Fractal

Ποίημα: “Άστεγος Έρωτας του Απρίλη”

Γράφει η Χαρούλα Βερίγου [Ζωή Δικταίου]  // *

 

 

 

Πίνακας: Σοφία Λασκαρίδου 

 

 

Ξόδεψες και αυτό το ψέμα

Άλλη ευκαιρία πια δεν έχεις

Νικήθηκα μ’ ένα σου βλέμμα

Σε άλλον δρόμο, τώρα τρέχεις

Πως με πεθαίνει η συνήθεια

Κλέβουν σκιές, τα πεπρωμένα

Χάρτινη φλέβα η αλήθεια

Πάνω σε χρόνια πετρωμένα

Πρόσωπο γυάλινο που σπάει

Στο νου ανθίζει το αντίο

Τώρα που ο φόβος σε ξυπνάει

Τελειώνει και αυτό τ’ αστείο

Άστεγος Έρωτας του Απρίλη

Παράπονο η στροφή του δρόμου

Εμείς, δεν ήμασταν δυο φίλοι…

Μέσα στην ερημιά του κόσμου

Στη φλούδα της ψυχής τ’ αλάτι

Μόνη, στης σκέψης τη σκουριά

Μου ’ταζες στ’ άστρα ένα παλάτι

Και της Αγάπης τα φλουριά

Άστεγος Έρωτας του Απρίλη

Στο κλειδωμένο μου συρτάρι

Φύλαξα κάτι απ’ το δείλι

Τη θύμηση σου να φλερτάρει

Σημαδεμένη η ταμπακέρα

Λέξεις της άρνησης θα πεις

Άδεια σου αφήνω τη σκακιέρα

Κι αυτή τη νύχτα της σιωπής

Άστεγος Έρωτας του Απρίλη

Για μια ανορθόγραφη ζωή

Ένα φιλί θα καίει στα χείλη

Στην τελευταία αναπνοή.

 

 

Αύριο… εν ονόματι της Αγάπη

Ζωή Δικταίου

Κέρκυρα 5 Απρίλη 2016

 

 

 

 

 

*H Χαρούλα Βερίγου [Ζωή Δικταίου]  γεννήθηκε στην Κρήτη. Οι ρίζες της είναι στο Οροπέδιο Λασιθίου. Στο Τζερμιάδο μεγάλωσε, εκεί έμαθε και τα πρώτα γράμματα. Δεν έγινε δασκάλα όπως ονειρευόταν όταν ήταν παιδί. Την κέρδισε η Τουριστική Εκπαίδευση. Ζει και εργάζεται στην Κέρκυρα. Μένει σταθερά αφοσιωμένη στην οικογένεια. Είναι παντρεμένη και τιμούν τη ζωή της δύο παιδιά. Καταθέτει την ευγνωμοσύνη της στο φως και στο ταξίδι του, αυτό που δικαιώνει την αιωνιότητα, για να δικαιωθεί ταπεινά στη σιωπή και αθόρυβα στο καθαρό βλέμμα θυμίζοντας την αλμύρα, την πιο αρχαία γεύση ζωής στο δάκρυ. Πιστεύει στην αγάπη. Συνηθίζει να κλείνει τα μάτια και να ταξιδεύει. Την γοητεύουν φεγγάρια, γιασεμιά, κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, όσο και τα ξεφτισμένα αποκόμματα από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Η Αγάπη αντέχει το ρίσκο στ’ ανοικτά και τινάζει το χνούδι της λήθης στη βροχή. Της αρέσει η βροχή. Προτιμά τη μωβ ομπρέλα, μα έχει πάντα και μια κόκκινη, για να μπορεί να πληγώνει τις άφεγγες νύχτες το σκοτάδι. Την πολεμούν οι λέξεις. Γίνονται όχημα μαγείας, γι’ αυτό και δεν αναρωτιέται πια «γιατί γράφω;» Όπως αναπνέει, μιλάει, ονειρεύεται, συμφιλιώνεται με τη ζωή και τον θάνατο μαγικά, έτσι και η ανάγκη της να γράφει. Ακουμπά στο παρελθόν, όμως η λέξη που την καθορίζει είναι το «Αύριο…»

Βιβλία:  «Μια κούρσα για τη Χαριγένεια», εκδόσεις Φίλντισι, «Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο», εκδόσεις Φίλντισι, «Ιστορίες για φεγγάρια», εκδόσεις Έψιλον. 

Δημοσιευμένα ποιήματα και διηγήματα με το ψευδώνυμο Ζωή Δικταίου.  Δισκογραφική συνεργασία με Γιάννη Νικολάου και Νίκο Ανδρουλάκη.

 

 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top