Fractal

Ένα ποίημα: “Τα ατάκτως ερριμμένα ασυμμάζευτα έμειναν”

Της Μαίρης Πέστροβα  //

 

f17

 

 

Τα ατάκτως ερριμμένα ασυμμάζευτα έμειναν

 

 

Όλη την νύχτα

σε άκουγα

πηγαινοερχόσουν πνιγηρά

από σταυροδρόμι σε σταυροδρόμι

από στέγη σε στέγη

προσεκτικά

φοβούμενη μην γλιστρήσεις σε καποιανού την ζωή

και μπεις

μα οι καπνοδόχοι κλείστηκαν πια

εδώ και χρόνια

σφραγίστηκαν μαζί με τα μυστικά τους,

σάπιες ζωές ερμητικά κλεισμένες

σε σκουριασμένα κονσερβοκούτια.

Αυτό ήταν το λάθος τους

η σήψη.

 

Σαν ξημέρωσε

ίδια κατάσταση

ίδια πίκρα.

Πλημυρισμένες κάμαρες

με σεντόνια θηλιές

και ηλεκτροφόρα καλώδια αφής.

Οκτώ οριζοντίως

«έχει κι η τέρψη την ηδονή της»

ψάξε βρες τώρα

την επικίνδυνη λέξη

που σε σκότωσε.

 

Τα ατάκτως ερριμμένα

ασυμμάζευτα

έμειναν

κι αυτή η υγρασία που πάντα με ενοχλούσε

μου θύμιζε τον βραδινό σου περίπατο

απελπισμένη -ως συνήθως-

υπαλληλίσκος της αρρωστημένης καθημερινότητας.

Να δίνεσαι παντού

και να γυρίζεις ένα τίποτα.

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top