα ακούσεις μετά από αυτή τη συνέντευξη;

To «Spread my Wings» του Gappy Ranks και καπάκι το dub μιξ του κομματιού.

 

– Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που είχες στην ηχογράφηση του νέου σου άλμπουμ;

Το άλμπουμ αυτό είναι σαν ένα ψηφιδωτό που έπρεπε να ενώσω τα κομμάτια του για να βγάλει νόημα. Δεδομένου πως οι μουσικοί που συμμετείχαν ζουν στην Ελλάδα, στην Τζαμάικα, στην Νέα Υόρκη, στην Γερμάνια, στον Καναδά και άλλα μέρη του κόσμου, αυτό έκανε την συνεννόηση λίγο περίπλοκη. Άλλα με υπομονή και καλή διάθεση για το τελικό αποτέλεσμα όλα αυτά ξεπερνιούνται.

 

– Στα λάιβ που κλείνεις αυτό το διάστημα θα ανεβαίνεις στη σκηνή με μπάντα;

Αυτή την στιγμή ετοιμάζω ευρωπαϊκή τουρνέ σε διαφορές πόλεις τις Γερμανίας, Αυστρίας, Ελβετίας, Σλοβενίας και Αγγλίας όπου θα το παρουσιάσω μονός σαν dj set με κάποια live στοιχειά. Αργότερα ίσως πραγματοποιηθούν κάποιες ζωντανές εμφανίσεις με μπάντα άλλα όπως είπα και νωρίτερα είναι λίγο δύσκολο να στηθεί λόγω αποστάσεων μεταξύ των καλλιτεχνών.

 

– Υπάρχει κάποιο λάιβ σου που ονομάζεις αξέχαστο; Μπορείς να θυμηθείς το λόγο που δεν θα το ξεχάσεις πότε;

Αρκετά. Στο μυαλό μου έρχονται κάποιες βραδιές στο Big Chill στο Bristol, στη Βιέννη με τον Max Rubadub και οι περισσότερες βραδιές στη Λάρισα. Έχει από τα πιο δυναμικά κοινά της Ελλάδας.

 

– Ζεις στην Ελλάδα. Βάση σου είναι η Αθήνα. Ποιο είναι αυτό που αγαπάς – ποιο είναι αυτό που δεν σου αρέσει στην πόλη που ζεις;

Είναι τόσα πολλά αυτά που δεν μ αρέσουν που θα γεμίζαμε την συνέντευξη αρνητικότητα. Κρατώ πολύ λίγα καλά και προσπαθώ να κάνω το καλύτερο τουλάχιστον για τους γύρω μου και την οικογένεια μου. Η Αθήνα δεν φταίει σε κάτι – μια χαρά πόλη είναι – οι Έλληνες είναι το πρόβλημα.

 

– Τι είναι μουσική ;

Η μουσική είναι η ίδια η ζωή, χωρίς αυτήν δεν υπάρχει.. και δεν μιλώ μεταφυσικά ή κάτι τέτοιο.

 

– Αν σου «κάθονταν» πρόταση από τραγουδιστή μεγάλης πίστας να συνεργαστείτε θα το έκανες;

Μου έχει ζητηθεί και το απέρριψα, δεν είναι η πίστα που με ενοχλούσε άλλα η αντίληψη πάνω στα πράγματα. Αν τα λεφτά είναι πολλά και μπορώ να βάλω άλλο όνομα το σκέφτομαι.

 

– Ποια είναι για σένα η σημαντικότερη Ελληνική δισκογραφική κυκλοφορία ;

Η «Ανώφελη Επιβίωση» των Ex-Humans και η συλλογή «Διατάραξη Κοινής Ησυχίας». Είναι δύο άλμπουμ που δεν προσπάθησαν να «αρέσουν». Κυκλοφόρησαν στα μέσα της δεκαετίας του ‘80. Ήταν αυθεντικές ανεξάρτητες δουλειές που χρησιμοποίησαν όποια μέσα της εποχής μπορούσαν.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top