Fractal

Άρθρο: “Μαζοποίηση και μοναξιά!”

Της Άννας Δεληγιάννη // *

 

f2

 

Καταθλιβόμαστε καθημερινά όλο και περισσότερο κι ένας κρίκος προστίθεται στην αλυσίδα του πνιγμού! Καταθλιβόμαστε από την βαθύτατη επιθυμία της διάκρισης, κι ένα βήμα προστίθεται στο δρόμο του χαμού! Σήμερα ,από το πρωί περνάνε από το μυαλό μου τα γραφτά σου αείμνηστε Ευάγγελε Παπανούτσο κι εκείνο το προοδεύσαμε αλλά δεν ευτυχήσαμε με πηγαίνει κατευθείαν στην παραποίηση της παιδείας μας ως έθνους ,και στην αποποίηση γενικά των γραμμάτων υπό την αιγίδα του ωχαδερφισμού ! Και ναι ,έχω μια κούραση βαριά όπως τραγουδούσες Καζαντζίδη μου, και θέλω να νιώθεις αγαλλίαση εκεί πάνω ,γιατί εμείς είμαστε πλέον κατάκοποι από τη σκέψη ,τη μοναξιά, την έλλειψη καταφυγής ,είμαστε κατάκοποι από την έλλειψη του Θεού μέσα μας! Μαζοποίηση και μαζικοποίηση, ναι δεν είναι το ίδιο όπως πολλοί διατείνονται καθώς το δεύτερο ενισχύει το πρώτο αλλά στα τόσα ας μην αναλώνομαι σε λεπτομέρειες! Έτσι κι αλλιώς η λεπτομέρεια που έκανε τη διαφορά θυσιάστηκε στο βωμό της ανάπτυξης ,της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας που προάγει τον εγωτισμό και το συμφέρον! Έτσι στον εργασιακό μας χώρο ,με τα κοινά τελετουργικά πόσο στ’ αλήθεια ωφελούμαστε, πόσο αγγίζουμε τον κύκλο της συνεργασίας. Είμαστε μέσα ,άρα συμμετέχουμε ή επιβάλλεται να συμμετέχουμε! Είμαστε έξω γιατί δεν ομονοούμε παρά ευελπιστούμε στην κατά μόνας πορεία και αυτό οδηγεί στις ατραπούς του ωφελιμισμού!

Τελικά μας έχουν στρέψει προς τα έξω, που σημαίνει δουλεύω για να ζήσω και η δουλειά, μας εξουθενώνει γιατί λείπει το «άλας», το μεράκι! Ποιος τάχα να μας στρέψει σε αυτήν με αγάπη αφού γίναμε εχθροί στο σπίτι μας στην εργασία, στην κοινωνία! Μαζοποίηση! Άχαρη επιλογή, που δυστυχώς δεν προσανατολίζεται στο άτομο, στην ταυτότητα αλλά στην ανωνυμία γιατί ανώνυμα κάνεις όσα δεν θα αποτολμούσες επώνυμα! Ανώνυμες κριτικές, ανώνυμες θέσεις επί παντός επιστητού ,ανώνυμοι οι θύτες και τα θύματα! Λέμε ένας εικοσάχρονος, ένας σαραντάχρονος γιατί μας έκαναν αριθμούς και ως τέτοιοι τι είδους προσπάθειες και τι συναισθηματισμό να έχουμε! Εργαζόμαστε πολλοί μαζί, αποδίδουμε στον χ βαθμό και ξοδεύουμε ψ χρηματικά ποσά. Εξίσωση ,αριθμητικά δεδομένα, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων ,μετρήσιμο το πόσοι και πόσα ξοδεύουν. Αλλά ο πλούτος και η μάζα σε τι να ωφελήσουν το άτομο που πασκίζει καθημερινά για τον επιούσιο! Μοναξιά! Στην εποχή της ανευθυνότητας, του άρπαξε να φας και κλέψε να’ χεις, στην εποχή της αθεΐας και του απροσδιόριστου φόβου είμαστε μόνοι και νομίζουμε ότι πορευόμαστε προς τα εμπρός αλλά δυστυχώς στρεφόμαστε προς τα πίσω! Τώρα πρέπει να επιδιορθώσουμε τις ράγες για να ξαναμπούμε σε ασφαλή τροχιά!

 

* Η Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά είναι  εκπαιδευτικός, συγγραφέας, κριτικός. 

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top