Fractal
Home / Ποιήματα / Ποίηση fractal: “Αποτυπώματα*” – Έξι μικρά ανέκδοτα ποιήματα
07/11/2018, 10:52 πμ

Ποίηση fractal: “Αποτυπώματα*” – Έξι μικρά ανέκδοτα ποιήματα

Της Ελένης Χωρεάνθη //

 

 

 

Αναζήτηση

 

Αναζητώντας

την πηγή του άστρου μου

ήρθα κοντά σου

ευλογημένη του Λόγου αναπνοή

Μάρτυρές μου

οι τύποι των ήλων

που με δίδαξαν υπομονή

στη σιωπή

όταν φυλλορροούνε οι στιγμές μου

Ευδόκησε

τα χείλη μου

να θέσω στην πληγή

να πιω απ’ την πηγή της δύναμης

ν’ αντέξω τη σιωπή

όταν οι πληγές μου αιμορροούν

 

Π. Φάληρο, 2 Απριλίου 2018

 

 

 

Διαλογισμός

 

Kάθε πρωί

ανοίγω το παράθυρο

να πω μια “Καλημέρα” στη ζωή

που μου δωρίστηκε

για άλλη μια μέρα

να βγω να χαιρετήσω

τους ανίδεους περαστικούς

 

Κάθε αυγή

ανοίγω ένα παράθυρο

προς τη μεριά του ήλιου

να μπει το φως στην κάμαρά μου

 

Π. Φάληρο, 1 Μαΐου 2018

 

 

 

Μικρό ελεγείο

            

Λόγια παρηγορίας

Δεν υπάρχουν

δεν  βρίσκονται μήτε σε παρακαταθήκη

μήτε για ώρα ανάγκης  φυλαγμένα

ξοδεύτηκαν

με τόσων χρόνων τις απώλειες

 

Ψηλαφώντας

την ερημία της ψυχής σου στις λέξεις

νιώθω την ταραχή των σπλάχνων σου

ακούω την κραυγή του σώματος

αίμα πικρό

ρέει  στις φλέβες σου

το πένθος των πραγμάτων

Σαν απαλό θρόισμα  φύλλων

σερνεται στην ολόμαυρη γη

στην απανθρακωμένη πολιτεία

βαρυπενθούσα

μοναχή

η προαιώνια του σύμπαντος

σιωπή

 

Κυριακή, 12  Αυγούστου 2018

 

 

 

Συνουσία

 

Κούρνιασε η ψυχή μου

στο ξημέρωμα

κι απόμεινε

το δάκρυ του πουλιού

στο ανθισμένο βλέφαρο της μέρας

Και συλλογίζομαι τον άνεμο

που μπαινοβγαίνει στην ψυχή μου

κάθε απόβραδο

την ώρα του εξαίσιου δείπνου

των πνευμάτων

Μια διαδικασία συνουσίας του φωτός

με το σκοτάδι

 

Π. Φάληρο, 20 Αυγούστου 2018

 

 

 

Φωτογραφίες εποχής

 

Ασπρόμαυρες

παλιές φωτογραφίες γυναικών

παρωχημένης εποχής
μορφές σταφιδιασμένες

ρυτιδωμένα

στραγγιγμένα πρόσωπα

ρικνά

χαρακωμένα

ραγισμένα μέτωπα

με χίλιες δίπλες πάνω η φθορά

Κορμιά τσαλακωμένα
λυγισμένα από τον κάματο

και τον καιρό
– ερωτικά πλασμένα μια φορά

ωραία σώματα στιλπνά-

ταγμένα στον αιώνιο μαρασμό

στης φαμελιάς δοσμένα τον “προορισμό”
χωρίς δικαίωμα

στη δική τους τη ζωή κανένα
δίχως προορισμό ατομικό κανένα
χωρίς “Εγώ”

και δίχως “θέλω”

και χωρίς “μπορώ”

Γυναίκες από ξύλο

σμιλεμένες κι από μάρμαρο

υπομονετικά υποζύγια

καματερά
έγραψαν με καλέμι την αξίνα

στο ΑλφαΒητάρι της ζωής τους ιστορία

το χώμα και την πέτρα πελεκώντας

και χώρεσαν στο συναξάρι

των ανώνυμων αγίων
κορνιζωμένες

«αναμνηστικές φωτογραφίες εποχής»
στους τοίχους παλαιών αρχοντικών
αναρτημένες

 

Φάληρο, 25 Αυγούστου 2018

 

 

 

Αποτυπώματα

 

Τα χρόνια μας μες τα χαρτιά

φτερά στον άνεμο

αρμενίζουν

σαν ταξιδιάρικα πουλιά

φεύγουν

μα δεν γυρίζουν

 

Όσα η μνήμη ανακαλεί

παλιές πληγές

ανοίγρι

πόνο και λύπη προκαλεί

κι η νοσταλγία

μας πνίγει

 

28 Σεπτεμβρίου 2018

 

 

 

* Από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες: ,
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top