Fractal

Η Βαρκελώνη του Γιάννη Παπαϊωάννου.

Από τον Γιάννη Παναγόπουλο //

 

016b-n

 

Ξυπνάει και μετά τον πρώτο καφέ ασχολείται με τη μουσική. Μπορεί να είναι η απάντηση σε mailπου αφορά επόμενο live. Μπορεί να είναι η σύνθεση νέου τραγουδιού. Μπορεί να είναι η τακτοποίηση λεπτομερειών γύρω από την επόμενη ηχογράφηση. Στη Βαρκελώνη έχει συμμετάσχει σε αμέτρητες μπάντες. Ο Γιάννης Παπαϊωάννου είναι ένας από τους καλύτερους ουτίστες της Μεσόγειου. Πριν 5 χρόνια, με τον Αλγερινό τραγουδιστή Yacine, έφτιαξαν τους OrientalGroove. Μια μπάντα με world–electroήχο. Το δεύτερό τους άλμπουμ με τίτλο «L’estima venç la salvatgia» (σ.σ. «Η αγάπη θα νικήσει την Αγριότητα») πήγε υπέροχα και τώρα ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν ακόμα ένα. Οι κουβέντες που ανταλλάξαμε με τον Γιάννη προσφέρονται και σαν ακτινογραφία της “world” σκηνής της Βαρκελώνης.

 

Γιατί έγινες ουτίστας;

Πριν φτάσω στο ούτι πέρασα από το μπουζούκι. Και πριν απ’ αυτό, από ωδείο μαθαίνοντας κιθάρα. Αποφάσισα ν’ ασχοληθώ με το ούτι γιατί δεν ήθελα ο ήχος του οργάνου μου να χαρακτηρίζεται από την περιοχή της καταγωγής του. Το μπουζούκι είναι Ελλάδα. Το ούτι δεν έχει γεωγραφία. Το ακούς από το Αφγανιστάν μέχρι τη Μαυριτανία ή (εκδοχές του) την Κούβα. Μαζί του επιβίωσα είτε παίζοντας με Άραβες είτε με φλαμενκίστες είτε «πατώντας» πάνω στο electro. Ούτι σπούδασα κυρίως στην Τουρκία. Τι θυμάμαι από την εμπειρία μου με τους Τούρκους; Το ότι στη χώρα τους η μελέτη της παραδοσιακής μουσικής διεξάγεται με απόλυτο θαυμασμό στο είδος. Τα μαθήματα μουσικής εκεί έχουν μεγάλη σχέση με την –ευρωπαϊκού επιπέδου – εκπαίδευση.

 

Και πώς βρέθηκες στη Βαρκελώνη;

Τυχαία. Ήρθα εδώ το 2004 για να κάνω μεταπτυχιακό στην Καλών Τεχνών και τελικά έμεινα. Η Βαρκελώνη δίνει ευκαιρίες στους μουσικούς που ψάχνονται. Μπορούν να κάνουν διαρκώς διαφορετικά πρότζεκτ. Ένα απ’ αυτά ήταν και η μπάντα των 08001. Ζούσαμε και προβάραμε στο Raval. Δοκιμάζαμε ασταμάτητα μουσικούς και όργανα που θα μπορούσαν να διευρύνουν τον χαρακτήρα του ήχου μας.

 

Κάποτε, για πολλούς στην Ελλάδα, ήχος συγκροτημάτων σαν των 08001 ή των Ojos de Brujo, ήταν το νέο….

Αυτό έγινε πριν έξι-επτά χρόνια. Πέθανε. Δεν υπάρχει. Μην συγκρίνεις εποχές. Μεγάλα πρότζεκτ σήμερα είναι δύσκολο να συντηρηθούν. Οι 08001 ήμασταν 19 άτομα. Δεν ήμασταν απλό συγκρότημα. Ήμασταν ένα κινούμενο χωριό. Αυτή η εποχή πέρασε. Άφησε πράγματα πίσω της που δεν ξεχνώ αλλά όπως και να το δεις όλα αυτά τέλειωσαν.

 

Τι είναι νέο στη Βαρκελώνη;

Σήμερα είμαστε σε μια μεταβατική εποχή. Υπάρχουν οι υποδομές να γίνουν μεγάλα πράγματα αλλά δεν υπάρχει το χρήμα που θα κινήσει την κατάσταση. Η Βαρκελώνη είναι μεγάλη πόλη. Είναι ένα οικονομικό κέντρο. Και πάνω απ’ όλα είναι σ’ ένα σημείο που μπορείς να είσαι κοντά σε διάφορες χώρες, χωρίς να το προσπαθήσεις ιδιαίτερα. Για παράδειγμα, αύριο έχω συναυλία στην Πορτογαλία και χτες είχα στη Βαλένθια. Στην τελευταία πήγα οδηγώντας. Και για το αυριανό live θα φύγω αεροπορικώς. Αν ήμουν στην Ελλάδα θα έπρεπε ν’ αλλάξω 200 χώρες για να φτάσω εκεί που θα έπρεπε να εμφανιστώ. Αυτή η πόλη, ο χώρος που βρίσκεται, με βοηθά πολύ. Τι άλλο; Αυτή την περίοδο στη Βαρκελώνη, στην Ισπανία γενικότερα, δεν υπάρχει μια μπάντα που κλέβει την προσοχή του κοινού. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν συμβαίνουν πράγματα. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Ακόμα και αν στη Βαρκελώνη το κράτος έχει σταματήσει τις βαρβάτες επιχορηγήσεις υπέρ του πολιτισμού, αυτό δεν έχει μειώσει το πάθος τον μουσικών, των καλλιτεχνών γενικότερα, για δημιουργία.

 

Πότε έπαιξες για τελευταία φορά στην Ελλάδα;

Αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήταν το φθινόπωρο του 2013 ή του 2014. Έπαιξα ούτι στη συναυλία του OmarFarukTakbilekστο Θέατρο Βράχων.

 

Θα ήθελες να παίξεις ξανά στην Ελλάδα;

Εννοείται αλλά δεν το βλέπω. Όλο για συναυλίες που ακυρώνονται ακούω.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top