Fractal
Home / FRACT-ALL / Δοκίμιο: “Οι ασύρματοι”
18/11/2015, 10:52 πμ

Δοκίμιο: “Οι ασύρματοι”

Του Απόστολου Θηβαίου // *

 

 

Εις μνήμην Μαραμπού

«Στην οδό των Δικαστών,

Συνωστίζονται κάθε πρωί

Οι μεγαλέμποροι

Του Κάγιες και του Σαν Παρκ.

Αφηγούνται ιστορίες

Για τις χώρες των φωσφορισμών

Και για την περίφημη

Ινές ντε Κάστρο,

Την ερωμένη του βασιλιά της Πορτογαλίας

Που θανατώθηκε

Και στη σωρό της

Οι πιστοί

ορκίστηκαν αιώνια υποταγή,

σαν να΄ταν επίσημη βασίλισσα.»

 

 

f2

 

Υπάρχουν πάντα τα τραγούδια για τους φίλους που δεν έμαθαν ποτέ τον τρόπο να πεθάνουν. Για τους φίλους που διαγράφουν ακόμη κύκλους επίμονους και αιμάτινους, αγκαλιάζοντας παραλλήλους και θαλάσσιες διαδρομές. Για ΄κείνους που βαδίζουν τα μεσημέρια κάτω απ΄τους ήλιους, φτιάχνοντας προσευχές απ΄τη μοναξιά τους. Είπε και άλλα η Λευκή και κοιμήθηκε για όλους τους επόμενους αιώνες, αφήνοντας κάτι σπασμωδικές κραυγές και μια υπόσχεση για το τέλος των σχολών και των ρευμάτων.

Μ΄αυτή είναι μια άλλη ιστορία. Εγώ θα σας μιλήσω για τους εραστές που έκτοτε ανθίζουν μες στους φλαμανδικούς πίνακες. Για τις σπαραχτικές φωνές των τρυγονιών που έρχονται με τα τραγούδια. Κάτι μελοποιημένες τραγωδίες, ρεμπέτικα των ωκεανών με συνείδηση σκληρή των χαμένων για πάντα λεωφόρων.

Είναι οι τροπές της μοίρας μας, οι απολαύσεις των διαδρομών και τα πενιχρά μας μέσα που θυμίζουν τους παλιούς στίχους. Και η μοναξιά μας , πάντα μεγάλη και αμετάφραστη που ανασύρει τις στροφές των ποιημάτων. Μαραμπού, Φάτα Μοργκάνα και άλλες προσευχές, σαν σκηνικά παλιά των θεάτρων. Ο Νίκος Καββαδίας πάντα δεμένος στα ιστία να διασχίζει τις ακτές της νήσου Stewart που τώρα πια κατάλαβα καλά πως άλλο δεν είναι απ΄τις θάλασσες της αλησμόνητης Αιολίδας και των ομηρικών σειρήνων. Και απ΄ τα αιμοφόρα του αγγεία να σταλάζουν πίνακες ζωγραφικοί και στίχοι αιώνια καμωμένοι απ΄ όσα αμφισβητούν τη σκληρή, την αδιαπέραστη ορθοδοξία των πραγμάτων.

Τον Νίκο Καββαδία, τον κατά κόσμον Μαραμπού ο θάνατος δεν τον άλλαξε. Ζει ακόμη μες στα υψίσυχνα ρεύματα τούτου του κόσμου, στα φορτηγά πλοία των ωκεάνειων διαδρομών. Στα λιμανίσια σπίτια της αγάπης που μετρούν τον καιρό μ΄ονόματα μετέωρων φορτηγών στο βάθος των καμβάδων. Σκέφτομαι πως τέτοιους ποιητές τους μεγάλωσε το φως, εκείνο το ίδιο που μεγαλώνει τα ξένοιαστα πουλιά. Όσα συναντούν τις νύχτες οι ναυτικοί και όσοι ανήκουν στην ευγενή των κυνηγών του ονείρου τάξη είναι μυστικά. Ο Καββαδίας κατάγεται από νήσους μυστηριώδεις, όπως η Αμοργός. Νήσων που ποτέ δεν υπήρξαν στους γεωγραφικούς χάρτες, αλλά ως ανάμνηση και ιδέα αναδύονται τις νύχτες απ΄τα θολά νερά. Οι τόποι αυτοί είναι πάντα γνωστοί σαν τις περιοχές του ήλιου. Φιλοξενούνται στο βάθος των ρωπογραφιών ανάμεσα σε καρπούς πολύχρωμους και αγέραστα αηδόνια. Οι άνθρωποι αυτών των νησιών, όπως ο Νίκος Καββαδίας που επανέρχεται διαρκώς γι΄ άλλους λόγους πέρα απ΄ τον ιδιότυπο χορό του πάνω στο φτερό του καρχαρία, γνωρίζουν την τέχνη των νεαρών ορχηστρίδων που εξαφανίστηκαν απ΄ το προσκήνιο εδώ και αιώνες. Ζουν κάτω απ΄ τις κληματίδες των ωραίων από αιματίτη υδριών πετώντας στις μέρες χρώματα., ρυθμίζοντας τα όργανά τους με τους αστερισμούς.

Ένας άλλος Νίκος, ο Ν. Γ. Πεντζίκης που άφησε κώδικες ανεξιχνίαστους μιλά για σπίτια με κοινή μοίρα, με ζωή κοινή που φέγγει από μέσα τους στο βάθος. Και ίσως πάντα να εννοούσε τις σταθερές των ποιητών, όπως ο Νίκος Καββαδίας που όλο στέλνουν μ΄ ασυρμάτους από παραλλήλους μυστικούς σήματα για πράξεις αγνές του έρωτα. Αυτοί, που πριν απ΄ τα χρόνια κοινωνούσαν με νερό θαλασσινό, στάλα τη στάλα συναγμένο απ΄ το κορμί σου.

Μέσα απ΄τα κουρέλια τούτης της νύχτας, μέσα από κατακόμβες και συναγωγές φθάνουν τα κύματα και οι άνθρωποι που τα κατοικούν. Πρόσωπα αβυσσαία, Χάλυβες χαμένοι εδώ και χρόνια που τιμούν τη βαρύτητα ανάμεσα στα σώματα και τις ζωγραφιές. Γι΄ αυτούς και ίσως για τον Καββαδία ο Γιώργος Ιωάννου έγραψε εκείνη την ιδέα. Για τα ωδικά πουλιά ετούτου του τόπου που ποτέ δεν πεθαίνουν.

 

 

 

* Ο Απόστολος Θηβαίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Απασχολείται στον τραπεζικό τομέα. Κείμενά του δημοσιεύονται σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά. Γυρεύει εναγωνίως κάτι απ’ τη φωνή του.

 

 

 

  • Μοιραστείτε το άρθρο:
Ετικέτες:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Back to Top