Fractal

Ποίηση: “Άτιτλο”

Της Αρετής Μαυροπούλου //

 

 

Αγαπώ’ ρήμα μεταβατικό

όλη η ενέργεια

στο αντικείμενο

του έρωτα.

Η ψυχή άγει

στο ενδότερο κάλλος

ω της ποίησης ανθοφορία!

Πληγώνω ρήμα μεταβατικό

και αμετάβατο

σταυρός και συντριβή συνάμα.

Γέμισαν χαρακιές τα χέρια

έτρεξε αίμα άφθονο

από την πένα.

Το λευκό χαρτί

πήρε ζωή

και βάφτηκε κόκκινο

της φωτιάς.

Η αποκαθήλωση

θα έλθει

κι η Ανάσταση προ των πυλών.

Οι Άγιοι

ποτέ δεν κοιμούνται.

 

*

 

Όπου κι αν πάς

θα σε ακολουθεί το βλέμμα μου.

Με μισόκλειστα μάτια

σε βλέπω να ξεμακραίνεις

σου μιλώ σιωπηλά.

Με χίλιες σιωπές

τα μάτια ανασταίνουν

μιλούν με λόγια απλά.

Με μια λέξη

τα χείλη σε σκοτώνουν

κι είναι τελεσίδικο.

 

*

 

Το ξέρω θα ματώσω

από την κενότητα

των απατηλών λόγων

κι όσο πιο πολύ ματώνω

τόσο περισσότερο

ψηλώνει η ψυχή.

Να που έχει πολλούς κάλυκες

το ρόδο της καρδιάς

και τελικά θα σωθώ

σε μία γλυκύτητα

ιαματικής ανθοφορίας.

 

*

 

Ήταν ωραίο εκείνο το απόγευμα

που ρουφούσαμε την αλμύρα

κι ο Ήλιος τόσο γενναιόδωρα

σκορπούσε τις αχτίδες του.

Πυγολαμπίδες μέσα στο νερό

που ερωτοτροπούσαν

με την διαφάνεια.

Κι εμείς γελούσαμε

και κλαίγαμε συνάμα

συνεπαρμένοι από το θαύμα.

Η αγάπη στην Δύση της

τι όμορφα δειλινά ζωγραφίζει.

Θάλασσα η ψυχή μας

και το πνεύμα Ωκεανός

αξόδευτος

 

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top