Καλά κρυμμένα μυστικά
Γράφει ο Μίνως- Αθανάσιος Καρυωτάκης //
«Η σιωπή του τάφου» του Άρναλδουρ Ινδρίδασον, Εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 331
Το Ρέικιαβικ είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Ισλανδίας, μιας χώρας που ο συνολικός της πληθυσμός δεν ξεπερνάει τους 400.00 κατοίκους. Στη βορειότερη πρωτεύουσα του κόσμου θα περίμενε κανείς η καθημερινότητα να κυλάει με πολύ ηπιότερους και ειρηνικούς ρυθμούς. Ωστόσο, η ανακάλυψη ενός γυναικείου σκελετού στη διάρκεια ενός παιδικού πάρτι, σε μια περιοχή, που λαμβάνουν χώρα εκτεταμένες οικοδομικές εργασίες, θα φέρουν τα πάνω – κάτω στην ευρύτερη περιοχή και στη ζωή του επιθεωρητή Έτλεντουρ και της ομάδας του. Οι αστυνομικοί είναι αποφασισμένοι να βρουν την ιστορία του σκελετού και έτσι ξεκινούν να ψάχνουν το παρελθόν και να ξεθάβουν καλά κρυμμένα μυστικά. Παράλληλα, ο πενηντάρης επιθεωρητής προσπαθεί να δώσει το φιλί της ζωής στη διαλυμένη οικογένειά του και στην κόρη του, η οποία βρίσκεται σε τραγική κατάσταση λόγω καταχρήσεων.
Ο Άρναλδουρ Ινδρίδασον μέσω του βιβλίου «Η σιωπή του τάφου» καταπιάνεται με την οικογενειακή βία, τις καταχρήσεις, το παρελθόν και τις λανθασμένες επιλογές, που πολλές φορές στιγματίζουν τον άνθρωπο και τον εμποδίζουν από το να ξεχάσει το παρελθόν του και να προχωρήσει μπροστά. Ο σκελετός, που ανακαλύπτεται, δίνει το έναυσμα στον συγγραφέα για να γράψει ένα μυθιστόρημα, το οποία είναι έξυπνα δομημένο. Υπάρχουν ουσιαστικά δύο κυρίαρχες αφηγήσεις. Η μία ασχολείται με την ομάδα του επιθεωρητή και τις προσπάθειές της για να βρουν τι πραγματικά έχει συμβεί, ενώ η δεύτερη αφηγείται στον αναγνώστη τη φρικιαστική ιστορία του σκελετού και της οικογένειάς του, η οποία υποφέρει από έναν βίαιο άνδρα που συμπεριφέρεται με τον χειρότερο τρόπο στη γυναίκα και στα παιδιά του. Οι δύο αφηγήσεις προς το τέλος του μυθιστορήματος γίνονται ένα, ενώνοντας το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον.
Επιπλέον, η ταυτόχρονη προσπάθεια του Έτλεντουρ να σώσει την οικογένειά του και την κόρη του, δίνει στον συγγραφέα τη δυνατότητα να περιγράψει το Ρέικιαβικ, ορισμένα κομμάτια της ιστορίας του, αλλά και την προσωπικότητα του επιθεωρητή, ο οποίος παρουσιάζεται σαν μια τραγική φιγούρα, που δεν μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν και να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις υποχρεώσεις του.
Arnaldur Indridason
Ο λιτός λόγος του Ινδρίδασον σε συνδυασμό με τις παραστατικές εικόνες που πλάθει, δημιουργούν ένα μυθιστόρημα, το οποίο είναι αρκετά σκληρό σε ορισμένα σημεία. Ωστόσο, ο αναγνώστης καθηλώνεται από την πλοκή και παρά τις σκληρές εικόνες συνεχίζει το ταξίδι μέχρι το τέλος. Και όταν αυτό τελειώσει, έρχεται αντιμέτωπος μ’ ένα διαχρονικό ερώτημα: Μπορεί ο άνθρωπος τελικά να ξεφύγει από το παρελθόν και να λυτρωθεί;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500+ ΛΕΞΕΙΣ: Ο θάνατος ποτέ δεν βάζει τέλος
23/04/2024, 9:51 μμ -
Παρακείμενα: «Ωδή στην ηρωική παράδοση και ταυτόχρονα καταδίκη»
23/04/2024, 9:50 μμ -
Ο ‘δράκος’ κοιτούσε τη λίμνη
23/04/2024, 9:48 μμ -
Η αλχημιστική φαντασία της Μπουραζοπούλου
23/04/2024, 9:47 μμ -
Ο Δημήτρης Νόλλας συνεχίζει
23/04/2024, 9:45 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
✔️ Γιώργος Βέης: «Δεν έχω γράψει παρά αμιγώς σωματικά βιβλία»
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα // «Τα βιβλία εναλλάσσονται. Οι φωτογραφίες, τα ενθύμια επίσης. Με τις αλλεπάλληλες μετακομίσεις, είκοσι περίπου έως τώρα, όλα μαθηματικά αλλάζουν. Παραμένουν δύο μόνον το ίδια: το τετράδιο για τα ποιήματα και η
Περισσότερα -
☆ Μουσικά ημερολόγια: Πάθος για μουσική | “Only Love From Now On’’ – Carmen Villain
Γράφει ο Φώτης Νικολάου // * “Only Love From Now On’’ – Carmen Villain Κατ’ εμέ, το πανέμορφο αυτό άλμπουμ της Carmen Maria Hillestad (εντάξει, το καλλιτεχνικό της ακούγεται πιο απλό, ίσως σαν τις απαλές, γεμάτες φαντασία μουσικές
Περισσότερα -
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ο ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ. Έμμετρη διασκευή της ομώνυμης τραγωδίας του Νίκου Καζαντζάκη
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μούσσας // * ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ο ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ Έμμετρη διασκευή της ομώνυμης τραγωδίας του Νίκου Καζαντζάκη (Απόσπασμα από 4η πράξη) ΦΡΑΝΤΖΗΣ: Είδα τον για στερνή φορά, φωτιάς τον καβαλάρη στο πρωτοσύλαμπο τσ’ αυγής, θανάτου
Περισσότερα -
1 Νοεμβρίου – Ίμα Σουμάκ
Επιμέλεια: Δήμητρα Ντζαδήμα // Η #Ίμα_Σουμάκ που έφυγε σαν σήμερα το 2008, ήταν διάσημη κολορατούρα σοπράνο από το Περού. Στη δεκαετία του 1950 αποτέλεσε μία από τις κυριότερες ερμηνεύτριες εξωτικής μουσικής (είδος τζαζ με στοιχεία λατινοαμερικάνικης και πολυνησιακής μουσικής). Σημείωσε παγκόσμια
Περισσότερα -
Άνθρωπος και Μηχανή: σε μια σχέση αντιφατική!
Του Νίκου Τσούλια // Από τότε που ο πολύ μακρινός πρόγονός μας άρχισε να χρησιμοποιεί εργαλεία, όλα άλλαξαν και κυρίως η ίδια η εξέλιξη της ανθρωποποίησής του. Ο άνθρωπος γίνεται συνδημιουργός του εαυτού του και μετασχηματίζει όλο και
Περισσότερα -
Εμείς στην πόλη
Γράφει ο Δημήτρης Βαρβαρήγος // Ζέτα Κουντούρη “Λίγο πριν βρέξει” Διηγήματα, Εκδόσεις Κέδρος Διαβάζοντας τα διηγήματα της Ζέτας Κουντούρη, διαφαίνεται μια ευγενική ειρωνεία για τα συμβάντα από τις πράξεις των ανθρώπων -των ηρώων της- μαζί με μια γλυκόπικρη
Περισσότερα -
Τρία ποιήματα: “Ο έχων δύο χιτώνες” |”Φιλική που φαίνεσαι απελπισία…” | “Είθισται”
Της Μαίρης Πέστροβα // Ο έχων δύο χιτώνες ~~~~~~~~~~~~~~~~ Κρυφός εσπερινός ανήμερα της μεγάλης απόδρασης. Σπιρτόκουτο στην τσέπη μου σε κουβαλώ λιβάνι και καρβουνάκι μαζί να σε μυρίζω ν’ αγαλλιάζω να σε αγγίζω και να καίγομαι.
Περισσότερα
