Δοκίμιο: “Σημείωμα Μαρία Χορς”
Του Απόστολου Θηβαίου // *
[…Στο μέσον του άδειου θεάτρου, το εικοσαετές άνθος διασχίζει χιλιάδες χρόνια, συγκρατώντας τον τόνο του δέους. Κανείς στα εδώλια, μόνη μες στις επαρχίες να πλησιάζει τη φλόγα. Έτσι θα φύγουν κάποτε οι υδρίες, προτείνοντας το γόνατό τους σε μια πόζα φυσική της μόνιμης πια στάσης. Ακολουθώντας το ήθος της Μαρίας φτιάχνοντας αστέρες στις ανοιχτές εκτάσεις, ιωνικές στο βάθος της καρδιάς τους…]
Με αφορμή το θάνατο της Μαρίας Χορς μπήκα στον πειρασμό να διαβάσω για τη διαδρομή της. Είναι λυπηρό και έχει ειπωθεί ξανά απ΄αυτές τις γραμμές πως η νέα γενιά δημιουργών κρατούμε μια απόσταση απ΄το πνεύμα, στη σφαιρικότητά του. Λαμπρές, αυτιστικές ατομικότητες, κρατούμε τους εαυτούς μας δέσμιους των εξειδικεύσεων χάνοντας πολύτιμο χρόνο και αναντικατάστατη γνώση. Αφορμή γι΄αυτό το κείμενο η πρόσφατα αποβιώσασα Μαρία Χορς. Χορογράφος, πρωθιέρεια των τελετών αφής της Ολυμπιακής Φλόγας, πιστή δασκάλα των νέων χορευτών, συνεργάτιδα θεάτρων με αποκορύφωμα τη συνύπαρξή της με την Μαρία Κάλας στην όπερα του Ρουμπινί. Η παρουσία της στην πολιτιστική Ελλάδα διακριτική αλλά ουσιώδης. Η άποψη πως η κίνηση μας κρατά ζωντανούς επιβεβαιώνει ένα πνεύμα ανάλογης δυναμικής, ικανό να σέβεται την παράδοση, αφοσιώνοντας εαυτόν στην όσο το δυνατόν πιστότερη και βαθύτερη απόδοσή της. Η Χορς υπομνηματίζει την πορεία της ελληνικής, χορευτικής τέχνης για περισσότερο από μισό αιώνα, μεταδίδοντας το πάθος και τ΄αναγκαίο μέτρο του ελληνικού πνεύματος. Η σχέση της με την τέχνη αποδείχτηκε αυθεντική, δίχως παρεκλίσεις από τη φιλοδοξία της αριστείας. Ο θάνατός της κλείνει μια ολόκληρη εποχή για το θέατρο και την ευρύτερη, εντόπια τέχνη, επιβάλοντας τη μελέτη και την ανασύνθεση της διδασκαλίας της με τα νέα δεδομένα μιας νεώκοπης χιλιετίας που για να σταθεί στα πόδια της απαιτεί στέρεα στηρίγματα.
[…Θέλω στην άκρη της φωτογραφίας να διασωθεί μια πτυχή, ένα κάτι απ΄το σώμα της όταν υποδύεται τις νύμφες και όσα αποσιώπησαν οι περιηγητές. Θέλω μικρές, αδιόρατες λεπτομέρειες των χεριών της να λάμπουν μες στις σκιές κάτω απ΄το φως του θεάτρου και το χαμόγελό της…]
Η Μαρία Χορς αξίζει να διασωθεί απ΄τη λήθη. Αξίζει η προσφορά της στην ελληνική τέχνη να διδαχτεί και να εμπεδωθεί. Αφού τίποτε άλλο δεν κερδίζει το χρόνο απ΄τη συνέπεια η Μαρία Χορς εικονογραφεί την σωματική έκφραση ως συνέχεια μιας παράδοσης με ρίζες στο θυμικό και το φαντασιακό.
Τα εμβόλιμα κείμενα θέλησαν να συλλάβουν κάτι απ΄την ανάμνησή της. Αδυναμία κριτικής ικανότητας για ένα είδος τέχνης με το οποίο ελάχιστα στοιχεία εξοικείωσης διαθέτω. Και όμως, είμαι πλέον πεπεισμένος πως τ΄άδηλα σου επισημαίνονται έξω και πέρα απ΄τα φαινόμενα. Η Μαρία Χορς πληρεί μια μεταφυσική ανάγκη, όπως ένα τοπίο οφείλει να μας υπενθυμίσει τα δέντρα, τα νερά και τα μάτια του ήλιου.
* Ο Απόστολος Θηβαίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Απασχολείται στον τραπεζικό τομέα. Κείμενά του δημοσιεύονται σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά. Γυρεύει εναγωνίως κάτι απ’ τη φωνή του.
Ετικέτες: Δοκίμιο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
-
Ποίημα: “άγνοια”
23/04/2024, 7:47 μμ -
Δύο ποιήματα
23/04/2024, 7:46 μμ -
-
Διήγημα: “Αυτόπτης μάρτυρας”
23/04/2024, 7:43 μμ -
Διήγημα: “Νεράντζια θανάτου”.
23/04/2024, 7:41 μμ
ΘΕΜΑΤΑ
-
Ποίημα: “Στους αγγέλους”
Του Ανδρέα Γ. Λίτου // * Σ Τ Ο Υ Σ Α Γ Γ Ε Λ Ο Υ Σ … Οι λευκοί οι άγγελοι, μας υπηρετούν κι εμείς δεν τους δίνουμε σημασία! Φύλαξ άγγελε
Περισσότερα -
Ποίημα: “Απ’ τους Διάττοντες, Φως”
Γράφει ο Δημήτρης Καρπέτης // * Απ’ τους Διάττοντες, Φως Εκλιπαρώ για λίγο φως απ’ τους διάττοντες πυρακτωμένα σώματα που ακτινοβολούν κατά την πτώση τους … όποια κι αν είναι αυτή. Μια ψυχή θολή φιγούρα,
Περισσότερα -
Ο λαϊκός ποιητής χιλιάδων τραγουδιών σε ένα μουσικό πανόραμα της Ελλάδας του 20ού αιώνα
Γράφει ο Μιχάλης Τρούλης // * Μαρία Βίρβου: «Κώστας Βίρβος. Εγώ δεν ζω γονατιστός» από τις εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2019 Η Μαρία Βίρβου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι κόρη του Κώστα Βίρβου. Σπούδασε μαθηματικά. Στη συνέχεια ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές
Περισσότερα -
✩ 80o τεύχος Fractal // Περιεχόμενα
ΒΙΒΛΙΟ IN MEMORIAM: Βασίλης Αλεξάκης: «Έφυγε» γράφοντας και ειρωνευόμενος τον Θάνατο Γράφει η Ελένη Γκίκα IN MEMORIAM: Βασίλης Αλεξάκης: Ο Συγγραφέας της Βιωματικής Μνήμης Γράφει η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη IN MEMORIAM: Σάμιουελ Μπέκετ (13/04/1906 – 22/12/1989) | 22 Δεκεμβρίου
Περισσότερα -
Ιστορίες του σήμερα για λαούς του χθες
Γράφει η Μαίρη Σάββα // * “ΜΑΠΟΥΤΣΕ” του Caryl Ferey, Μετάφραση: Αργυρώ Μακάρωφ, Εκδ. Άγρα, σελ. 475 Ισοπεδωτικό, συντριπτικό, σκληρό, συναισθηματικά ανυπέρβλητο, όπως και η οικονομική κρίση που έλιωσε τους πολίτες της Αργεντινής, είναι το “ΜΑΠΟΥΤΣΕ” του Caryl
Περισσότερα -
Στο τέλος, όλοι πέφτουμε! Μια πόλη που είναι σαν το τρενάκι του τρόμου.
Γράφει η Ελένη Γκίκα // Ευτυχία Γιαννάκη «Πόλη στο Φως», εκδ. Ίκαρος, σελ. σελ. 480 «Φαβορί, τελειότητα, ανασφάλεια, ανθρωποφαγία, ζούγκλα, τιμωρία, η οργή του ηττημένου επαναλάμβανε κι αυτή η επανάληψη των λέξεων έμοιαζε να ξεκαθαρίζει κάπως το τοπίο.
Περισσότερα -
«Δεν παίξαμε κορώνα γράμματα το ανάστημά μας»
Του Νεκταρίου – Γεωργίου Κωνσταντινίδη // * Καλλιόπη Εξάρχου, “Τόσο ήθελε το στήθος”, ποίηση, Αθήνα, εκδόσεις Σοκόλη, 2020 Η ποιητική συλλογή της Καλλιόπης Εξάρχου αποτελείται από δέκα ενότητες, μία ενδέκατη ως επανάληψη της πρώτης και μια αφιέρωση που
Περισσότερα
