Μπέρτολτ Μπρεχτ – Για τον όρο “μετανάστες”
Πηγή: antikleidi.com
Λαθεμένο μου φαινόταν πάντα τ’ όνομα που μας δίναν: “Μετανάστες”
Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο,
δε φύγαμε γιατί το θέλαμε,
λεύτερα να διαλέξουμε μιάν άλλη γη. Ούτε
και σε μιάν άλλη χώρα μπήκαμε
να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.
Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνήγησαν, μας προγράψανε.
Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα ‘ναι, μα εξορία.
Έτσι απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιό κοντά
στα σύνορα,
προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό
σημάδι αλλαγής στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ’ ερωτήσεις
κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα
ν’ απαρνιόμαστε,
χωρίς να συχωράμε τίποτ’ απ’ όσα έγιναν, τίποτα δε συχωράμε.
Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή! Ακούμε ίσαμ’ εδώ
τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ’ τα στρατόπεδά τους. Εμείς
οι ίδιοι
μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε
τα σύνορα να δρασκελίσει. Ο καθένας μας,
περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα,
μαρτυράει τη ντροπή που τη χώρα μας μολεύει.
Όμως κανένας μας
δε θα μείνει εδώ. Η τελευταία λέξη
δεν ειπώθηκε ακόμα.
********
Μπ. Μπρεχτ, Ποιήματα, 1937 – μτφρ. Μάριος Πλωρίτης, Θεμέλιο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
-
-
-
Ποίηση: “Διπλή προσπέραση”
30/08/2017, 11:15 πμ -
ΘΕΜΑΤΑ
-
☆ Η Άννα Ρω στο Εργαστήρι του συγγραφέα
Άννα Ρω, «Ρουσιώ μη με ξεχνάς», εκδόσεις Λιβάνη,2022 Τι αναζητά ένας συγγραφέας σ` έναν αινιγματικό και θολό μυθιστορηματικό κόσμο; Πώς ρίχνει φως για να μεταβάλει την ομιχλώδη ατμόσφαιρα σε ένα διαυγές τοπίο; Πώς επικοινωνεί με τα πρόσωπα
Περισσότερα -
“Ο χορός της απειθαρχίας”
Γράφει ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου // * Σκέψεις πάνω στο επικό ποίημα της Δήμητρας Κουβάτα “Οσμαντάκα Λάζαρος” από την ποιητική συλλογή “Καθαρό Οινόπνευμα” των Εκδόσεων Μανδραγόρας, 2020 Οσμαντάκα Λάζαρος Και τάχα γλίστρησαν στον θάλαμο από τους τοίχους τα
Περισσότερα -
Ιστορίες για τα μικρά και τα μεγάλα, για τα προβλήματα και τις λύσεις
Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη // * Όταν οι ιστορίες είναι φωτεινές το φως τους δεν μπορεί να κρυφτεί και φτάνει ίσαμε τα πέρατα του κόσμου και τις πιο κρυφές χαραμάδες. Τότε τις μαθαίνουν όλοι και εκείνες επιστρέφουν περήφανες
Περισσότερα -
Τέσσερα ποιήματα
Της Μαίρης Πέστροβα // Στο Μεγάλo Δωμάτιo Αφουγκράζομαι στο μεγάλο δωμάτιο την απουσία σου, στη σάλα με τα βαριά έπιπλα το βελούδινο σαλόνι και το σκρίνιο στην άκρη, με το τζάκι να σιγοκαίει τις μέρες μας, τις ώρες
Περισσότερα -
Δύο ποιήματα: “Ασάλευτοι χρόνοι” & “Μέτρησα”
Της Ρούλας Τριανταφύλλου // * Ασάλευτοι χρόνοι Ασάλευτοι χρόνοι. Η ζωή, η μικρή μου ζωή, μια προσμονή. Ο κόσμος υψώνει τα χέρια στον ήλιο Κι έξω είναι χειμώνας. Να, εδώ χάμω σ’ αγγίζω και
Περισσότερα -
Ποίηση: “Η μπουγάτσα”
Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη // Η μπουγάτσα Μικρή –μικρή παντρεύτηκε, την προξένεψαν δίχως να τη ρωτήσουν. Το σώμα της, τα χείλη δεν τα ακούμπησε κανείς, παρθενική η κάμαρα δίχως αληθινά να την αγαπήσουν. Δε γνώρισε αγκαλιά
Περισσότερα -
Ποίηση: “Η παρέμβαση”
Γράφει η Ιωάννα Μαρία Νικολακάκη // Η παρέμβαση (Ποίηση) Δυό άγγελοι ζευγάρι (ο Αγγελένιος κι η Αγγελίτισσα) κατεβαίνουν με εντολή Θεού, από τον ουρανό στη γη, για να βοηθήσουν τους ανθρώπους. Και κατεβαίνοντας, τραγουδούνε
Περισσότερα