Ασιά Τζεμπάρ: η γυναίκα με τις πολλαπλές και γόνιμες ταυτότητες
Γράφει η Ελένη Γκίκα //
Σε νοσοκομείου του Παρισιού πέθανε το βράδυ της Παρασκευής και η αλγερινή συγγραφέας Ασιά Τζεμπάρ. Υπέρμαχος της χειραφέτησης των μουσουλμάνων γυναικών και του διαλόγου των πολιτισμών, μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, μείζων μορφή της γαλλόφωνης λογοτεχνίας, κατ’ επανάληψη υποψήφια για το Νόμπελ, «η γυναίκα με τις πολλαπλές και γόνιμες ταυτότητες» όπως την αποχαιρέτησε ο Φρανσουά Ολάν.
Η Ασιά Τζεμπάρ γεννήθηκε το 1936 στο Τσερτσέλ, μια μικρή παραθαλάσσια πόλη δυτικά του Αλγερίου. Το πραγματικό της όνομα είναι Φατιμά-Ζοχρά Ιμαλχαγιέν. Χάρη στον πατέρα της, τον μόνο Άραβα καθηγητή γαλλικών στο σχολείο του Τσερτσέλ, η Ασιά πήγε σχολείο, συνέχισε τις σπουδές της και έγινε συγγραφέας. Το 1955 υπήρξε η πρώτη Αλγερινή που γίνεται δεκτή στην περίφημη Ecole Normale Superieure de Sevres. To 1956 έγραψε το πρώτο της μυθιστόρημα «Η δίψα» («Le soif»), με θέμα τα προβλήματα αντίστασης και εξέγερσης των Αλγερινών εναντίον των Γάλλων. Το μυθιστόρημα γνώρισε μεγάλη επιτυχία και μεταφράστηκε σε δέκα γλώσσες. Πολυγραφότατη, πολιτικοποιημένη και ευαισθητοποιημένη απέναντι στα προβλήματα της χώρας της, η Τζεμπάρ διακρίθηκε για το έργο της. Από το 1997 διηύθυνε το Κέντρο Γαλλικών και Γαλλόφωνων μελετών στο Μπατόν-Ρουζ του Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα, όπου δίδασκε επίσης γαλλική λογοτεχνία. Το 2000 τιμήθηκε στη Διεθνή Έκθεση της Φρανκφούρτης με το περίφημο Βραβείο Ειρήνης των Γερμανών εκδοτών. Το Μάιο του 2005 εξ
ελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας και βρίσκεται πλέον μεταξύ των 40 Γάλλων «αθανάτων».
Από τις εκδόσεις «Κέδρος» το 2006 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Σουλτάνα σκιά». Για την Αλγερία του σήμερα μέσα από τις γυναίκες της με την «βαριά σκιά» και κληρονομιά.
Ετικέτες: Ξένη Λογοτεχνία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
-
-
-
-
H Κατερίνα Ανδριανάκη στο εργαστήρι του συγγραφέα
23/04/2024, 9:54 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Διήγημα: «Το δάκρυ μέσα μου»
Του Αρίστου Κουλούρη // * Το δάκρυ μέσα μου Δεν είχε καταλάβει ότι δάκρυσε. Το συνειδητοποίησε όταν γεύτηκε την αλμύρα στις άκρες των χειλιών του. «Τζένη συγγνώμη. Είχα δεν είχα, πάλι τα ζουμιά με πήρανε. Έντονη
Περισσότερα -
Tέσσερα ποιήματα
Γράφει ο Λεόντιος Πετμεζάς // * To λεηλατημένο τοπίο των αναπολήσεων. Στο λεηλατημένο τοπίο των παραισθήσεων και των περισκέψεων τα ψυχικά, εξαθλιωμένα ναυάγια σε συνέχεια των στροβιλισμών μέσα από την ανακύκλωση αφήνουν την
Περισσότερα -
Χαμένοι ειδυλλιακοί παράδεισοι
Γράφει ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης // Vladimir Nabokov, «Mary». Μετάφραση: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης. Εκδόσεις Μεταίχμιο. Αθήνα, 2021 Η ‘Mary’ (1926), το πρώτο μυθιστόρημα του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ άρχισε να γράφεται στο Βερολίνο, λίγο μετά το γάμο του, την άνοιξη του
Περισσότερα -
Πολεμώντας την αφωνία, νοηματοδώντας αλλιώς τον Παπαδιαμάντη
Γράφει η Αρχοντούλα Διαβάτη // Πόλυς Χατζημανωλάκη «Βωβόν ξύλον», εκδ. Εύμαρος Ανάμεσα στα τελευταία δοκιμιακά βιβλία για τον Α.Παπαδιαμάντη, των Λ.Προγκίδη, Σ. Ζουμπουλάκη και Α. Καστρινάκη, που διάβασα τα τελευταία χρόνια, προστέθηκε ελπιδοφόρο το βιβλίο, με τίτλο: Βωβόν
Περισσότερα -
Σαν ένα πεισματάρικο σκουλήκι μέσα στους μαιάνδρους του χάους
Γράφει η Ανθούλα Δανιήλ // Άννα Γρίβα: «Εξόριστες βασίλισσες» Εκδ. Μελάνι, 2021 Η εξαιρετικά ήρεμη αφήγηση τρέχει μαλακά, με έναν εσωτερικό ρυθμό σαν ρυάκι σε όμορφο κήπο που επιτρέπει στον αναγνώστη να βλέπει τις μικρές λεπτομέρειες του παραδείσου
Περισσότερα -
ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΑ: «Χωρίς αγάπη»
Γράφει η Γεωργία Χάρδα // * Τζον Γουίλιαμς: «Μόνο η νύχτα», Μετάφραση Ορφέας Απέργης, Εκδόσεις Gutenberg Ο συγγραφέας του εμβληματικού «Στόουνερ», Τζον Γουίλιαμς, στο πρώτο του βιβλίο παρουσιάζει έναν 25χρονο άντρα, τον Άρθουρ. Ο πρωταγωνιστής έχει παρατήσει τις σπουδές του και ζει μόνος σ’ ένα ξενοδοχείο
Περισσότερα -
Μάρω Βαμβουνάκη: “Μόνο ό,τι αγαπάμε, γνωρίζουμε”
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // Κάθε βιβλίο, ένα νέο λαγούμι προς τον απόκρυφο εαυτό Η συγγραφέας που βάζει το μαχαιράκι της μνήμης όσο πιο μέσα γίνεται. Με χρώμα και μουσική, με ήχους όπως τα βήματα σε ξύλινο πάτωμα.
Περισσότερα
