Fractal

Ποίηση: “Κ τ ε ρ ί σ μ α τ α (1)”

Του Αργύρη Ευαγγελούλη // *

 

f8

 

 

Υπάρχουν ως ουλές, τόσο μικρές σαν να έμπηξες ένα δάχτυλο στο χώμα. Τέτοιες έχω πολλές. Το μέτωπό μου μία, με κάτι χλωμά φτερωτά κεφάλια. Οι κρόταφοι με δυο νέες από τρυπάνι. Η καρωτίδα τη δικιά της επειδή τόλμησα να πιω ένα ποτήρι γάλα. Κατέβηκε αμέ-σως ευχάριστα, όμως το άφησα πολύ στη βράση. Δεν ένιωσα το κάψιμο αυτό. Ήταν απο-βραδίς ξεχασμένο, λιωμένο πια, το κουταλάκι με μια πρέζα απορρυπαντικό. Ευχαριστώ τους αφρούς που με καθάρισαν. Ο ομφαλός εκ γενετής κρέμεται σαν τριχιά. Δεν ζήτησα αποκοπή. Έτσι απλά γιατί ήθελα την ενδομήτρια συμβατικότητα μου να την εξωτερικεύσω στο σύμπαν. Πέταξα σα σκουπίδι από τα χέρια μου τα γεννητικά μου όργανα. Και τα δύο. Επέλεξα την ατεκνία, την αφυλία, την ανηδονία. Ήρθαν πιο ελεύθερες μέρες.

Το σιφόνι του χρόνου διετέλεσε το κακούργημα του. Πλέον κείτομαι εν πλήρη ευδαιμονία στον κήπο με τις ροδιές.

 

 

* O Αργύρης Ευαγγελούλης γεννήθηκε στη Λάρισα, το 1992. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

 

Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top