Fractal
Home / ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / Συνεντεύξεις συγγραφέων / Γλυκερία Μπασδέκη: “Θα γράφαμε σε τοίχους ή θα πετούσαμε σαΐτες, το μήνυμα θα το στέλναμε πάντως!”
15/02/2017, 10:48 πμ

Γλυκερία Μπασδέκη: “Θα γράφαμε σε τοίχους ή θα πετούσαμε σαΐτες, το μήνυμα θα το στέλναμε πάντως!”

Συνέντευξη στον Γιάννη Φαρσάρη //

 

basdeki

 

«Είναι επικίνδυνο ν’ ανοίγεις την πόρτα σου σε άγνωστες μικρές», μας έλεγε το 1989. Εμείς την ακούσαμε, όμως, για τα καλά μέσα από το διαδίκτυο πρώτα κι ύστερα με την ποιητική συλλογή της «Σύρε καλέ την άλυσον» [Ενδυμίων, Bibliotheque] το 2012. Ακολούθησαν με μεγάλη επιτυχία τα «Τέσσερα θεατρικά» [Bibliotheque, 2015] και ήρθε τώρα υπογράφοντας «Η Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» [Bibliotheque, 2016] να μας ξαναθέσει ιστορικά σε καινούργια ποιητική τροχιά. Φορώντας τις πιέτες του Θοδωρή Κολοκοτρώνη. Υποκλινόμενη για μια ακόμα φορά στη γλώσσα- μαμά.

Αλλά για όλα αυτά, Γλυκερία, ορθά κοφτά!

 

kolokotrwnis

 

-Πες μας, Γλυκερία, πώς και αποφάσισες να φορέσεις φουστάνια στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη;

Δεν φόρεσα τίποτε του Θεόδωρου. Εγώ ντύθηκα τις πιέτες του. Εγώ έγινα η Θεόδωρος γιατί πίσω από την Αλίκη στο ναυτικό υπάρχει κι ένας κλεφταρματολός που περιμένει να τον αγαπήσουν.

 

-Γνώρισα την ποίησή σου κι εσένα στο web, το οποίο λατρεύεις παθολογικά. Μπορείς, αλήθεια, να φανταστείς τι θα γινόμασταν αν αύριο χάναμε το διαδίκτυο από τη ζωή μας;

Kάτι άλλο, αυτό θα γινόμασταν. Θα γράφαμε σε τοίχους ή θα πετούσαμε σαΐτες. Το μήνυμα θα το στέλναμε πάντως.

 

-Δώσε μας έναν δικό σου ορισμό για την ποίηση. Ή έναν ορισμό άλλου με τον οποίον ταυτίζεσαι.

Μια μεγάλη αδέξια υπόκλιση στη μαμά- γλώσσα είναι η ποίηση. Για το πρωτόγαλα που ήπιαμε ή φτύσαμε.

 

-Λατρεύω τις εικόνες που ανεβάζεις στον τοίχο σου. Δώσε μας μία εικόνα που δεν χορταίνεις να κοιτάς.

Όλες τις φωτογραφίες της μικρής Λιζ Τέηλορ αγκαλιά με τη Λάσσυ. Iδίως μία που κοιτάζουν το κοινό σκυλίσιο μέλλον τους πίσω από ένα σπασμένο τζάμι.

 

-Ποιον ήχο αγαπάς;

Πιάτα σε πίστα, είναι αρχαιολογικός ήχος.

 

-Ποια είναι πιο-πιο-πιο αγαπημένη σου λέξη;

Πιστεύω.

 

-Σύστησέ μας έναν ιστότοπο που επισκέπτεσαι καθημερινά.

Την Lifo που πολλοί λατρεύουν να μισούν. Eίναι ανάσα στο ζοφερό μας τοπίο.

 

-Ποιο είναι το βιβλίο εκείνο που άλλαξε τα πάντα μέσα σου;

Το βιβλίο Διονύσιος Σολωμός.

 

-Ποια γνώμη έχεις για τη λογοτεχνία που γράφεται σήμερα στη χώρα μας;

Ψεύτικη. Υποκρίνεται την φιλάνθρωπη περιμένοντας τον σταυρό του Ταξιάρχη.

 

-Διάλεξε έναν στίχο σου Κολοκοτρωνέϊκο για να μας αποχαιρετήσεις.

‘’στο φως το αμυδρό

των κίτρινων τυριών

 

στη θλίψη των ρεγκάτο

του σαββάτου

στου γκραντ μασούτη

την ουρά

 

εκεί τον είδα’’

 

basdeki_2

 

Βιογραφικό:

H Γλυκερία Μπασδέκη γεννήθηκε στη Λάρισα το 1969. Σπούδασε Ιστορία, ελληνική φιλολογία και δημιουργική γραφή. Zει στην Ξάνθη και εργάζεται ως φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές “Είναι επικίνδυνο ν’ ανοίγεις την πόρτα σου σε άγνωστες μικρές” (Πλέθρον, 1989), “Σύρε καλέ την άλυσον” (Ενδυμίων, 2012, β’ έκδ. Bibliotheque, 2014), “Η Θεόδωρος Κολοκοτρώνης” (Bibliotheque, 2016). Διηγήματά της συμπεριλαμβάνονται σε συλλογικές εκδόσεις. Διατηρεί το blog “Crying Game” (lifo.gr) και αρθρογραφεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Στο θέατρο έχουν παρουσιαστεί τα έργα της “Στέλλα travel/η γη της απαγγελίας” (σκην. Bijoux de kant/Γ. Σκουρλέτης, Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης, 2013), “Ραμόνα travel/η γη της καλοσύνης” (σκην. Bijoux de kant/Γ. Σκουρλέτης , Φεστιβάλ Αθηνών, 2014), “Donna abbandonata ή Πολύ με στεναχωρήσατε κύριε Γιώργο μου” (σκην. Θ. Γκόνης, Φεστιβάλ Φιλίππων, 2014), “Αχ!/(ξανα)διαβάζοντας την κερένια κούκλα του Χρηστομάνου” (σκην. Bijoux de kant/Γ. Σκουρλέτης, Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης, 2014), που εκδόθηκαν σ’ έναν τόμο (“Τέσσερα θεατρικά”, εκδ. Bibliotheque, 2015).

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top