Fractal
Home / FRACT-ALL / Διήγημα: “Ο κύριος Μπεργκόλιο”
03/08/2016, 11:58 πμ

Διήγημα: “Ο κύριος Μπεργκόλιο”

 Του Απόστολου Θηβαίου //  *

 

f11

 

Ο κύριος Μπεργκόλιο με καταγωγή απ’ το Μπουένος Άιρες εισήλθε, λένε μετά σεβασμού στο άλλοτε φρικτό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Ο κύριος Μπεργκόλιο, ισχυρίζονται όσοι τον γνωρίζουν καλά κλονίστηκε τόσο σοβαρά απ’ όσα είδε και ένιωσε κατά την επίσκεψή του, ώστε δεν είχε το κουράγιο να επισκεφτεί όλους τους χώρους. Αρκέστηκε στα κρεματόρια, τους θαλάμους, τους κοιτώνες. Ακούμπησε, λένε το χέρι του στον τοίχο όπου τόσοι και τόσοι εκτελέστηκαν με μια σφαίρα, καταδικασμένοι απ’ τη γέννησή τους στα πιο σκληρά, ανθρώπινα πάθη. Ο κύριος Μπεργκόλιο σημαδεμένος, με την καρδιά του πληγωμένη, στάθηκε περισσότερη ώρα στους ασφυκτικούς θαλάμους των αερίων. Φαίνεται πως η συνείδηση, η σκέψη, η γλώσσα, η φαντασία, η ζωή η ίδια συνιστούν μια άγρια υπόθεση. Ο κύριος Μπεργκόλιο με το σχήμα του θεού ανάφλυγο επάνω του προσευχήθηκε με κλειστά μάτια. Δεν θέλησε κανέναν να τον συντροφέψει, κανέναν να σταθεί σε μια τόσο ιδιαίτερη στιγμή του. Οι προσευχές του ακολούθησαν την τροχιά του μαρτυρίου και πολλές, πολλές χαμένες ψυχές συντρόφεψαν τον κύριο Μπεργκόλιο σ’ αυτήν την ιστορική στιγμή. Νεαροί σπουδαστές, απ’ αυτούς που συρρέουν καθημερινά στο σιδηρόδρομο, μερικά μόλις μόνο μέτρα απ’ την είσοδο του στρατοπέδου ζωγράφισαν για λογαριασμό του μερικά ξεχωριστά πορτραίτα. Τα παιδιά τα συναρπάζει αυτή η τρομερή ιστορία. Χιλιάδες, πεθαμένα νεύρα που ποτέ και με κανέναν κεραυνό δεν θ’ αναστηθούν λάμπουν στις ακουαρέλες των σπουδαστών. Αυτή τη φορά ετοίμασαν μερικά έξοχα σχέδια με μολύβι. Είχαν για θεματική τους τους λεγόμενους Ζοντερκομάντος. Αναπαραστάσεις των θυμάτων καθώς σέρνονταν α’ ΄τα κρεματόρια, τ’ ανατρεπόμενα φορτηγά που άδειαζαν τα κουφάρια στους ομαδικούς τάφους στην περίμετρο του στρατοπέδου, πολύ κοντά στους θαλάμους. Ο κύριος Μπεργκόλιο πολύ εξετίμησε τα έργα των σπουδαστών και φάνηκε προς στιγμή να βρίσκει το κέφι του. Έκανε μια φανατισμένη δήλωση γι’ αυτούς, τους ανακήρυξε υπέροχους πολίτες που εγγυώνται το μέλλον της ανθρωπότητας. Ο κύριος Μπεργκόλιο είπε ακόμη πως μόνη παρηγοριά και μοναδικό σημάδι της άνοιξης σ’ αυτήν την παγωμένη γωνιά του πλανήτη είναι τα δεκάδες χιλιάδες πουλιά και όσα κυλούν κάτω απ’ τα πόδια μας, σαν υπενθύμιση είπε και σαν ρεύμα ηλεκτρικό. Ο κύριος Μπεργκόλιο δήλωσε μ’ έμφαση πως ακόμη και ο τελευταίος άνθρωπος δεν αξίζει παρόμοια μεταχείριση. Έπειτα, με την ακολουθία του περίλυπη και τον ίδιο φανερά κατεβεβλημένο αποχώρησε για την Ρώμη. Το Μπελβεντέρε είναι πάντα μια παρηγοριά για τα μάτια μας, ψιθύρισε, καθώς έφερνε στο μυαλό του τις ωραίες δημιουργίες του ταύρου της Κρήτης, απομιμήσεις της σφίγγας σε πλάγια θέση, του λυριστή Απόλλωνα, του Νάρκισσου ενώ πεθαίνει μες στα νερά. Το Άουσβιτς ας κοιμάται στους απέραντους, γερμανικούς χειμώνες του.

Και όμως, κύριε Μπεργκόλιο η δουλειά δεν παύει να απελευθερώνει ακόμη στα φτωχικά χωριά του Νίγηρα. Δεν σταματά να φέγγει, όλο νέον και πίκρα στο Μεξικό, το Μέλμπεκ, την Αλεξάνδρεια, την Αθήνα, την Μαδρίτη, την Σεβίλλη. Arbecht Macht Frei, για τις ορδές των προσφύγων απ’ το Λίβανο, το Χαλέπι, τους νέους που θάβονται στην αγκαλιά της Ατθίδας, χωρίς προσευχές και δικαιολογίες. Arbecht Macht Frei που σημαίνει πως όσο θα υψώνεται η Ρώμη στους αιώνες κάτω απ’ τη σκιά φτερωτών βοδιών και κιονόκρανων, στον κόσμο θα νυχτώνει και άλλο, και άλλο κύριε Μπεργκόλιο. Σε πείσμα των προσευχών σας ο κόσμος της εμπειρίας πώς πλαταίνει, πώς χτίζει τύμβους και τελειώνει με τις παλιές ιστορίες. Υπάρχουν νύχτες παγωμένες που τα κορίτσια με φύκια στα μαλλιά τους τραγουδούν στις αυλές μας, σκορπούν χιόνια, χαιρετιούνται εγκάρδια, θρηνούν, κλαίνε. Υπάρχουν νύχτες μοναδικές μες στο ανείπωτο και ελεεινό θέατρο των ανθρωπίνων περιστάσεων που κύριε Μπεργκόλιο, μπορούν να κόψουν την ανάσα σας και να γκρεμίσουν ακόμη και τη Ρώμη που με τόση επιμέλεια σώσατε. Μπορούν κύριε Μπεργκόλιο να σας αφοπλίσουν ολοκληρωτικά, να καταστρέψουν τη σημασία του ωραίου σας Απόλλωνα, όταν μες στις σκιές προβάλλει απαράλλαχτη η παλιά, ανεπίδεκτη θυσία της Αντιγόνης.

Κύριε Μπεργκόλιο, με όλο το θάρρος για τη θέση και το σχήμα σας, θα πρέπει πια να διδάξετε στην παλιά σας αυτοκρατορία μια σκέψη ανάγλυφη σε βάθος και όχι σε επιφάνεια. Μια σκέψη, ένα αίσθημα που μπορεί να φτάσει ως τον άνεμο και τη μοναξιά και τα πύρινα όρη, διακόπτοντας τα σκοτάδια και όσα παρόμοια πρόκειται να γεννηθούν. Θα πρέπει κύριε Μπεργκόλιο να υπερασπιστείτε, τώρα περισσότερο από ποτέ, εκείνη την έκπληξη που φτερουγίζει μες στα ωραία και απίθανα μάτια των παιδιών.

Κύριε Μπεργκόλιο συγχωρήστε με για τον τόνο της φωνής μου μα ήρθε ο καιρός όλα τα πράγματα και όλες οι μορφές να εμπλουτιστούν με τη σημασία και την αξία τους. Ίσως δεν ξοδέψαμε, κύριε Μπεργκόλιο ολόκληρο τον ουρανό μας.

Gute Nacht scharf Auschwitz

 

 

* Ο Απόστολος Θηβαίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Απασχολείται στον τραπεζικό τομέα. Κείμενά του δημοσιεύονται σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά. Γυρεύει εναγωνίως κάτι απ’ τη φωνή του.

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top