Fractal

Η Αργυρώ Μουντάκη στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

argyro

 

Μιλώντας για το Υπναρούδι…

 

Το πρώτο μου βιβλίο ήταν «Το Υπναρούδι και η Ελεάννα». Πρώτο παιδί, γράφοντας για παιδιά, δίχως να έχω ακόμα η ίδια παιδιά… Ένα παραμύθι που αφηγήθηκα με άλλους ήρωες, άλλα έντομα, στην πραγματική Ελεάννα, την πρώτη μου αδυναμία, την αδερφή μου. Με πολλά χρόνια να μας χωρίζουν αλλά και την λαχτάρα για την έλευσή της στη ζωή να μας ενώνει, θυμάμαι να της αφηγούμαι μία ιστορία για να φάει το φαγητό της. Κακόφαγη, όπως τα περισσότερα παιδιά, ήθελε το παραμύθι της… Και το παραμύθι αυτό έγινε στέρεα αφήγηση, δίχως πλέον αλλαγές από ένα σημείο και έπειτα. Και ένα καλοκαίρι, καλοκαίρι του 2003, αποφάσισα να το γράψω, να δοκιμάσω, να δοκιμαστώ. Δειλά, αλλά σταθερά, απλά κάθισα και αποτύπωσα την προφορική μου αφήγηση. Και βγήκε ένα παιδί, ένα παραμύθι. Και τώρα τι το κάνουμε αυτό; Αναρωτήθηκα. Αξίζει τον κόπο; Ή θα γράφεις Αργυρώ με την λαχτάρα της γραφής δίχως να ξέρεις αν όσα γράφεις αξίζουν… Και σκέφτηκα, ποιον άνθρωπο στην παιδική λογοτεχνία και εν ζωή θαυμάζω περισσότερο; Τη Ζωρζ Σαρή φυσικά. Δεν υπήρχε άλλος και δεν υπάρχει για εμένα σε αυτό το ψηλό βάθρο. Ήθελα λοιπόν τη γνώμη της, να μου πει αν αξίζει. Κι αν άξιζε, θα συνέχιζα να γράφω, αν όχι, θα σταμάταγα. Στρεβλή σκέψη τελικά, πολλά χρόνια μετά, δέκα και βάλε, διαπιστώνω το λάθος της σκέψης μου. Μα ήμουν τυχερή, το κείμενο ενθουσίασε τη Ζωρζ… είναι σπουδαίο αγαθό η γενναιοδωρία των καταξιωμένων ανθρώπων, των ανοιχτών στα νιάτα… και η Ζωρζ ήταν πάντα έτσι… έτσι σαν ένα μικρό μνημόσυνο 3 χρόνια μετά την απώλειά της… την ευχαριστώ για όλα…

 

ypnaroudi

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top