Fractal

Αισθητηριακές εντυπώσεις

Γράφει ο Δημήτρης Βαρβαρήγος //

 

asyndeta_neraΜαρία Γκέκη «Ασύνδετα Νερά», εκδ. Γραφομηχανή

 

Γραφή οργανωμένη από κάθε άποψη, όπως χρειάζεται το διήγημα μέσα σε συνοπτικό λόγο να αναπτύξει κάθε λεπτομέρεια του θέματος και των ηρώων. Τα κείμενα της Μαρίας Γκέκη, είναι γεμάτα αισθητηριακές εντυπώσεις, με άρτιους χαρακτήρες που πλάθουν με τη δράση τους, νοερά εικόνες ανθρώπων, χώρων και κινήσεων, έτσι που οι ιστορίες να μεταφέρουν τον αναγνώστη στην επίφαση μιας πραγματικότητας.

Ιστορίες από την καθημερινή ζωή, με στόχο της συγγραφέας να αναδείξει, και το πετυχαίνει, τη συναισθηματική διάσταση της ζωής των ανθρώπων, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τις συμπεριφορές και τις πράξεις τους.

Οι λεπτομέρειες που οροθετούν το χώρο έχουν ένα ξεχωριστό αφηγηματικό αντίκρισμα ύφους της συγγραφέως όπου οι λεπτομέρειες είναι οικείες, αναγνωρίσιμες από τον αναγνώστη και φυσικά με τον τρόπο αυτό τον ταυτίζει με το πρόβλημα, με τις συγκρουσιακές δοκιμασίες και τις μεταβολές των ηρώων της.

Το κάθε διήγημα είναι μια διαδοχή σκηνών που η κάθε μία παίζει ένα δραματικό ρόλο και φέρει ένα διακριτό συναισθηματικό φορτίο.

Εντυπωσιακές περιγραφές, που υπογραμμίζουν τη δράση ανάμεσα στον ήρωα και το εμπόδιο, με κορυφώσεις που συντελούνται στη Μαύρη Στιγμή, τονώνοντας το ενδιαφέρον της ανάγνωσης.

Ένα βιβλίο που προτείνω να διαβάσετε, θα αγαπήσετε το δεμένο τρόπο γραφής της Μαρίας Γκέκη.

 

Από το Οπισθόφυλλο

«Αγγελική στην όψη και δαίμονας, γιατρέ, γεννήθηκε με τα πόδια μπροστά, τα σήκωσε, σφικτά κρατούσε ανάμεσα τους, του δίδυμου αδερφού της τα συντρίμμια. Το είχε τυλίξει με το λώρο της σαν τον κισσό, τον ρουφούσε κι ούτε την πείραζε η σαπίλα, γεννήθηκε προορισμένη πόρνη. Δες τα λακκάκια στους λαγόνες, δες τις φτέρνες της. Όχι, μην την κοιτάς, άντρας κι εσύ, δεν θα δεις παρά την ομορφιά της. Μονάχα εγώ η μάνα ξέρω τι θηρίο γέννησα. Η μικρή πόρνη, άρπαξε αμέσως τη θηλή μου, κάρφωσε τα ροδαλά της ούλα, να την κόψη. Και τα μάτια της μαύρα, τα κάρφωσε στα μάτια μου που θρηνούσαν το γιόκα μου. Θήλασε γάλα, δάκρυα, αίμα κι απότομα άφησε τη ζουλιγμένη θηλή να πιτσιλάει μικρές λευκές σταγόνες. Η μικρή πόρνη έκλεψε τα μαργαριτάρια μου…»

Ούτε μια σταγόνα νερού, δεν γεννιέται, σε γη ουρανό και θάλασσα, δεν μένει μόνη, δεν πεθαίνει. Είναι τέλεια η ενότητα των υδάτων. Τα «ασύνδετα νερά», ιστορίες ανθρώπων, είναι μια ευχή, μια πρόκληση για την ευτυχία μας.

 

gkeki

Μαρία Γκέκη

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top