Fractal
Home / FRACT-ALL / Ποίημα: “Αρχή μέση τέλος”
05/04/2017, 11:12 πμ

Ποίημα: “Αρχή μέση τέλος”

Του Αντώνη Κηπουρού // *

 

 

 

 

Αρχή μέση τέλος

 

Απηνής διώκτης ο καιρός

Σπρώχνει μέρες και νύχτες

Άλλες να ‘ρθούν στις θέσεις τους

Και μήτε που ρωτάει

Αν τέλειωσαν τα πράματα

Αυτά που ‘χαν αρχίσει

Μήπως στη μέση μείνανε

Η μη και δεν αρχίσαν

Μόνο στον κάδο ρίχτηκαν

Της ανακύκλωσής μας

Κι αν πας να αναρωτηθείς

Μοστράρει νομοτέλεια

Σάμπως και βιάζεται να ‘ρθεί

Του κόσμου η συντέλεια

Ποιος την ορίζει όμως αυτή

Εμείς με το μυαλό μας ?

Που το πεπερασμένο του

Έως ανύπαρκτο είναι;

Αυτό που λέμε εμείς ζωή

Μέσα σε κύκλο τρέχει

Έξω από αυτόν αν θες να δείς

Τα όρια να πλαταίνεις

Της γνώσης μα και της ψυχής

Θα πρέπει να δουλέψεις

Ίσως ψηλά να σηκωθείς

Άλλη οπτική γωνία

Που θα σου δώσει επίγνωση

Και της μικρότητάς σου

Και των δυνατοτήτων σου

Ώστε να δεις πιο πέρα

Πιο πέρα από τον μικρόκοσμο

Για τα δικά σου μέτρα

Για το μυαλό που κουβαλάς

Για τις προθέσεις που έχεις

Είσαι αγνός ερευνητής;

Φιλόσοφος η ποιητής;

Μην είσαι ένας παρείσακτος

Κρυμμένος στη γωνιά σου

Φορώντας την παραλλαγή

Μήπως σε καταλάβουν

Και σου ζητήσουν την ψυχή

Εκεί να καταθέσεις

Όπως κι οι άλλοι έκαναν

Κι εσύ τότε τη γύμνια σου

Θα προσπαθείς να κρύψεις

Με ταπεινά συκόφυλλα

Κίνητρα της ντροπής σου

Σελίδα άγραφη ζωής

Που ήθελες να γεμίσεις

Χωρίς εφόδια και πληγές

Παράσημα της ζήσης

Σούμα λοιπόν για όλα αυτά

Που πρέπει να μετρήσεις

Να δεις το ισοζύγιο

Και να υπολογίσεις

Άμα στο τέλος της ζωής

Σου βγαίνει ηρεμία

Άμα τη φαύλη πρόκληση

Κοιτάς μ’ αδιαφορία

Θα πει πως έζησες απλά

Η σύνθετα , δεν ξέρω

Αυτό που ξέρω είναι πως

Τήρησες τους κανόνες

Εκείνους της ισότητας

Και της αλληλεγγύης

Αυτό σε κάνει άνθρωπο

Αυτό σε εξυψώνει

Κι ίσως βρεις εισιτήριο

Μία ματιά να ρίξεις

Πέρα από όλα τα γνωστά

Αυτά που ξέρουν όλοι

Και θα το ξέρεις μόνος σου

Αυτός είναι ο όρος

Σ΄ αυτή τη λέσχη για να μπεις

Αυτών που ξεχωρίζουν

Αυτών που έχουν τη ματιά

Ξύπνια, καλοσυνάτη

Μείνε και πιες από το νερό

Που απλόχερα σου δίνουν

Της εναργούς γαλήνης τους

Κι εσύ να ημερέψεις

Τον χρόνο σου να δεις αλλιώς

Και να μην τον φοβάσαι

Ο μόνος καταναλωτής

Του χρόνου σου εσύ θα ‘σαι

Είτε περάσεις δύσκολα

Είτε εύκολα, το ξέρεις

Πως σαν θα ‘ρθούν τα γηρατειά

Μόνος σου θα ζητήσεις

Να δεις μέσα στη ζήση σου

Πως ήσουν, πώς τα πήγες

Θα θες να βαθμολογηθείς

Από σένα τον ίδιο

Κι όλο τους άλλους θα ρωτάς

Για τούτο και για κείνο

Που σχέση μάλλον είχανε

Με τούτα τα δικά σου

Κι άμα σ’ αρέσουν όλα αυτά

Που οι άλλοι θα σου πούνε

Θα τα ‘χεις και θα τα φυλάς

Που και που θα τα δείχνεις

Κάθε που η περίσταση

Ευνοϊκή θα είναι

Αν πάλι δεν σ’ αρέσουνε

Θα τα καταχωνιάσεις

Μέσ’ τα κατάβαθα του νου

Δεν θα τα φανερώνεις

Ίσως και να τα ξέχναγες

Μα εκείνα δεν σ’ αφήνουν

Είναι τα σχόλια καρφιά

Ανεξίτηλα σημάδια

Που και να θες, δεν κρύβονται

Πάντα μαζί σου θα ‘ναι

Σαν τη σκιά που θες δε θες

Παντού σ’ ακολουθάει.

 

 

 

* Ο Αντώνης Κηπουρός του Εμμανουήλ γεννήθηκε στη Θεσ/νίκη 29 Μαίου 1950, μεγάλωσε στις Σέρρες, πήρε πτυχίο Ιατρικής από το Α.Π.Θ, ειδικότητα Ουρολογίας, παντρεύτηκε την Μαρία Ζαχάκη, απέκτησαν τρία παιδιά την Βασιλική, την Ηλέκτρα και τον Μανώλη, συνταξιοδοτήθηκε το 2012 και έκτοτε γράφει.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top