Fractal

Ποίηση της Ασημίνας Ξηρογιάννη

 

po

 

Πολιτισμένος διάλογος

 

Αδιέξοδα ποιήματα.

Χώρισες με τη μούσα.

Πόλεμος.

«Άστο. Ανήκουμε σε διαφορετικούς κόσμους», είπες.

Ο εγωισμός σου αποπειράθηκε πολλάκις να με δολοφονήσει.

Μα εγώ εκεί.

Αντέχω ακόμα.

Κι είμαι πιο δυνατή πια.

Κι υιοθετώ νέα τεχνική στην ποίησή μου.

«Θα γράψω αλλιώς, το ξέρω.

Και όχι, δεν ανήκουμε σε διαφορετικούς κόσμους»

«Γιατί το λες αυτό;»

«Γιατί αγαπάμε κι οι δυο την ίδια ποίηση, τη δική σου»


Το ποίημα που σιωπά (Απόσπασμα)

Ποίημα το ποίημα σε πλησιάζω.
Μα η απόλυτη ταύτιση  
θα’ ναι για μένα χωρισμός. 
Διότι ο έρωτας 
είναι υπόθεση ανθρώπων που δεν γνωρίζονται.

 *

Τόσα χρόνια ακίνητη στο πλάι σου, 
κι όμως νιώθω 
ότι αδιάκοπα στριφογυρνάω
μέσα στο σύμπαν.

*

Στεκόμασταν σε απόσταση
πριν τη σκληρή και μοιραία 
συνδιαλλαγή των σωμάτων. 
 Σε απόσταση πάλι μετά.

*

Πάρε με μαζί σου μέσα στο ποίημα
Εκεί που ο χρόνος είναι άπειρος  
κι οι λέξεις αποπνέουν ελευθερία.

*

Αν έχουν κάποια δύναμη οι στίχοι μου  
είναι που μ’ έμαθες ν’ αντέχω τη σιωπή.

*

Εσύ και το χάος μοιάζετε.

*

Έλα, δώσε μια ευκαιρία στα σώματα  
να εμβαθύνουν το ένα στο άλλο.

*

Η αίσθηση και μόνο
ότι με αφήνεις να υπάρχω δίπλα σου  
μου δίνει το ελεύθερο 
 να θεωρούμαι ποίημα.

*

Θέλω λίγο από τον χρόνο σου 
 λίγο από τον τόπο σου 
 λίγο από το βλέμμα σου 
 λίγο από τη σκέψη σου 
 πολύ από σένα.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top