Fractal
Home / Βιβλιοκριτικές / Για τον φόβο του Φόβου
24/06/2015, 4:20 μμ

Για τον φόβο του Φόβου

Γράφει η Αθηνά Μπίνιου //

 

«Η αποθήκη» του Βασίλης Κουτσιαρή. Εικονογράφηση: Θέντα Μιμηλάκη. Εκδόσεις: Ελληνοεκδοτική 2015

 

apo8Κάποιες φορές στην καθημερινή ζωή, μικροί μεγάλοι ερχόμαστε αντιμέτωποι με ανεξήγητη κατάσταση καταπίεσης και εγκλεισμού. Όλοι κρύβουμε τους φόβους μας, όμως, ορισμένοι βρίσκουν τρόπους και τεχνάσματα να επιβληθούν με απόλυτο έλεγχο πάνω σ’ αυτούς με τους οποίους συμβιώνουν και χρειάζονται. Είναι η κακώς εννοούμενη προστασία και αγάπη· αυτή που κοιτά μόνο το προσωπικό βόλεμα, παραβλέποντας ακόμα και τις πιο απλές ανάγκες των άλλων.

Ο συγγραφέας Βασίλης Κουτσιαρής στο βιβλίο του «η αποθήκη» πλέκει συμβολικά το μύθο του συγκρίνοντας τα συναισθήματα των περιστεριών με των ανθρώπων, αγγίζοντας θέματα ψυχολογίας και κοινωνιολογίας. Έχει κάνει τη ζωή παραμύθι για παιδιά, κάτι πολύ δύσκολο, αλλά εύκολο να ριζώσει στον νου όλων, ως παραβολή, ως σύγχρονα μηνύματα σοφίας και έμπρακτης αγάπης προς όφελος της συμβίωσης. Έτσι είναι τα βιβλία του.

Ο φόβος είναι από τα βασικά ένστικτα της ζωής, απαραίτητο για την ασφάλειά μας, αλλά όταν ξεπερνά το όριο ξεπέφτει στον έλεγχο και την τυραννία. Το περιστέρι ως αρχέτυπο αντιπροσωπεύει την αθωότητα και την ειρηνική συμβίωση, η αφοβία και τα ήρεμα πετάγματά του είναι φιλικά στους μικρούς αναγνώστες, οπότε άριστο πρότυπο για σύγκριση.

Φράσεις όπως εκείνη της σελίδας 26 «η φωλιά λούστηκε από φως» φρεσκάρουν διαρκώς το κείμενο με αισιοδοξία. Η περιστέρα Λευκούλα αντιπροσωπεύει την πνευματική φύση που δεν υποτάσσεται και αναβλύζει ακατάβλητη δύναμη διεκδίκησης της ελευθερίας, δηλαδή το αυτόνομο πέταγμα στα ψηλά. Τολμά η λευκή περιστέρα να βρει διέξοδο από μυστικό πέρασμα της αποθήκης και να διαπιστώσει ότι όχι μόνο δεν έκαψε τα φτερά της ο ήλιος, παρά τα λάμπρυνε. Έτσι με ατράνταχτο στοιχείο αντιμετώπισε την αυταρχική, σκληρή και άδικη αρχηγό που με τον υπέρμετρο εγωισμό της φυλάκιζε και καλλιεργούσε τον φόβο στα περιστέρια.

Η εξουσία της αρχηγού περιστέρι συμβολίζεται εικονικά στην αισθαντική εικονογράφηση της Θέντας Μιμηλάκη, με τα ψυχρά μπλε ρουά και την άγρια έκφραση στα μάτια. Στα θαυμάσια σαλόνια της ζωγράφου, νιώθουν οι αναγνώστες πως βρίσκονται σε μια αποθήκη περιστερώνα, βιώνοντας την εξέλιξη των καταστάσεων.

Βαθύτατα νοήματα ψυχικής ωριμότητας χειρίζεται με μαεστρία ο Βασίλης Κουτσιαρής δοσμένα με γοητευτικό και παράξενο τρόπο, που μένει αξέχαστος, όπως και στα προηγούμενα βιβλία του. Η έκδοση είναι τόσο προσεγμένη κι αυτή τη φορά ώστε το βιβλίο να αποτελεί ένα κόσμημα σε κάθε σπίτι, προς όφελος όλων.

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: , ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top